Het huis was helemaal geel,de roze ramen,de deuren blauw.
Typisch ter beveling van de Haij. Mijn moeder nam uit het handkastje de sleutels en deed de voordeur vervolgens open,daarna liep ze naar de garage om die open te doen,via de binnenkant. Het ging veel te moeilijk langs de buitenkant. Ik nam wat spullen en stapte uit. Deed het licht aan in de garage en mijn vader reed in. Mijn moeder ging alvast wat ramen opendoen,het was warm en het rook er erg muf. Alle buren keken,eentje uit het venster,de ander vanuit het dak. Jongens die op de hoek stonden en mij aanstaarde.
Die jongens zullen nooit veranderen,hoe je Marokko verlaat en hoe je terug in Marokko aankomt,ze blijven nog steeds op dezelfde plaats. Msekien ze hadden niets te doen,van werk kwam ook niets,want je verdiende niet eens genoeg om brood op tafel te krijgen,vijf euro en daar mocht je het meedoen. Ik nam de sleutel uit mijn moeders hand terwijl ze met vader in gesprek was. Ik liep naar boven,wajaw zoveel trappen. Het is weer begonnen,al die trappen op en af.
Ik kwam eindelijk bij de tweede verdieping,hmm voordat ik de deur ging opendoen,liep ik even naar de badkamer. Ik deed effe mijn behoefte en terwijl ik mijn handen aant wassen was,keek ik in de spiegel. Ik zag er helemaal niet uit,zweet op mijn voorhoofd,wallen onder mijn ogen,helemaal ingedeukt,maar daar verscheen de glimlach op mijn gezicht. Het zonnetje zal me wel helpen om mijn gezichtje weer frisjes eruit te laten zien. Nergens een handdoek te zien,dus zwaaide ik even met mijn handen,zodat ze droog liepen.
Ik draaide me om en daar eindelijk de deur die ik ging opendoen.
Ik opende hem en het geurtje kwam me al bekend voor,mmm heerlijk,het rook hier nog naar die zeepjes van mijn moeder. Het eerst wou ik Marokko nog bewonderen,haastig naar mijn kamer. Mmm,balkon was nog gesloten,gordijnen waren dicht.
Deed gordijnen aan de kant,vensters open. Jammer genoeg,geen wind.
Ik deed maar vlug de deur van het balkon open. Daar stond ik dan,in mijn balkon,de hele vakantie van deze momenten genieten,zo ver van Nederland,opgelucht keek ik naar de bergen. Ik zag wat buurmeisjes die op het dak waren,ze spraken even tegen me. Nieuwsgierige neuzen,ze vroegen wanneer we waren aangekomen,zehma,net zagen ze nog dat we waren aangekomen. Ik antwoordde kortdaad en genoot weer verder van het moment. Heerlijk gewoonnnnnnnn....
Nederland is hier zo eindje van me.
Mijn gelaatsuitdrukking veranderde,ik dacht weer aan Moh,zo ver van hem. Ik was zo ver van hem,4000 km verder,hij ging binnen een week vertrekken,dan waren we eindelijk weer samen. Wajaw,ik had nog zoveel werk te doen,ik moest nog mijn hele trouwfeest organiseren. Ik ging er mee wachten,dacht ik,ik wacht totdat ze aankomen,ik wil er zeker van zijn,dat Moh en zijn familie kortbij mij zijn,zodat ik zeker weet,dat de trouw er van kwam. Niet dat er weer wat ging tussenkomen. Het zou vlug moeten gaan. Ik had eigenlijk nog wel twee maanden,om mijn trouwfeest te geven. Maar we zullen het nog eens bespreken,als ze hier zijn.
Naoual,Naoual,kom nu naar onder. Heb je alle deuren en ramen opengedaan? Ja,wewwa,ik kom,ik kom....
Shit,ik deed alle deuren en ramen open. Bij de sidarijeth,(mtarwa) was het het gezelligst als er bezoek was,ik vond nog wat kleding van mij daar. Kleding waar ik zo nog achter had gezocht. In mijn vader en moeder's kamer was er niet veel verandert.
Voordat ik naar beneden ging,moest ik het dak nog zien. Ik moest nog zien,hoe het daar was.
Dit was Marokko,hier had ik naar gesmacht,zo erg. Het dak zag er op en top uit. Mijn vader had hem opnieuw laten maken,omdat er wat barsten kwamen door de hitte in de kamers. Het was zo gezellig man. Hier heb ik zoveel avonden doorgebracht,in mijn eentje denkend over wat er deze zomer ging gebeuren.
Het gaat eindelijk gebeuren,ik ga trouwen. Ja Naoual,je gaat trouwen zei ik hardop. Ik danste in het midden van het dak,ik maakte rondjes,mijn haren heerlijk losjes,hmmm,dit is mijn land.....
Als je nu niet naar beneden komt!!! Kom ik je halen!! hoorde ik vanuit de patio.Duidelijk mijn vader,ik deed mijn slofjes weer aan,mijn haren bijeen,huppelend de trap af naar beneden,om mijn ouders een handje te helpen
