Zawgyi
"မင္းဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ အသံုးမက်ရတာလဲ!"
အမတ္မင္းရဲ႕အသံဟာ အိမ္ေတာ္ထဲ၌ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
"အိမ္ေ႐ွ႕စံအနားမွာ ေနေနရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္႐ွိၿပီလဲ။
ဒါကို အခုထိ တာဝန္ကိုၿပီးေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူး။"
ဆြန္းမင္ ေဖေဖ့ကို ဘာမွမတံု႔ျပန္ခ်င္ပါေလ။
"အလကား အသံုးမက်တ့ဲသား..!"
"သခင္ေလး..သခင္ေလး" တေၾကာ္ေၾကာ္ေခၚကာ အိမ္ထဲဝင္ေရာက္လာသူကား ခ်ယ္ယြန္းသာ။
အမတ္မင္းေဒါသထြက္ေနတ့ဲ အခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း
ဆြန္းမင္အရိပ္အကဲျပေသာ္လည္း သူငယ္မကေတာ့ နားမလည္႐ွာ။
"အိမ္ေ႐ွ႕စံက သခင္ေလးကို နန္းေတာ္အေနာက္ဘက္ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းကို လာခ့ဲပါလို႔ အမွာပါးလိုက္လုိ႔။"
ဆြန္းမင္ ေဖေဖ့ကို ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ အမတ္မင္းက ေခါင္းညိတ္လာေတာ့ သူလည္း အိမ္ေတာ္ကေန ထြက္လာခ့ဲလိုက္ေတာ့သည္။
နန္းေတာ္ကို တစ္ဖက္ႏိုင္ငံမွ သံတမန္ဧည့္သည္ေရာက္ရန္ ႐ွိ၍ နန္းေတာ္တစ္ခုလံုး အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။ အေ႐ွ႕ဘက္န႔ဲ ေတာင္ဘက္အေဆာင္၌ စုေဝးေနၾကသည္မို႔ အေနာက္ဘက္ေဆာင္တစ္ခြင္ တလင္းသုသာန္သက့ဲသို႔
တိတ္ဆိတ္လ်က္ပင္။
နန္းေတာ္အေနာက္ဘက္သို႔ ထြက္လာလိုက္ရင္း
ေလ့က်င့္ေရးကြင္းကို ဦးတည္လာခ့ဲသည္။
စိတ္ထဲမွာလည္း အိမ္ေ႐ွ႕စံ ဘာေၾကာင့္မ်ား
ေခၚေတြ႔ရသလဲ မွန္းဆေနမိသည္။ ညဘက္၌သာ ေခၚယူေလ့႐ွိသည္မို႔ ဒါက သူ႔အတြက္ အထူးအဆန္းတစ္ခု ျဖစ္ေနသည္ေလ။
ေလ့က်င့္ေရးကြင္းဆီေရာက္ေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕စံတစ္ဦးတည္းသာ ႐ွိေနသည္။ အနီေရာင္နဲ႔အျပာေရာင္ကို လုိက္ဖက္ညီစြာ ေပါင္းစပ္ထားတ့ဲ ဝတ္စံုကလည္း အိမ္ေ႐ွ႕စံရဲ႕ကိုယ္၌ အခ်ိဳးက်တင့္တယ္စြာ။ လက္ထဲကဓားကို လွပစြာ ဝင့္ေနသည္ကလည္း မွင္သက္ဖြယ္ရာပါပဲ။
"အိမ္ေ႐ွ႕စံ ကြၽန္ေတာ့ကုိေခၚတာ ဘာအေရးေၾကာင့္မ်ား-" မိမိေျခရင္းသို႔ ဓားတစ္လက္ကို ခ်ေပးလာတ့ဲ အိမ္ေ႐ွ႕စံေၾကာင့္ စကားတို႔ပင္ လမ္းတစ္ဝက္၌ ရပ္သြားခ့ဲ၏။
YOU ARE READING
The Portrait : King's Beloved • 황승
Fanficပန်းချီကားတစ်ချပ်။ ယင်းထဲမှာတော့ အဖြူရောင်ဆံနွယ်အချို့ပါရှိတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာ အနီရောင်ဝတ်စုံလေးကို ကျော့ကျော့လေးဝတ်ကာ အဖြူရောင် ခေါင်ရမ်းငယ်ခင်းထဲမှာ လှပစွာ ရှိနေတယ်။ အဲဒီပန်းချီကားလေးရဲ့နောက်ကွယ်က ဇာတ်လမ်းလေးကတော့ ....
