Take Me To Church

Chapter 13

°°°13°°°

JONATHAN WANTS TO SCREAM, but he was under 30 ft of water. He's panicking inside his mind. He could feel his lungs being contracted as it's slowly losing for air to breath. He can't even move bacause there's a thick shackles coiling his hands and feet. The only question he had right now is "why I am here?"

There's a very deep voice from somewhere. The voice is as deep as this under water where he is right now. The voice is very soothing, like it has a power to break all the fears that barriers his mind and heart in this very moment.

Who is he?

He repeat calling his name like he known him very well.

"Jonathan..."

He want to speak, but the hell he is under the water. But why he can hear someone calling his name in this deep of the ocean. Is he hallucinating? Because his brain is losing for oxigen...

"Jonathan.. Where are you my son?"

Napabalikwas nang bangon si Jonathan habang habol nito ang hininga. Nakabukas naman ang cieling fan pero basang basa siya ng mga pawis. Parang totoong nangyari ang kanyang panaginip. Ngunit agad ding napalitan ang atensiyon sa kanyang naging panaginip at nagtaka siya nang makita ang damit na kanyang suot. Hindi ito sa kanya.

Ang pagtataka ay napalitan nang pagkagulat at naipangtakip niya ang mga kamay sa napaawang niyang bibig, nang maalala niyang nakatulog pala siya kagabi sa sopa at nakalimutan niyang magbihis!

Hinanap niya ang cellphone niya sa paligid at nakita niya iyon na naka-charge sa sahig malapit sa pintuan.

Mabilis siyang umalis sa kama at kinuha ang kanyang phone upang tingnan sa screen niyon ang oras.

11:30 AM na!

Napalingon siya sa salamin kung saan nakikita niya ang kabuohan ng reflection niya. Lahat ng kanyang suot ngayon ay mga damit ni Chogel. Sinilip rin niya ang underwear na suot niya at maging iyon ay kay Chogel din.

Nagtatalo ang isip niya kung lalabas pa ba siya ng kuwarto. Sobrang nahihiya siya sa katotohanan na natagpuan siya ni Chogel na natutulog sa kanyang sofa sa sala, walang anumang suot na damit at ang mga damit na kanyang hinubad ay nakakalat lang sa sahig ng sala. Napakaburara niya naman. Siyempre anong iisipin ni Chogel sa ginawa niya sa sala at bakit siya nakahubad? Idagdag pa na hindi niya naalis sa phone niya ang tab ng porn na kanyang pinanood kagabi, tapos ngayon ay nandito na ang phone niya at nakacharge.

In-unlock niya ang phone niya na walang password. When he press the three vertical lines in the bottom of his phone to see his recent tabs. The porn he watched last night immidaitely appeared.

Nakita niya kaya 'to?

He blows a loud breath. Ayaw niya sanang lumabas pero hindi na kayang pigilan ng pantog niya ang ihi. He needs to go to the bathroom. So as he gulp the lump on his troath, he hold the doorknob and twist it to open. The moment he opened the door, he scanned his eyes arround and feel relieved when no Chogel appeared in his sight. He walk slowly and carefully unto the bathroom and pee. Pagkatapos ay maingat niyang ang pinto ng CR saka siya sumilip muna sa labas bago muling naglakad nang dahan-dahan.

Habang naglalakad ay napahinto siya sa narinig na nagpupukpok mula sa labas. Dala ng kuryusidad ay namalayan niya na lang na nasa labas na pala siya at pinapanood ang pawisang si Chogel na sinusubukang ayusin ang nasira nilang lamesa.

Napalingon naman sa gawi niya si Chogel at bago pa siya nakapagtago ay nagtama ang kanilang mga mata. Awtomatikong makahulugang napangiti si Chogel na naka-hubad baro, kaya ang mga pawis nito sa katawan ay mistulang kumikinang dahil sa sinag ng araw.