Ik kalmeerde mijn moeder en ze ging verder met koken.
Mijn vader kwam net thuis,hij kwam via de garage binnen,ik deed het licht voor hem aan en liep naar boven.
Fjieuwwwww,hehe,eindelijk een zucht.
Ik bedacht me,ik wou zo vlug mogelijk Moh spreken,ik wist niet wat te doen.Ik wou hem afbellen en zeggen dat het allemaal niet doorging.
Maar aan de andere kant dacht ik weer,het is mijn leven,ik moet mijn moeder toch ooit gaan loslaten,niet?
Zodra mijn vader ging slapen,dacht ik eraan om hem te bellen.
Maar neen,mijn vader zou het absoluut belachelijk vinden,moest ik de hele trouw aflassen voor mijn moeder.
Mijn moeder wou wel dat ik ging trouwen,maar toch.
Ik besloot om te gaan slapen,maar dat lukte me niet al te goed,ik bleef aan Moh denken,hoe het zou zijn.Die kus,wajaw,hij vroeg om nog ene,hij heeft wel het lef seg,hij komt steeds losser..
Saida kwam in mijn gedachte,ik was haar helemaal vergeten,ik zou haar gezicht echt wel willen zien op mijn trouwdag. Nog een paar dagen en we zitten al in Marokko en dan is het zover,mijn grote dag,onze grote dag,die van Moh en mij,de grote dag voor mijn ouders,hun kleine meid weggeven. Niet dat mijn vader er moeilijkheden meehad,zehma dat hij mij weg ging geven,helemaal niet. Hij liet er niets van merken.
Maar hij popelde ook niet om me weg te sturen.
Met al mijn moed die jaren,heb ik het vergeschopt,het is eindelijk zover,ik ga trouwen,wajaw Naoual gaat trouwen....zo bleef ik maar denken en denken...
'S morgens werd ik wakker,mijn moeder riep naar me dat ik me moest wassen en aankleden. We gingen winkelen zei ze. Je vader staat al buiten,ik heb je ontbijt al klaargemaakt. Haast je!
Ik sprong uit mijn bed,want het zou geen goed idee om mijn vader buiten te laten wachten. Ik was zo moe,pfffffffff,geen zin echt niet,vooral niet om te gaan winkelen met mijn vader!
Ik waste mijn gezicht,deed mijn kleren aan,deed het raam open en liep naar onder.
Mijn moeder zei hier heb je thee en brood met kaas.
Hmm,ik had geen zin in thee en liep zo vlug ik kon naar koelkast en haalde er melk uit ,ik goot het in een glas en het was zo verdwenen uit de glas.
Ik deed mijn schoenen aan en mijn moeder vroeg of ik ontbeten had. Ja,Mama ik heb ontbeten,glaasje melk is genoeg.
Je weet dat dat niet goed is en zo draasde ze maar door.
Ik nam mijn jas uit haar handen en deed het aan.
Ewa Mama snel snel,naar buiten,ik duwde mijn moeder naar buiten en deed de deur op slot. Ik wou ze nog net onder de deur schuiven maar moeder trok net aan mijn haren.
Eh gekke,geef die sleutel hier,je gaat niet naar werk ofzo,dat je ze onder de deur moet schuiven. Oh ja,hihih,ik was het helemaal vergeten,ik was nog niet zo goed wakker,blijkbaar.
Mijn vader had al een grijns op zijn gezicht. Je kon het zo aflezen,we hadden hem te lang laten wachten,alhoewel ik echt vlug was deze keer,maar ja het was nooit goed genoeg voor hem.
Bismillah,zei mijn moeder,toen ze zat. Ik ging vanachter zitten in het busje,ik klapte de deur heel hard dicht. Oeps,mijn vader keek me heel kwaad aan. Shit shit,wat nu? Ik deed zehma,alsof ik met mijn schoenen bezig. Haha,ik had nog niet eens veters,om te doen alsof.
Mijn moeder,reddende engel,ewa zid,rij! Op wat ben je aant wachten,vroeg ze hem.
