Dashuri Nen Hijen E Hakmarrjes

59

Nuk po ndihej mire
u ngrit lau fytyren dhe vendosi te dilte
Edhe perse ishte vone
Thjesht nuk mund te qendronte aty sepse i dukej sikur po mbytej

Mario kishte hypur ne ashensor per te shkuar ne club sepse ishte kthyer ne shtepi per te marr disa para qe ju duheshin

Kur pa se ashensori filloi te shkonte siper u acarua
- te dhjefsha racen - tha i acaruar
Po qendronte me telefon ne dore kur ndjeu se u hap dera

Nuk po i ngrinte syt te shikonte se kush ishte sepse ishte duke shkruar per nje problem qe kishin
Por as ajo nuk e njohu sepse ai kishte vendosur kapele

Kur doli nga ashensori nga shpejtesia i ra portofoli
Ada e pa edhe e thirri menjehere
‐ me fal Zoteri ju ra portofoli - tha duke shkuar drejt tij
- faleminderit - tha Mario duke u kthyer pas

Kur u kthye mbeti i habitur
- ti - than te dy pernjeheresh
Ata nuk dinin si te reagonin por kur Ada ju afrua dhe e perqafoi Mario buzeqeshi duke i kthyer perqafimin

- po si ka mundesi ? Ti ne kete pallat?- vazhdoi Mario
- o zot cfare rastesie - tha Ada duke qeshur
- nuk te njoha ne ashensor sa shume qe ke ndryshuar - vazhdoi Ada
- eh vite ikin - tha Mario

- sikur te pinim nje kafe ose dicka tjeter qe te flasim si dy miq qe kemi qen nese nuk e ke problem - tha Mario me gjysem zeri

- sigurisht kur te duash - tha Ada
- ku po shkon ne kete ore ti?- pyeti ai
- thjesht dola per ajer te paster - tha Ada

- eja me mua sa te coj kete canten deri tel loaki dhe shkojm ne nje vend te qet qe te flasim - i tha Mario
- ne rregull- tha duke shkuar me te

Hypen ne makine dhe po flisnin per gjera te pergjithshme
- me prit dy minuta se erdha - tha duke dal nga makina

- po he mor burre dy ore - tha Aureli kur e pa
Mario vetem e shikonte dhe qeshte
- ore ke filluar te cmendesh qe kur je dashuruar - tha Aureli
- po po ika nuk vij me per sonte- tha Mario duke dal pa e len ate te fliste

- ku do te shkojm - pyeti Mario
- nuk me pelqejn lokalet - tha Ada
- si gjithmon - tha duke qeshur

U ndal ne nje supermarket dhe mori disa gjera
Shkuan tek vollga
Tashme nuk kishte njerez ishte qetesi dhe vendi perfekt per te biseduar

U ulen diku dhe Mario nxori nje qese te madhe me fara
- oho sa vite kam pa ngren keshtu - tha Ada duke qeshur
- edhe une heren e fundit kur  kemi ngren bashk - tha Mario

- cfare ben ti ? Si po te shkon jeta ? A je e lumtur ? - pyeti Mario duke e pare ne sy
- uffffffff cfare eshte lumturia?- ja ktheu pyetjen me pyetje

- lumturia eshte sic ishim ne dikur para se te ndodhte ajo gje qe na shkaterroi te gjithve - tha Mario
- ke te drejte - i tha Ada

- nuk e ka bere Aureli te betohem ai nuk do i bente kurr keq Tomit dhe askujt - vazhdoi te fliste
- e di jam e sigurt per kete gje - tha Ada

- kur mendon keshtu perse ike?
perse u martove me.dike tjeter,? Me fal qe po te pyes- tha Mario serish

- ti vertet mendon se do e beja me deshir ate gje? - tha em gjysem zeri
-  ndoshta per hakmarrje sepse e dije se ai do te lendohej do te shkaterrohej kur ta merte vesh - i tha

- si eshte ai ? - guxoi te pyeste Ada
- mire thot - i tha shkurt Tomi
- nuk duhet ti thash se me ke takuar - tha Ada

- perse moj- i tha Mario
- sepse tashme qe ka filluar jeten e tij nuk dua ta pengoj - foli ajo e trishtuar
- jeten e tij per cfare po thua ?-pyeti kureshtar Mario