Dashuri Nen Hijen E Hakmarrjes

5

Flashback

Hyri brenda dhe shkoi ne dhomen e Marios
- Dua te flas me ty , eja dalim jasht se dua te ndez nje cigare - i tha Aureli
-Po pra se ke frik se e kupton mami qe e ke ndez brenda eeee- e talli Mario
-Ec mor kopuk- i foli

Dolen ne oborrin pas shtepis u ulen ne disa stola qe ishin aty 
Aureli ndezi cigaren dhe dukej sikur kishte nje problem

-Kam degjuar disa fjale por dua ta di te verteten nga ti - i foli serioz
-Per cfare mor- tha Mario kurioz
-Qe ke filluar te dalesh me ate Elen qe ke ne Universitet- I tha duke thithur cigaren

- Aha une thash se cfare kishe mor burre- tha duke qeshur
- Une nuk po qesh Mario, po pres nje pergjigje- foli duke ngritur zerin

- Po ka nja dy muaj , e pelqejm njeri- tjetrin dhe dua te vazhdoj me shum me te
- Ti me te nuk ke me pune- foli Aureli
- Hajde mendje hajde- vazhdoi te tallej Mario

Aty ai nuk u permbajt me , u ngrit ne kembe dhe ju drejtua te vellait

- Une e njoh ate vajze shum me mire se ti
dhe di qe ajo nuk eshte per ty
Hiq dore sa eshte fillimi se nuk dua te vuash

-Mos ndoshta ke qen i lidhur ti me te - ju drejtua Mario
- O idiot po te ishte dicka e till ajo nuk do kishte guxim te te shihte e jo me te te afrohej

- Une qendroj me ke te dua , dhe dua te jem me ate vajze dhe ky muhabet mbyllet ketu - tha Mario i vendosur

- Ne rregull vazhdo por ta dish se do te vij dita kur do te me thuash se une kisha te drejte
dhe ate dite une thjesht do te te qesh ne fytyre - i tha i nevrikosur Aureli dhe u largua

End flashback

- Ufffffff- shfryju
Ja qifsha ropt cfare  dreq fati paskam pas- foli duke pare detin

Me shum ishte i zhgenjyer me veten
Pse kishte zgjedhur ti besonte nje vajze dhe jo vellait te tij
Duhej ti kerkonte falje Aurelit
Kishte nevoj te fliste me te dhe pse e dinte pergjigjen e tij

Po qendronte i shtrire ne breg te detit
Syt i kishte te drejtuar nga qielli dhe deshironte qe cdo gje qe kishte ndodhur te ishte nje enderr e keqe
I mbylli syt disa here dhe pastaj vazhdoi te qeshte dhe nese dikush do e shikonte
Me siguri do mendonte se ai ishte nje i cmendur

- Ah mor Mario duhet ta pranosh se kjo jete e qelbur eshte jeta jote - ju drejtua vetes me zerin qe i dridhej

U kthye ne shtepi para se te hynte brenda u mundua te qetesohej nuk deshironte qe prinderit ta kuptonin se dicka kishte

- Po shyqyr qe erdhe more bir- i tha Marjeta qe dukej se ishte e shqetesuar
- Hajde tani mam se nuk jam dhjete vjec - i foli duke qeshur
- Per mua je i vogel e gjithmon i tille do jesh - ja ktheu e ema
- Po po djali dy metra ti i thua i vogel- i tha Agroni qe po shikonte televizore
Dhe vazhduan te qeshnin

Shko ne dhomen e tij hapi sirtarin e komedines dhe nxori albumin me foto ku ishte se bashku me Elen
Grisi cdo fotografi, fshiu cdo kujtim te saj se nuk deshironte qe te kishte dicka qe ti kujtonte ate lidhje , tashme nuk do te besonte tek asnje femer sepse ndoshta kishin te drejt kur thonin se te gjitha femrat jane njelloj
U betua qe me nuk do te dashuronte ,se maksimumi qe ai do ti falet nje femre ishte vetem trupi dhe kenaqesia fizike asgje me shume
Zemra e tij i kishte mbyllur dyert per dashurin

Aureli kishte shume shoke te cilet e quanin vella
Ai gezonte respektin e te gjithve dikur
Por cdo njeri provohet ne ditet e veshtira atehere kur ke nevoje per njerez
Ata e vertetojn se kush na do me fjale
e kush me vepra

Dhe ata kishin rezultuar vetem shoke fjalesh
Mesa dukej ata kishin besuar se Ai e kishte bere ate vrasje
Ishte duke bere stervitjen e mengjesit
kur nje polic vjen dhe i thote se kishte nje vizitor
U habit sepse ajo nuk ishte dita e vizitave
- Kush te paska pare ne enderr qe ka ardhur kaq heret- vazhdoi ta ngacmonte Genti
- Ja pra te shkoj ta zbuloj - ju pergjigj Aureli

Po ecte me duart e prangosura dhe me nje shikim te eger , syt e tij te zij dukeshin te erret sikur ne ta nuk kishte me jet

Kur dera e dhomes u hap dhe ai pa se kush ishte aty syt e tij menjehere ndricuan
U ul perball personit qe kishte ardhur per ta vizituar

- Me duket se jam ne enderr- foli Aureli
Burri qe qendronte perball tij i buzeqeshi
- Nese do te te godas njeher ta kuptosh se jam i vertet- i tha
- Jo jo se e ke doren e rend- tha duke qeshur
- Si te kam si po ma ben jeten - i foli Kledi
- Cfare eshte jeta ?- e pyeti me ironi Aureli

- Po si ka mundesi qe je ketu , ti kishe edhe kater vite denim per te bere - e pyeti i habitur
Ai vazhdoi te qeshte
- Eh mor Aurel djali nuk thon kot se leku e con ujin perpjet, kurse gjygjtaret i ben te kercejn - ju pergjigj Keldi
Qeshi po po qeshi per here te pare pas kaq muajsh ai qeshi vertet

- Sa dola menjeher u nisa per Shqiperi por kur erdha nuk e besova ate qe me than , me dukej si enderr - tha Kledi
- Po me trego njeher si eshte puna , se une nuk ju besoj atyre fjaleve te kota- i tha me bindje se cdo fjale qe kishte degjuar nuk ishte e vertet
- Pse nuk ta mbush syrin se mund te vras dike- e pyeti Aureli per ta pare cfare do ti thoshte miku i tij me i mire

- Nese dikush te prek ne pikat e dobeta une e di qe ti nuk e mendon dy here dhe as syri nuk te dridhet por qe ti vret shokun ate nuk e besoj kurr ne bote edhe sikut ti te me thush " e kam bere"

Ju mbush zemra nga ato fjale Kledi gjithmon i kishte treguar se ishte nje mik i vertet ishte nje vella qe gjithmon do e kishte pran
Aureli vazhdoi ti tregonte gjithcka nga nata e asaj vrasje e deri tek letra qe kishte marr

-Ju qifsha racen- foli i acaruar Kledi
Kan dasht te mos jesh i qet prandaj ta kan sjell ate leter duan te te frikesojn

- Jo jo une e di qe ata mund te bejn gjithcka
- Ti e din mire se cfare fisi jan
-E di e di por tani jam un ketu- i tha ai

- Tani me thuaj cfare mund te bej per ty - tha Kledi
- Marion kujdesu per te sepse kam frik se mos i bejn dicka - foli Aureli
-Legenat e din piken e dobet tenden-tha Kledi i nevrikosur
Mos ki merak tashme jam une ketu dhe te jesh i sigurt qe cdo gje do te shkoj sikur ti vet te jesh jashte - e qetesoi Kledi

Meqe vizita mbaroi ata u cuan
Polici i ndaloi te perqafoheshin por kur te dy miqte u kthyen ta shikonin me nje shikim sikur ishin gati ta vrisnin ai nuk foli me

U perqafuan si dy vellezer plote me mall se kishin shtate vite qe nuk ishin takuar
U perqafuan si dy burra te vertet
Dhe ai perqafim i dha Aurelit
pak paqe i dha qetesin dhe sigurin se tashme ishte dikush qe do te kujdesej per familjen e tij sic do te kujdesej ai vet

Nje miqesi si e Aurelit dhe Kledit i kishte dhen provat se ata te dy jepnin edhe jeten per
njeri- tjetrin