Dashuri Nen Hijen E Hakmarrjes

46

Trokiti ne dere dhe kur nena e saj e pa vazhdoi te qante
U perqafuan sepse kishin kater vite qe vuanin dhe qanin ne largesi

- bija ime shpirti im - i tha Elda duke e puthur
Hyri brenda dhe babai i saj ishte i ulur ne divan
Sa e pa vajzen e tij qe po i afrohej u ngrit

Ajo nuk e dinte reagimin e tij pas gjithckaje qe kishte ndodhur por shpresonte qe ai ta kuptonte

Alberti u afrua dhe e perqafoi
U perqafuan dhe te dy vazhduan te qanin
Dashuria per femijen eshte ndjenja me e fort ne bote , eshte dashuria me e paster

U ulen te bisedonin Ada po ju tregonte gjithcka qe kishte kaluar dhe ata te dy vetem mallkonin veten per faktin se pranuan qe ajo te martohej vetem se vellai i saj vendosi

- na fal moj bij - tha me lot ne sy Alberti
- edhe nese na fal ajo nuk e falim dote veten - tha Elda duke e prekur Aden ne fytyre

- po Marku ku eshte ? - pyeti ajo me gjysem zeri
- nuk e di thjesht na ka lajmeruar se nuk do vij nja dy jave - tha nena e saj

U qetesua te pakten deri kur ai te kthehej ajo do arrinte te sistemohej
- po rrobat ku i ke - e pyeti Elda
- nuk do te qendroj ketu - tha Ada duke i pare ne sy

- perse ? Ku do te qendrosh ? - pyeti Alberti
- kam gjetur nje shtepi me qera dhe i kam cuar gjerat atje - tha Ada
-por perse moj bij ketu eshte shtepia jote - than prinderit e saj

- jo nuk eshte shtepia ime qe diten kur ju degjuat Markun e me martuat pa e ditur se kush ishte ai
Nuk eshte shtepia ime dhe nuk do te jet kurr me - tha e vendosur ajo

- nuk jam me ajo frikacakja qe isha dikur
Sot jam e zonja e vetes dhe ja dal vet mban per gjithcka - tha duke bere qe prinderit e saj te habiteshin se sa shume kishte ndryshuar

- mir por qendro sonte - ju lut nena e saj dhe ajo pranoi
Erdhi edhe Blerimi me vajzen dhe gruan
Ajo nate kaloi e qet dhe kur ajo e shikonte familjen e saj buzeqeshte qe ata ishin mire

- do vish neser me mua ? e pyeti Ada
- sigurisht qe po - tha Rediola e gezuar
Ajo buzeqeshi sepse edhe perse ishte shtate vite me e madhe
me Rediolen kishin pasur gjithmon nje lidhje te ngusht

- ti e din qe je motra qe nuk e pata kurr - i tha Ada duke e perqafuar
- ndersa ti je motra qe me ke ndihmuar gjithmon dhe ke qene pran meje - tha Rediola duke e shternguar fort

Kur u zgjua per nje moment e harroi gjithcka
Ju duk vetja si dikur
Por kur u pa ne pasqyre u kthye ne realitet
Shkoi tek prinderit e saj i pershendeti dhe u largua te merrte Rediolen per te shkuar ne shtepin e re

- ku do te shkojm - tha Rediola ndersa prisnin taxin
- ne shtepin time — tha Ada duke i buzeqeshur
Mbas disa minutash kishi arritur para nje pallati te madhe

Ada kishte marr me qira nje apartament tek vollga ne nje pallat te ri
- o Zot une e adhuroj kete vend - tha Rediola duke pare pallatin
- epo kjo eshte edhe shtepia jote - I buzeqeshi Ada

Fabio dhe Denisi po dilnin nga pallati kur vajzat po hynin brenda
Fabio e njohu Rediolen por ajo nuk e kishte pare se po bisedonte me Aden

- wow sa te mira qenkan , sidomos ajo me kostum sportiv- tha Denisi
- hiqi syt nga ajo shoku se do e hash keq pastaj- tha Fabio duke qeshur

- pse eshte e lidhur? A e njeh ti ?- pyeti Denisi
- do e zbulosh me vone pse - tha Fabio
Mario po i priste ne lokal se do shkonin te merni disa gjera qe ju duheshin

Po qendronte ne tavolin dhe ishte I nevrikosur
- nga dreqin jeni mor burre- bertiti sa i pa djemt
- si e shtune qe eshte ti e din qe ka trafik- tha Fabio

po benin listen se cfare duheshin Sepse akoma nuk kishin nje menaxher ne lokal
- duhet gjetur nje menaxher patjeter- tha Mario
- do flasim me djemt sonte- tha Denisi

- pash ate tenden sot- tha Fabio
Por Mario nuk reagoi fare
- o shoku me ty po flas- tha serish

- mendova se fole me Denisin- tha nderkoh qe shkruante Mario
- ca Denisi amon ai i nderon cdo nate- tha duke qeshur kur pa Denisin qe e pa me inat

- pash ate vajzen pra tek universitetit- tha serish duke bere qe ai ta shikonte
- edhe cfare ka ? Ku e pe? - pyeti Mario
- tek pallati jone - tha I qet

Mario u prish ne fytyre se ju kujtua biseda e saj qe tha se do e kalonte naten tek ai
- okay- tha duke u perpjekur mos I jepte rendesi

- kush eshte kjo e jotja qe ne nuk e dim? - pyeti Denisi
- nuk eshte e imja une nuk kam asnje ne rregull
- tha I nevrikosur

-eshte ajo qe pelqeve ti - tha Fabio qe po I hidhte benzin zjarrit
Mario menjehere u kthye duke pare Denisin
- qendroj larg- tha prere

- po sigurisht mor burre nuk jam legen une te ngacmoj ate qe pelqen shoku- tha per ta acaruar
- mjaft tani vazhdoni punen se nuk erdha per muhabet qe ne pike te mengjesit- tha Mario

Nderkohe ne mendjen e tij ishte vetem Rediola
Nuk i pelqente fakti qe ajo e kishte kaluar naten me dike tjeter
Nuk e kuptonte perse kishte vazhduar ta mendonte aq shpesh ate vajze

Keto mendime ja nderpreu Denisi
- o Fab po ate shoqen e asaj a mund ta ngacmoj - tha ai
- po hiqe mendjen nga femrat mor djale - tha Fabio duke u tallur
- cilen shoqe?-pyeti Mario

-po kur hyri ne pallat ishte bashke me nje vajze erdhen me nje taxi- tha Fabio duke bere qe Marios ti kthehej humori

- te paska mashtru mor idiot- foli me vete
- cfare thu mor - tha Fabio
- asgje asgje hajde mbarojm e ikim nga shpia- tha duke qeshur ai

Ishin ulur ne ballkon dhe po shikonin detin
Ada dukej sikur nuk ishte aty
Dukej sikur shikimi i saj ishte diku larg

- perse u martove aq shpejt? - e pyeti Rediola
Ada vetem e pa dhe mbylli syt dhe mori fryme thell
- sepse ashtu deshen te tjeret- tha me gjysem zeri

-ndonjehere te flasesh dhe te shprehesh ate qe ndjen te ben mire - tha Rediola
- e di - tha ajo
- ndoshta te dukem e vogel dhe mendon se nuk te keshilloj dote ashtu sic duhet por ta dish se jam nje degjuese e mire- tha duke i buzeqeshur

- qendro sonte ketu- I kerkoi Ada
- me qef do qendroja por s' me lejojn- foli e merzitur Rediola
- flas une me xhaxhin- I tha Ada duke e bere te buzeqeshte

Pasi foli dhe i mori leje xhaxhait te saj
U kthye ne ballkon e lumtur
- lejen e kemi keshtu qe eja te dalim sepse nuk kemi asnje ushqim ne shtepi- tha Ada duke qeshur
- o Zot do kenaqemi- tha Rediola e lumtur duke dal nga shtepia

Nderkoh Aureli po priste tek ashensori per te shkuar lart tek djemt
Vajzat sa kishin hypur dhe ashensori ishte nisur per te zbritur posht

Gjate kateve ndaloi dy here dhe Aureli u merzit duke pritur
- te qifsha ashensorin- tha i nervozuar kur e pa qe ndaloit ne katin edyt
- rob koti pertojn me zbrit nje kate ne kembe, kam faj une qe ri e pres si legen ketu- tha duke u larguar ne momentin qe ashensori u hap

Sa degjoi zhurmen e deres se ashensorit
u kthye pas
Ne ate moment pa dy vajzat qe po dilnin nga dera e pallatit

Kur hyri ne ashensor nje arome parfumi
u duke sikur e dehu
Sa vite kishte Pa e nuhatur ate arome
Aromen qe mbante gjithmon ajo
Aroma e atij parfumi e ktheu shum vite pas ne kohe....

Ja dhe sonte nje pjese tjeter per te gjithe ju 🥰♥️