Ondertussen hadden we al gedaan met eten,we moesten nog een heleboel opruimen. De zaal begon leeg te lopen,mijn moeder vond het goed dat ik aant mee helpen was. Ewa, je kent Marokkaanse vrouwen,ze vullen hun buikje en gaan dan naar huis met hun zakjes koek en thuis springen al die kannibalen van hun kinderen op dat zakje.
We waren ongeveer nog met zijn 8, Mohamed kwam aan,hij vertelde dat hij, bij de mannen al opgeruimd had. Er was alleen nog veel afwas te doen,we waren met ongeveer met 5 meiden,we moesten nog onze grote pannen gaan schrobben. Ik wist hoe moeilijk het was,want ze waren natuurlijk van ons. De meiden stonden nog te giechelen en te dansen. Ik begon alvast te schrobben,mijn smerige kleed vouwde ik op,mouwen omhoog,mijn haren in een strakke dot.
Ik goot wat afwasmiddel in de pannen en begon te schrobben met die vettige spons. Bah,maar ja,er moest erg hard geschrobt worden want ze hadden het eten blijkbaar laten branden. De meisjes kwamen giechelend de keuken in,want Haij Driss was binnengevallen en vond dat er al genoeg werd gefeest,ze moesten maar aan de grote opruim beginnen. Daar zat ik heel aandachtig met de pannen bezig,... Er stond een man voor mij,die me aankeek,maar ik besloot niet op te kijken. Ah,zo,klop jij de nachtpost hier? Die stem herkende ik toch. Mohamed begon keihard te giechelen,ik vroeg hem wat er was. Meid,je gezicht,moest je eens zien. Wat is er dan mee? Het zit helemaal onder het roet van de pannen net zwarte piet. Ik schaamde me rot,ik kon wel de grond inkruipen,ik pakte de deksel van de pan,gebruikte het als een spiegel. Ik zag dat het echt zo was,maar pech maakt niet uit,zodra ik thuis ben,neem ik wel een lekkere douche,dacht ik. Ik was helemaal vergeten dat ik morgen moest werken. Ik kon niet thuisblijven want anders ging vader weer chagrijnig doen. Ewa meid,tot hoe lang ben je van plan om te blijven? Weet je wat,mo,als jij de taak van mij overneemt dan ben ik zo dadelijk weg want je wilt me hier blijkbaar zo vlug mogelijk weg. Nee,meid,echt niet. Heb je al gegeten? Ja,hoor. Ah dan is goed,want ik kan onze hulpmeid toch niet hongerig naar huis sturen. Hahaha,je bent toch een grapjas! Ik zag er wel als een seut uit. De meiden begonnen met de vorken op de pannen te slaan,ze begonnen hun eigen muziek te maken. Maar al vlug was Haji Driss teruggekeerd om te laten weten dat ze stil moesten zijn!
Dit waren zijn woorden: Mera,wet githment ischger,ezejchint dit indach izan! (als jullie nu niet aan het werk gaan,zullen jullie het wel zo dadelijk voelen)
Ze begonnen allemaal te giechelen,hij keek hun nog met een serieuze blik aan. Toen waren ze stil. Ewa,chik meda tiketh,schgir in temgarin,mejmi tethfith ki souk insint?(ey,jij wat doe je hier,het is het werk van de vrouwen,waarom zit je er tussen) Ik probeerde mijn lach in te houden,Mohamed zag het. Hij kon niet terug antwoorden,....
Haij: zid kom helpen met de tafels aan de kant zetten!
Mohamed: Ja is goed.
We hadden uiteindelijk gedaan,ik nam afscheid van iedereen,ik was echt moe,de vrouw des huizes bedankte mij. Ik zei tegen haar dat het graag gedaan was. Er werd mij verteld dat mijn moeder alvast vertrokken was,damn nu moest ik helemaal te voet. Het zusje van de vrouw des huizes:Radija,riep door de zaal heen,Hey mo:Kan jij Naoual thuis afzetten? Dan kan je gelijk de pannen thuisbrengen. Ook dat nog,dacht ik. Ik was helemaal vuil en stonk naar rmak(saus). Mijn haren waren echt vettig en zwijg maar alvast over mijn gezicht. Die zag er niet uit. Mohamed deed alvast de deuren open van de auto. Hij zei tegen mij:Kom meid,stap alvast maar in. Ja wacht,ik ga nog even,afscheid nemen van Radija. Oke is goed,hij ging alvast de pannen halen. Radija was wel een toffe meid,ze had me een hele bord koek meegegeven en van die côte d'or snoepjes. Daar was ik gek op. Hehe,nu nog naar huis. Ik zag dat Mo gedaan had met de pannen in te laden.
Bam ,daar viel ik recht op mijn neus.
Ik was over mijn kleed gestruikeld,toen ik omhoog keek zag ik dat ik net voor Mohamed zijn voeten was gevallen! Wat een afgang!!!
Hij was erg hard aant lachen,er stond al dadelijk een bende achter mij,doordat meneertje zo hard moest lachen. Ik wou gewoon zo vlug mogelijk naar huis,ik schaamde me echt rot!
Hij startte de auto en we vertrokken richting thuis.
Ik voelde me niet op mijn gemak. Hij vroeg of ik een geurtje rook. Ik zei tegen hem nee,hoe dat. Jawel,kip ofzoiets? Ik bloosde helemaal,ja dat ben ik. Je zusje heeft daarnet een hele bord over mij laten vallen. Je bent toch een kluns he meid zei Mo. Ik zei niets meer tegen hem,eindelijk we waren thuis aangekomen! Het licht was onder aan,vader was dus wakker! Ik stapte vlug uit,deed de deur open. Mijn pa vroeg,wat deed je nog zo laat daar? Ja,ik was helpen. Er waren toch vrouwen genoeg,die konden helpen... Voordat hij zijn zin afmaakte,merkte ik dat Mohamed mij naar binnen was gevolgd. Salaam alikoum elhaij,je weet er was nog wat sgar(werk)... We hebben net gedaan. Alikoum salaam! Mohamed,mecher widetch izrech(dat is lang geleden sinds ik je gezien heb),ik had je nog daarnet aan de telefoon gesproken,je bent groot geworden, echt een man he!
Ik stond te kijken naar Mohamed,van ga nou die pannen halen,want ik weet hoe vader is,hij voert altijd lange gesprekken! Roh kisd marmita's ine zei ik tegen Mo. Oh ja,helemaal vergeten. Hij laadde de pannen uit,en nam afscheid van hun. Moeder sliep al,ik ging me dan douchen,snel mijn bed in. Ik mocht niet vergeten de wekker op te zetten! Ik sliep als een roosje.
Om 7.00 ging de wekker af!
Eerlijk gezegd was ik uitgeslapen,ook al had een vermoeide dag achter de rug. Mijn ouders waren al wakker. Moeder had suikerziekte en moest dan naar de dokter voor een spuitje. Douche in,kleren aan en ging ontbijten. Mmmmm, thee,brood en olijfolie,mijn lievelingsontbijt.
Moeder vroeg nog om hoe laat ik thuis was,ik zei tegen haar dat ik het niet meer wist en dat het wel echt laat was.
Waar is vader? Hij is in de tuin,de kippen gaan voeren. Oke,mama ik ben weg. Ik deed vlug mijn schoenen aan en nam deze keer de bus. Na een ritje van ongeveer 25 minuten kwam ik aan.
Aan de ingang, zag ik daar een meisje,die me bekend voorkwam. Ze was haar fiets op slot aant doen. Het was Saida,een oude klasgenoot van mij. Het was echt een toffe meid. Na het standaardgesprek van alles goed enzo,vroeg ik aan haar wat haar hier bracht,ze vertelde me dat ze hier werkte. Oh leuk,welke afdeling dan? Je maakt zeker een grapje meid zei ze. Afdeling hahahh. Ik keek haar raar aan. Wehja afdeling,ik weet niet of poetsvrouw bij jou op een afdeling staat. Het was een intelligente meid,vond het jammer dat ze poetsvrouw is,je zou eerder denken,Naoual de poetsvrouw en Saida de secretaresse. Ze zei dat ze erg gehaast was,anders kwam ze te laat. Oke is goed,doeg, ik zie je nog wel... voordat ik mijn zin afkreeg had ze de lift al genomen. Ik groette iedereen op werk......
