Dashuri Nen Hijen E Hakmarrjes

15

Kledi i kishte treguar Marios per Kristinen
por ai nuk deshironte te fliste me te
Nuk donte qe ajo te lidhej pas tij
Sepse ai nuk kishte te sigurt jeten
Si mund te kujdesej edhe per dike tjeter

Nuk e hapi mesazhin me te cilin Kledi i dergoi numrin e saj , e futi ne arkiv
Nuk deshironte ta shikonte sepse kishte frik se mos ne ndonje cast merzie ai do te tundohej ta telefononte

Perderisa ishin shum larg nuk kishte kuptim ti jepte shpresa te kota

Ai verter nuk e kishte njohur Kristinen ne menyren me te mire
por as vete nuk e kuptonte perse ajo e terhiqte aq shume ndoshta sepee i dukej si nje liber plot me mistere  dhe ishte ndryshe nga vajzat qe kishte njohur me pare

Itali 2015 (Napoli)

Kishte kaluar nje vite qe ai ndodhej ne Itali
Nje vite me lodhje , me trishtim ,
me vuajtje shpirterore,
me mall per familjen
Por ja kishte dal me shpresen se nje dite do te ishin perseri bashke si dikur

Por gjithashtu ishin bere dy vite kur jeta e tyre kishte marr nje kthese te papritur
Aureli kishte bere dy vite burg 
dhe kishte edhe tete te tjera
I dukej sikur koha nuk kalonte
kur vazhdonte e mendonte dhe per vitet qe do te bente aty i mbyllur nuk arrinte ta mendonte se do ja dilte

E kishte zene gjumi pa ngren pothuajse si cdo nate
Sepse kishte dite qe punonte edhe dy turne 
se deshironte ta fitonte buken me pune te ndershme
nuk kishte deshire te merej me gjera te tjera sic mereshin pothuajse gjysma e te rinjeve ne ate vend

Por kur ishte treguar i drejt fati me te ?

U ngrit te shkonte ne guzhine te meret dicka per te ngren por do te kishte dashur te mos kishte dal kurr nga ajo dhome

Arbeni dhe Stefani po ziheshin dhe zeri i tyre degjohej ne korridor
Sapo kthehej ne dhome qe te mos degjonte se i dukej sikur po pergjonte kur degjoi emrin e tij

- mendoj se Mario duhet te iki - po i thoshte Stefani  Arbenit
- po ku te shkoj ai nuk ka askend ketu
Pastaj une i kam dhen fjalen Agronit - i thoshte Arbeni duke ju lutur

- edhe mua me vjen keq per te por nuk dua te rrezikoj femijet e mij per dike tjeter , po sikur ata ta zbulojn se ku eshte dhe te vijn ketu - bertiste Ajo

- nuk i them dote te largohet me kupto
e dashur te lutem - i lutej Arbeni
- ke nje jave kohe qe te ja thuash pastaj
ose ai ose ne duhet te zgjedhesh - vendosi ajo

Nuk priti per te degjuar pergjigjen e xhaxhait te tij  u kthye shpejt ne dhome qe ata te mos e kuptonin se ai kishte degjuar gjithcka

U shtri ne krevat e vazhdoi te mendonte
Sa kohe kishte qe ndodhnin keto zenka ?
Perse ajo diten sillej mire me te dhe naten i kerkonte Arbenit qe ta largonte?

Shum pyetje qe kurr nuk do te mernin pergjigje
Mbylli syt te flinte sepse neser nje dite tjeter e priste

U zgjua beri dush , rregulloi krevatin 
beri gati canten me rroba dhe zbriti posht
Arbeni dhe Stefania po pinin kafe ne sallon
I pershendeti dhe u ul perball tyre
Ju kujtua zenka e tyre dhe kishte turp ti shikonte ne sy se ndihej fajtor

Arbeni e pa canten dhe u cudit
- po kjo cante mor bir?- tha Arbeni
- e imja Po iki xhaxha - foli Mario

Sa e pa qe Arbeni u be gati te fliste Mario  e nderpreu

- dua te ju falenderoj per kete vite qe keni qen si nje familje per mua , per gjithe mbeshtetjen tuaj dhe te ju kerkoj falje nese ndonjeher ju kam merzitur ose bezdisur- tha ne fund Mario

Stefania uli koken sepse e kuptoi se ai i kishte degjuar
Arbeni kthu syt nga e shoqa I zhgenjyer

- nese e ke degjuar ndonje gje - filloi te fliste Arbrni pir Mario e nderpreu
- jo xhaxha nuk kam degjuar asgje, thjesht mendoj se ka ardhur koha te jetoj vetem- tha ai

- Po ti nuk njeh askend ketu, ku do jetosh ?- pyeti i shqetesuar Arbeni
- me disa djem qe i kam ne pune ata kerkonin nje shoke qe te ndanin qiran dhe une pranova - genjeu Mario

Nuk e zgjati me shume ate bisede mori canten u pershendet me ta dhe u largua
Shkoi ne nje park ku qendroi i ulur per pjesen e mbetur te dites

Nuk e kishte iden cfare do te bente , ku do te shkonte , si do ja dilte te mbijetonte ne nje vend te huaj

Ja perseri braktisej nga fati
Sapo ai mendonte se gjithcka po rregullohej ndodhte dicka qe e kthente
perseri ne piken zero

Ate nate e kaloi ne nje parke ishte shtrire ne nje stol ku canten e kishte vendosur posht kokes si jastek

Po shikonte qiellin vertet ishte i zi ama kishte yjet qe i jepnin nje bukuri te rrall
Dhe jeta e tij ishte e zeze por askush nuk i jepte drite

As vet nuk e kishte kuptuar kur e kishte zene gjumi por kur u zgjua ne mengjes ishte i mpir
i gjithe trupi i dhimbte dhe ashtu duhej te shkonte ne pune

Ajo pune cdo dite e me shume behej e bezdisshme sepse pronari mundohej ti shfrytezonte ne maksimum puntoret

Sa here fliste me familjen e tij ju thoshte se kishte dal per xhiro se nuk deshironte qe ata te merziteshin edhe me shume qe ai nuk kishte nje shtepi ku te jetonte

Kaloi nje muaj qe ai punonte gjithe diten
dhe naten ai flinte ku te mundej ,
ndonjeher ne parke , ndonjeher poshte ndonje ure ku kishte edhe shume njerz te tjere

Sa here mbulonte koken me kapucin e xhupit e qante ,
qante se kjo jete e kishte cuar aty ku ai nuk e kishte menduar asnjeher se do te arrinte
Jeta e kishte perplasur keq , dhe nga aty ndoshta nuk do te ngrihej kurr

Xhaxhai i tij i kishte telefonuar per ta pyetur ku jetonte qe te shkonte ta takonte por ai si gjithmon nuk kishte pranuar ti tregonte

Nuk ishte i merzitur me xhaxhain e tij sepse cdo kush para familjes nuk vendos askend
Dhe ai prandaj zgjodhi te ikte qe xhaxhai i tij te mos detyrohej te bente nje zgjidhje

Koha ftohej cdo dite e me shume po qendronte ne kemben e urres i humbur ne mendime
Kur nje burre i moshuar i afrohet dhe e fton te shkoj pran zjarrit me te tjeret ,

Ata njerez qe nuk e kishin asgje madje as nuk e njihnin
i liruan nje vend mes tyre per tu ngrohur dhe nje vend per te kaluar naten

Nuk ka rendesi cfare pozite ke nese ti ke nje zemer te kalbur nuk je askushi
Nese brenda zemres tende ka miresi ateher
ti je mbi gjithcka

Nje dite mbas pune kishte shkuar ne nje lokal ishte lodhur e deshironte per disa momente te harronte gjithcka
Hyri brenda me canten ne krah dhe u ul tek banaku

Mori nje birre dhe ndezi cigaren te cilen kohet e fundit i dukej sikur po  e hante jo po e pinte
Mbas disa gotash vendosi te ikte
Pagoi dhe u nis se ku do te shkonte nuk e dinte por do te ecte deri sa te lodhej

Dhe pse ishte i pire e ndjeu se dikush po e ndiqte,
U ndal ktheu koken dhe nxori thiken nga xhepi qe e mbante gjithmon me vete
Personi qe po e ndiqte nuk u fsheh
Madje i shkoi me pran qe ta shihte me mire

- kush dreqin je ti - e pyeti Mario ne Italisht
Ai asnjeher nuk fliste shqip me te tjeret por vetem me familjen e tij

Ai ju afrua dhe i foli shqip
- me quajn Daniel- I tha
- pse Po me ndjek kete dua te di - vazhdoi perseri ne Italisht ai
- eja te hym dhe do te te tregoj pse isha pas teje - foli Danieli  duke i treguar me dore nje lokal perball

Ishte ne dy mendje nese duhej ta pranonte
Por ishte kureshtar te dinte pse ai po e ndiqte dhe se cfare kishte per ti then dikush qe nuk e kishte pare asnjeher ne jeten e tij

Por pas bisedes me Danielin cdo gje do te ndryshonte ne jeten e Marios ...