"ဘာတွေလိုက်ရွေးနေတာလဲ ခင်ဗျားကအဖြူရောင်၊ကျွန်တော်ကအနက်ရောင်။ လိုက်ရွေးမနေနဲ့။ အကုန်လုံးခင်ဗျားအဘွားစီစဥ်ထားတာတွေချည်းပဲ"
"မင်းပါးစပ်ပိတ်ထား။ ငါဝတ်ချင်တာငါဝတ်မယ်။ ဆရာလာမလုပ်နဲ့"
"ပတ်ဂျီမင်!!."
"လာမအော်နဲ့!!."
မနက်ကိုးနာရီတည်းကရောက်လာကာဝတ်စုံကိစ္စကြောင့်တကျက်ကျက်ဖြစ်နေတဲ့ ဂျီမင်နဲ့ဂျောင်ကုကိုကြည့်ရင်းဆိုင်ကဝန်ထမ်းမလေးတွေက ခိုးခိုးရယ်နေကြသည်။
အချိန်အားဖြင့်သူတို့ဝတ်စုံရွေးနေတာရှစ်နာရီနီးပါးကြာနေခဲ့ပီလေ။
"ကျွန်တော့်အချိန်တွေပုတ်တယ်နော် ပတ်ဂျီမင်"
"အဲ့တာဘာလုပ်ရမှာလဲ"
"ပတ်ဂျီမင်!!."
"မအော်နဲ့လို့!!.."
"ဟီးဟီး"
"ဘာရယ်တာလဲ!!"
သူတို့ကိုကြည့်ပီးရယ်နေတဲ့ဝန်ထမ်းမလေးတွေကိုရန်ပြန်တွေ့နေတဲ့ ဂျောင်ကုကိုကြည့်ပီး
ဂျီမင်မသိမသာလှောင်မိသည်။ မရဲ့မောင်ဆိုပင်မဲ့မာနကြီးတဲ့နေရာပဲတူတာ။ အရာရာဟာဆန့်ကျင်ဘက်။
"တော်ပီတော်ပီ။ မင်းနဲ့ငါဆင်တူဝတ်မယ်။ မင်းလည်းအနက်ငါလည်းအနက်။ ဘယ်လိုလဲ"
"မသိတော့ဘူးဗျာ"
ကျွန်တော့်ကိုလုပ်ချင်ရာလုပ်တော့၊ပီး ပီးရောဆိုတဲ့သဘောနဲ့စိတ်ပျက်စွာပြောလာတော့သည်။ ကျွန်တော်နားလည်ပါတယ်။ကုမ္ပဏီကြီးတစ်ခုကိုဦးဆောင်နေရတဲ့လူတစ်ယောက်အတွက် ကျွန်တော်ပြုမူနေတဲ့ပုံစံကတော်တော်လေးကိုအချိန်ဖြုန်းရာကျနေပီလေ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဂျွန်ဂျောင်ကုဆိုတဲ့မျက်နှာတည်ကောင်ကိုပညာပြရလို့ကျေနပ်တယ်။
"ဒါဆိုသဘောတူတယ်လို့သတ်မှတ်လိုက်ပီ။ အိုကေ.."
ဟန်ပန်မူယာနဲ့လုပ်ပြလာတဲ့မျက်စိရှေ့ကပိစိကွေးကိုလေ ဖြစ်နိုင်ရင်ပွေ့ချီပီး လေး၊ငါးဆယ်ပတ်လောက်မွေ့ယမ်းပစ်လိုက်ချင်တယ်။ တရားဝင်သက်ဆိုင်သူတွေမဖြစ်သေးဘူး။ ပတ်ဂျီမင်တို့အချိုးတစ်စက်ကလေးမှမပြေ။ ကြည့်မရလိုက်တာတွေများ။
BINABASA MO ANG
အမုန်းရပ်ဝန်းမှချစ်ခြင်းရောင်ပြန်(Complete)
Fanfictionချစ်ပြီးရင်းချစ်သွားမှာထက်မုန်းလွန်းလို့ချစ်သွားမှာကိုကျွန်တော်ပိုကြောက်တယ်။
