Dashuri Nen Hijen E Hakmarrjes

37

Ishte zgjuar  heret dhe kishte shkuar tek vendi i tij i preferuar
U ul ne breg te detit dhe u shtri ne rere
Sa i kishte munguar ai vend ,ajo qetesi

Mbylli syt dhe kujtimet e shtate viteve qe kishte kaluar ju shfaqen si nje film
Sa shume vuajtje e sa pak lumturi ne gjithe keto vite

- uffffffff - shfryju
- o Zot vetem familja ime te jet mire
asgje tjeter nuk dua - tha duke mbyllur syt

Nuk deshironte te kthehej ne shtepi
Deshironte te qendronte i shtrire
ne ate breg deti pergjithmon

Ishte i lumtur qe ishte pran familjes se tij
Por nuk e kuptonte perse ndihej si i huaj
Nuk e kuptonte perse asgje nuk i dukej si dikur
As vete nuk e kuptonte perse ndihej di i huaj ne shtepin e tij

Hapi syt dhe disa metra larg tij
Qendronte nje vajze
Ishte ulur ne bregun e detit
dukej qe kishte humbur ne mendime

Ktheu koken te shikonte detin
I pa interesur per vajzen qe kishte pran
Nuk ishte me ai djali 21 vjecare qe ngacmonte cdo vajze te bukur qe shikonte
Tashme ishte nje burre qe e quante humbje kohe te merej me gjera te tilla

Pas dy oresh u ngrit te kthehej ne shtepi
Kaloi pran vajzes qe tashme ishte  shtrir ne reren e ftoht
Duke ecur beri qe rera te ngrihej dhe ti bine te fytyre asaj

Ajo hapi syt te shikonte se kush e beri ate gje
U ngrit e nevrikosur kur pa Marion duke u larguar i qet

- oo kafshe - i thirri Marios duke bertitur
Ai as nuk e ktheu  koken te shikonte ate qe bertiste

- o idiot ej ti - bertiste Rediola duke i shkuar nga pas
Mario nuk deshironte te humbiste kohen duke u marr me nje te llastuar

- ore a shurdh je ti - i tha Rediola duke i dal perpara
- ca dreqin do moj - i tha ai
- a shikon kur ecen ti apo tu duka e vogel dy metera femer - bertiste Rediola

Mario vazhdoi te ecte pa i kthyer pergjigje
Kur e pa se ajo nuk po pushonte u kthye i acaruar
- me ler rehat o llafazane - tha Mario

- kujt i thua llafazane ti injorant kerko falje edhe  ec ne rrugen tende - bertiti Rediola
- nuk i kerkoj falje askujt une e sidomos nje histerikeje si ti - foli ai

- budalla , kafsh , idiot , shpellar dhe i pa kultur - bertiti Rediola serish
- o zot ku mi gjen mu keto lloj njerezish - tha Mario duke  ikur

Kur Mario u largua ajo shkoi serish ne vendin e saj
- idioti me prishi diten - tha me vete
- o Zot perse e harxhon ajrin kot me disa kafshe - tha serish  per Marion
U shtri mbylli syt dhe u mundua te qetesohej por inati nuk e linte te qet

U kthye ne shtepi i nevrikosur
Aureli dhe  po pinin kafe ne sallon
Ndersa Marjeta po bente dreken kurse Agroni kishte shkuar ne dyqan

- o e bukura ime - tha Mario duke puthur nene e tij
- ku ishe deri tani po leri lajakat - tha Marjeta duke e pare
- ne breg det mam se me kishte marre malli- tha i qet ai

U ul pran vellait e tij dhe po qendronte ne heshtje
- ti shkove te qetesohesh apo te nervozohesh atje  - pyeti Aureli
- aman lere se me acaroi nervat nje llafazane - tha Mario  kur kujtoi zenken me Rediolen

- pa he njeher na trego - tha Kledi duke qeshur
- par zotin se vec kur e kujtoj behem me dhimbje koke - tha serish ai

- nje vajze te ka bere me dhimbje koke - tha duke u tallur Kledi
- nuk paska qen gje me duket - tha Aureli
- jo mor kshu si kallup te merte ne qaf ajo po c'e do se ishte llafazane dhe histerike - tha Mario duke bere qe djemt te shperthenin ne te qeshura