Thuis aangekomen ging mijn vader weer thee drinken met mijn moeder.
De vakantie was pas begonnen. Ik verveelde me wel een beetje, maar het idee dat Mohamed en Habiba binnenkort aan kunnen komen. Ik zie het allemaal al voor me. Samen met hun naar de boulevard, geen enkele sukkel die me na durft te roepen (ook al vond ik het wel eens leuk, eerlijk gezegd), omdat ik samen met mijn Mohamed ben. We kunnen zoveel gaan doen samen deze vakantie... we moeten er meteen een soort huwelijksreis van maken, Marokko zien. Tetouan, Marakkech, Fes, Meknes, Rabat, Esfi, Essaouira en allerlei andere plaatsen die ik al lange tijd wilde zien, maar pas wilde zien als ik getrouwd was. Ik lag weer eens te zwijmelen bij de gedachten van wat er allemaal deze vakantie kon gebeuren, maar de vakantie samen met Mohamed moest nog komen. We zouden natuurlijk ook nog moeten trouwen. Ik had het al helemaal in gedachten, we zouden het feest geven in de grote villa die we hebben gehuurd. Iedereen zou komen, 300 mensen zijn uitgenodigd en we gaan dan feesten!!! Jammer dat ik niet zelf mag dansen als bruid... zou het wel graag willen doen met de band die we dan hebben gehoord, beste van de hele Rif.
Ik werd uit mijn dagdroom gewekt door mijn moeder die van beneden vroeg of ik ook een kopje thee wilde, maar daar had ik geen zin in.
Echt typisch Marokkaans dacht ik, maar ook leuk, als we in Marokko zijn gaat het om thee en eten. Je staat op, ontbijt, dan doen ze even boodschappen ofzo en dan gaan we weer uitgebreid lunchen met hele kippen enzo. Dan even een dutje doen... rond 19 uur komt dan weer de zoetigheid naar voren en is het weer koekjes met thee eten. Niet lang daarna komt weer van alles uit de keuken, het avondeten. Na het avondeten is er nog een kopje thee en dan weer slapen. Het is allemaal leuk en aardig maar zeker niet de boterham met kaas die ik gewend ben om te eten om 12 uur in Nederland!
Ik ging vandaag nog wat rondlopen met me nichtje, maar moest wel weer vroeg thuis zijn. Net als altijd eigenlijk, anders zou ik me vader op me dak krijgen. Toen we terugkwamen van het rondlopen ging ik weer met mijn muziekje (nu rustig aan) op het dak zitten, even uitwaaien en weer dromen.
Ik zag iemand aanlopen, vroeger zou ik waterbalonnen gooien naar diegene, maar ja, dat was vroeger. Diegene kwam me bekend voor... het was Yasin. Hij kwam duidelijk op mij af, alsof hij naar mij op zoek was. Hij ging buiten staan en we begonnen beetje te praten, maar ik hoopte alleen dat niemand naar boven zou komen en me betrappen, je weet wat er allemaal van kan komen, gezeur om niks, om een praatje!
Y: en hoe bevalt je vakantie tot nu toe?
N: ja, leuk... de meeste Nederlanders zijn nog niet hier he, dus nog rustig.
Tja, dus gewoon een koetjes kalfjes gesprek...
Toen kwam er een meisje langs... Yasin bleef haar nakijken (niet echt gepast als je met een meisje praat dacht ik, maar tja, wat maakt het uit)
Om hem een beetje gek te maken lachte ik en vroeg ik hoe het in de liefde ging met Yasin.
Yasin begon uitvoerig zijn liefdesleven uit te leggen, maar dat was snel gedaan. Veel vriendinnen heeft hij niet gehad, maar dat had ik ook wel verwacht, het was een rustige jongen. Hij begon over trouwen, hoe belangrijk dat wel niet was en hoe graag hij wel niet zou willen trouwen.. toen wilde hij bekennen dat hij verliefd was op iemand.. toen ging opeens al mijn aandacht van het mooie landschap voor me af en ging naar hem toe... dat wilde ik natuurlijk wel weten. Ik zei : wie is de gelukkige, wie vind je leuk, wie wil je dat je vrouwtje word? Ik zei het op een lacherige toon, maar hij bleef serieus
Naoual, ik ben al jaren verliefd op je, sinds ik wist wat dat betekende vond ik je al leuk en al die andere meisjes bleken niet de ware te zijn, mijn hart ging steeds naar jou, en nu pas durf ik dat te zeggen
Ik bleef versteld staan en wist geen woord meer uit te brengen...
Wist hij dan niet dat ik ging trouwen, wist hij niet dat Mohamed mijn grote liefde was, heeft mijn vader het niet verteld aan hem.. of wilde hij net als in een film mijn trouwen stoppen omdat ik zijn enige liefde ben.
Ik wist maar niks te zeggen en bleef hem echt aanstaren.
Hij zei nog van : Naoual...
En toen kwam er net iemand boven en rende hij weg, hij wilde niet gesnapt worden met zoiets, want dat kon wel een schande voor hem zijn. Het was mijn moeder die bovenkwam, zij houdt van het landschap dat te zien is vanaf ons dak.
Ik heb hem niks meer kunnen zeggen nadat hij zijn liefde heeft verklaard voor mij. Maar toch bleef hij de hele avond in mijn gedachten, ook al werd het nog een gezellige avond thuis met de familie en oude herinneringen ophalen, maar toch zat Yasin vast in mijn gedachten.
Toen ik ging slapen dacht ik aan Yasin. Het was een aardige jongen, een leuke jongen, maar ik heb hem nooit gezien als de man voor mij of de vader van mijn kinderen. Waarom weet ik zelf niet, misschien omdat ik hem al zo lang en zo goed ken. Ik bleef lang denken en viel toen in slaap met de gedachte van Yasin in mijn hoofd...
Toen ik wakker werd en mijn ogen zich net open hadden dacht ik Mohamed te zien.. ik dacht aan hem.. nee.. he? Hij was er!!! Mohamed was aangekomen vanuit Nederland en is naar me toe gekomen! Ik omhelsde hem (mijn vader was net even weg) en ook Habiba was met hem meegekomen.
N: Alles goed met jullie? Wanneer zijn jullie aangekomen?"
Mo: Wij zijn pas paar uurtjes aangekomen. Maar ik heb ze thuis afgezet, gewassen en ben hierheen gekomen a slaapkop.'
Ik ging maar eerst even opfrissen van het slapen. Tijdens het douchen dacht ik aan hoe de vakantie dan nu eindelijk was begonnen. Habiba en Mohamed zaten nu even thee te drinken met mijn vader en moeder, allemaal vroege vogels die vroeg opstaan.
Ze bleven uren zitten om te praten over wat er allemaal gebeurd was in Nederland, hoe alles toch weer is goed gekomen en hoe de reis was. Toen moest Mohamed ook even terug naar zijn familie en liet ik hem dan maar gaan.Hij zou mij wat alter op komen halen, we zouden als het mag even ergens wat leuks gaan doen.
Ik bleef hele middag op hem wachten, stuurde hem smsjes (met Marokkaanse nummers natuurlijk) en hij mij terug. Hij moest ook even de Tour de la famille afleggen. Even alle familieleden begroeten en thee drinken. Ik was blij dat hij mij aan me dacht en mij lieve smsjes stuurde. Hij vertelde ook dat Habiba niet tegen de zon kon hahaha, ze was natuurlijk niks van de echte zon gewend, alleen maar de zonnebank, maar tja... dat is geen Marokkaanse zon (die we allemaal zo erg hebben gemist).
Later op de avond kwamen hij en Habiba mij ophalen. Ik vond het wel leuk dat Habiba mee ging en het maakte het wat makkelijker om te gaan en staan waar we wilden zodat mijn vader niet ging zeuren, want volgens hem kon niks totdat er een bruiloft is geweest. Gelukkig had ik mijn lieve moeder die kon zorgen dat hij zijn mond even hield.
We gingen naar de boulevard, wat heb ik die gemist zeg! We reden eerst even een rondje om alles opnieuw te ontdekken, te zien wat is veranderd, maar vooral wat helemaal niet is veranderd en toen parkeerden we de auto en gingen we gezellig met z'n drieën wat lopen en in een cafeetje wat drinken. Het was mijn eerste echte leuke avond en dat kwam alleen maar door mijn aanstaande man... zou het een droomhuwelijk worden dacht ik, hoopte en droomde ik...
Toen zag ik opeens een bekend gezicht... het wasYasin, hij liep langs met wat vrienden. Hij keek me aan, hij zag met wie ik zat, Mohamed en Habiba...maar vooral keek hij naar Mohamed en toen wendde hij zijn gezicht af en bleef naar benedenkijken. Ik zei ook geen hallo, zou niet weten wat Mohamed er van zou vinden en wat Yasin zou doen. Mohamed merkte er niks van, maar ik bleef de hele tijd weer met Yasin in mijn hoofd en wist het even niet meer, maar gelukkig had ik mijn man nu bij me...dacht ik maar.
