Pewnego słonecznego dnia na drodze Krzycha staję piękna brunetka Paulina ( Paula) siostra Friza. Gdy między tym dwojgiem zaczyna rodzić się uczucie, niespodziewanie po dwóch latach nieobecności do kraju wraca Julka była dziewczyna Poczciwego Krzych...
- Julia? Julia?- dobiega mnie łagodny głos i lekkie szturchanie w ramię. Otwieram oczy i uświadamiam sobie że wizyta Dawida tutaj to tylko zły sen, a ja przysnęłam przy biurku. - Tak?- pytam przedzierając zaspane oczy. - Połóż się do łóżka i odpocznij, zaproszenia mogą poczekać- przytakuje kiwając głową. Wstaje od biurka i udaję się w stronę łóżka. - Janek? - Tak? - Kiedy będę mogła wrócić do domu, do Kamila? - Już nie długo, może nawet i jutro- odpowiada. Wysyłam mu lekki uśmiech i kładę się do łóżka, chwilę później spragniona snu zasypiam.
Ze snu wyrywa mnie grzmot dobiegający za okna, nawet w październiku nie odpuszcza kapryśna pogoda. Siadam na łóżku z podkurczonymi do klatki piersiowej nogami, nienawidzę burzy. Tak strasznie się jej boję. - Nic się córeczko nie zmieniłaś, od maleńkiej dziewczynki twoim największym wrogiem to zła pogoda- dobiega mnie głos taty, dopiero teraz zauważam go siedzącego przy biurku. - Tak bardzo się boję, głupia pogoda- rzucam zła. Tata wstaje z fotela po czym wykonuje kilka kroków w moją stronę, siada przy mnie i mocno mnie do siebie przytula. - Nie bój się, to tylko burza. Po każdej burzy wychodzi słońce, to które tak bardzo kochasz-mówi spokojnym głosem, od razu przypominają mi się czasy dzieciństwa gdy całymi dniami siedziałam przy oknie wypatrując taty powrotu z pracy. Choć wracał późno w nocy, zawsze na niego czekałam tylko po to aby się do niego przytulić i aby przeczytał mi bajkę na dobranoc. Niezależnie ile miałam lat i mam teraz, wiem że gdy tata jest przy mnie krzywda mi się nie stanie. - Co u mojej córeczki słychać? Właściwie to powinienem powiedzieć Pani bo Ty to już dorosła kobieta jesteś. - Wszystko w porządku, szwagry o mnie lepiej dbają niż w hotelu pięciogwiazdkowym. - Starają się chłopaki. - Tato to nie jest śmieszne. Wiesz co mi ostatnio przy kolacji powiedzieli? Że jeśli będzie chłopiec to będzie przystojny po wujkach. - No wiesz, nie możesz im zarzucić że czegoś im brakuje. Są przystojni i to trzeba im przyznać. - To prawda. Cała trójka to cały tata, dziewczyny natomiast to cała mama. A co u Kamila, widziałeś się z nim? - Nie, nie mieliśmy żadnego kontaktu. Ostatnio widzieliśmy się w sierpniu gdy był na wizycie kontrolnej, we wrześniu nie przyszedł. Dzwoniłem do niego kilka razy, umówić inny termin ale nie odebrał. - Dziwne. - Wy też nie macie kontaktu? - Rzadko, nawet powiedziałabym bardzo rzadko. Raz na jakiś czas wyśle sms-a, zadzwoni ale maksymalna nasza rozmowa to pięć minut. Podobno dużo nagrywają teraz. Nawet nie pamiętam kiedy ostatni raz tutaj był. - A chłopaki nic nie wiedzą? - Nawet jeśli wiedzą to będą go bronić, mają to zakodowane w genach. Martwię się. - Nie martw się, może naprawdę mają dużo pracy. Nagrają i na pewno przyjedzie. - Prędzej ja pojadę do niego. - Wiadomo już kiedy zakończysz rehabilitację? - Jeszcze nie, ale jest duże prawdopodobieństwo że w tym tygodniu. - To świetnie. A to?- pyta wskazując na małą złożoną kupeczkę ubrań. - To...- podnoszę się i biorę ubrania do ręki. - Gdy zobaczyłam je w sklepie, musiałam je kupić. Są takie słodziutkie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Rozumiem że będę miał śliczną wnuczke ? - No właśnie jeszcze nie wiem, w piątek mam wizytę. Mam nadzieję że uda się ustalić płeć już na 100 procent bo chciałabym zacząć szykować wyprawkę. - Masz jakieś przeczucia do płci? - Najważniejsze aby było zdrowe ale jeśli mogłabym sobie wybrać to chyba zdecydowałabym się na dziewczynkę. - Na dziewczynkę, dlaczego? - Spineczki, sukieneczki, kucyczki. Wiesz tato, ten babski świat. - Z trzema wytrzmałem to może i z czterema kobietami dam radę pod jednym dachem- mówi śmiejąc się. - Powiem Ci córciu, że wierzę w Kamila... - Tato... Jak możesz? - Coś mi się wydaje że Kamil celował w piłkarza albo strażaka. - Ta albo w policjanta po dziadku albo w lekarza po drugim dziadku. - Albo w księdza po wujkach. - Po moim trupie, nigdy się nie zgodzę. - Wiesz, my rodzice nie mamy za dużo w tej sprawie do powiedzenia. Dobrze o tym wiesz ze swojego przykładu. - To prawda. Nie zależnie co noszę pod sercem będę je kochać i wspierać.
Gdy przestaje grzmieć i padać deszcz udaje się z tatą na spacer.
