Dashuri Nen Hijen E Hakmarrjes

43

Po pinin te dy per te harruar
Po pinin per te sheruar plaget e zemres
Po pinin per te shprehur gjithcka qe kishin
Vite qe i mbanin brenda

- ka kaluar kohe qe nga hera e fundit kur kemi biseduar per jeten tone - tha Kledi teksa ndizte cigaren
- ehhh ikin vitet - tha Aureli duke psheretire

- a e mendon ndonjehere ate ? - pyeti Kledi duke e gjetur te pa pergatitur Aurelin
- ndonjehere- tha i qet ai

- a e ke harruar vertet?- vazhdonte me pyetjet Kledi
- po te pyes mendjen ajo menjehere thot po
Por nese pyes zemren ajo fillon e qan per te - tha Aureli duke pire me fund goten e tij

- Sonte eshte nata per te folur vetem ne te dy si dikur - tha Kledi
-per cfare te flas mor Kled- tha Aureli duke psheretire
- per gjithcka qe ndodhi, per ate qe ndjen- vazhdoi serish Kledi

Aureli vetem mbushi goten dhe nuk foli
- le te jet kjo nata e kujtimeve, le te jet nata e te kaluares - tha Kledi duke u munduar ta bente te fliste

- nuk duhej te kishte mbaruar ashtu- tha Aureli me gjysem zeri
- une mendoj se e kane detyruar - foli Kledi

- hajde tani mos te genjejm veten,
Ajo as  nuk e mori mundimin te vinte te me takonte - tha duke ndezur cigaren
-e cfare te te thoshte - pyeti Kledi

- te me pyeste mor burre edhe te bertiste nese deshironte por ama te vinte dhe te me thoshte
"A eshte e vertet se ti ke vrare kusheririn tim
E shokun tend te ngushte"- tha Aureli

- mos bej keshtu tani ti e din qe ata nuk do e lejonin kurr te vinte atje - I tha Kledi
- te shkruante leter pra - vazhdoi Aureli
- dhe me ke ta sillte apo me zogjte e malit- e kundershtonte Kledi

-  po  ta gjente nje menyre  mor burre
Per te folur me mua , per te me pyetur- tha Aureli
- ehu edhe ti sikur nuk i njeh njerzit e saj- tha serish Kledi

- ndoshta nuk me donte aq shume dhe prandaj hoqi dore nga une dhe dashuria jone- tha me syt e mbushur me lot
- une prap mendoj se per gjithcka e kane detyruar- tha Kledi

Pija I kishte zene dhe po i bente te thonin gjithcka qe e mbanin peng ne zemer
Aureli po fliste pas shtate vitesh
Po fliste per plaget qe dashuria i kishte lene

- ti je me fat- tha Kledi
- seriozisht e thua kete ?
E ku qenka ky fati se nuk po e shoh ka shtate vite ? - e pyeti Aureli qe po e shikonte me cudi

- ajo eshte gjalle dhe nuk ke nevoje te shkosh te shohesh nje pllake mermeri- tha Kledi me gjysem zeri
- eshte gjalle dhe ne krahet e dikuj tjeter- tha Aureli duke pire goten me fund

Flashback

Po ecte ne korridore duke shkuar drejt salles se vizitave
Sepse Kledi kishte ardhur ta takonte
E perqafoi mikun e tij dhe e kuptoi se dicka kishte ndodhur

- cfare ke se nuk dukesh mire? - pyeti Aureli
Kledi nuk fliste dhe ai u tremb
- Mario, Prinderit si jane?- pyeti serish
- te gjithe mire - tha Kledi
- po Ajla - tha ai
- edhe ata jane shume mire - tha Kledi

- kur te gjithe qenkan mire cfare ke - pyeti
- Ada - tha Kledi me gjysem zeri
- cfare I ka ndodhur asaj - fliste I shqetesuar Aureli

- ne e menduam disa here dhe vendosem qe me mire te ta thonim- tha Kledi duke ja bere me shenje qe ta linte te fliste
- Ada sot eshte martuar, sot ka dal me fustanin e bardhe nga shtepia - tha duke e pare ne sy mikun e tij

Aureli nuk po e besonte I dukej si nje enderr nga e cila deshironte te zgjohej sa me shpejt
- si eshte martuar ? me ke ? , ku ka shkuar ?
- vazhdoi te pyeste

Kledi I tregoi gjithcka qe dinte
dhe shikonte se si Aureli shterngonte duart nga inati
Mikut te tij i ishte shuar edhe e vetmja shprese qe mbante per ate dashuri