Lilya, ailesiyle birlikte geçirdiği trafik kazasında yaşama tutunabilmiştir. Fakat iki yıl sonra bir hastane odasında gözlerini açabilmeyi başardığında kendisini bekleyen zorluklardan habersizdir. Hatırlaması gereken acı dolu geçmişi onu beklerken...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayalım. Seviliyorsunuz...
Okumaya başlamadan önce bir zambak bırakalım⚜️
Keyifli okumalar dilerim:)
Şarkılar: Cem Adrian- Mutlu Yıllar Cihan Mürtezaoğlu- Senin Adın Zambak
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.BÖLÜM: "AİLE GİBİ"
'Onun gibi olmayacağım...'
Hayatın bir yapboz olduğunu düşünürdüm. Zamanla parçalarını bulup bir araya getirerek kendi hayatımızı kurabileceğimiz bir yapboz. Parçalarımı bulmuştum...
Ne kadar çabalasam da birbirlerini tamamlayamayan parçalar.
Nerede hata yapıyordum?
Birbirinden karmaşık hayatları olan parçaları kendi hayatıma uydurmaya çalışmam yanlış mıydı? Umudumu kaybetmek istemiyordum, parçalarım bendeki boşluğu öylesine doldurmuşlardı ki bir tanesinin bile benden kopmasını istemiyordum...
Geçmişlerinin karmaşıklığından geleceklerine bakamayan yedi gençtik biz. Canımızın ne kadar yandığı umurumuzda olmadan rüzgar bizi nereye savurursa oraya giderdik.
Bu gece de öyle olmuştu. Hayatın farklı parçaları bizi bir araya getirse de geçmişimizin rüzgarı bizi yedi farklı yere savurmuştu. Saatlerdir parçalarımı nasıl tekrar bir araya getirebilirim diye düşünüyordum.
Artemis, Poyraz'a attığı tokattan sonra kendisini odasına kapattı ve Luna eve dönünceye kadar da kimseye kapısını açmadı. Arya'yla saatlerce ikna etmeye çalışsak da başarısızlıkla sonuçlanmıştı.
Ares ve Eylül, Rüzgar'ı hastaneye götürmeden önce Poyraz'ın numarasını Eylül'den almıştım. Defalarca kez arasam da yanıt vermemesi oldukça canımı sıkmıştı. Sanırım bu gece en yalnızımız o'ydu.
Dakikalar önce bahçenin ortasına geçip kendisini çimenlerin üstüne atmış gözlerini gökyüzünden ayırmayan Ares'i izliyordum. Ellerini başının altına almış düşüncelere dalmıştı. Kafası o kadar doluydu ki onu izlediğimi bile fark etmemişti. Kim bilir neler düşünüyordu? Bizi düşünecek değil ya Lilya!
Daha fazla verandada durmamam gerektiğini düşünerek hızlıca oturma odasına geçtim. Yemek masasına saatler önce bıraktığım bir tabak yaprak sarmasını ve ikizlere aldığımız hediyeleri bir çırpıda elime alıp hızlı adımlarla verandaya çıktım. Bizim bahçeden Ares'in evinin bahçesine geçmem saniyelerimi almıştı fakat onun yanına yaklaşırken adımlarım aniden kesildi. Hatalarım yüzünden benden kaçan Ares, bu olaylardan sonra ne yapardı?
İkileme düşmüş bir halde ileri geri giderken iyi ki gözlerini gökyüzünden ayırmıyor diye düşündüm çünkü bu görüntü biraz halay havası vermeye başlamıştı.
