*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული

თავი 1 (დასაწყისი )

ნუთუ ეს პრობლემა თქვენ არ გქონიათ ?

უცნაურად დავიწყე კითხვის დასმა კონკრეტულად როგორც სხვები იტყოდნენ
"გარდატეხის პერიოდი"

- ვერ ვიტან ამ ყველაფერს!!! ასეთი რთული რატომააა??
ოთახში გოგონას მობეზრებული ხმა გაისმა .
ლოგინზე მოწყვეტით დაებერტყა და ჭერს მიაბყრო მზერა .

- ვერ ვიტან ! მეზიზღება ! მინდა გავსრისო! გადავაგდო ! ნაგავი ! იდიოტი! საზიზღარი ! თავი ვინ გონია ჰააა!!!! ასე როგორ მომექცა!! მთელი კლასის წინაშე დამამცირა !!
მეზიზღება ეგ ქალი!!
დაასრულა უსასრულო ლანძღვა მასწავლებლის და ახლა ტირილზე გადავიდა . დღეს მასწავლებელმა უმიზეზოდ დაამცირა მთელი კლასისი წინაშე და არც აცადა რამის თქმა ყველაფერი მას დააბრალა არადა  ყველაფერი ხომ მის გვერდით მჯდომის ბრალი იყო !

ვერ ვიტან მაგრამ ისი ისეთი სიმპატიურია შეუძლებელია არ მიგწონოს საწოლზე დამხობილი ჭერს მივშტერებოდი და საკუთარ თავს გონებაში დავცინოდი.
როგორი მეამიტი ვარ !

.
.
.
.

ეს თოთხმეტი წელი . რთულია იყო თოთხმეტის ათასი პრობლემა მოზარდებისგან უამრავი დაცინვა საშინელებაა განსაკუთრებით ჩემთვის კლასში საერთო ენა ვერავის გამოვუნახე ამიტომ მარტო ყოფნა ვამჯონინე .

დეპრესია ... მოწყენილობა...ტირილი...მშობლების კამათი...გაუთავებელი ჩხუბი..სკოლაში ცუდი ნიშნები...დაცინვა.........გაუთავებელი ჩაგვრა .... და ეს აურაცხელი ორობლემები ....
.....კომპლექსები...საკუთარი თავის კრიტიკა.....ჭარბი წონა ....მარტოობა.....წყვდიადი.
მშობლების დაშორება.....მაგრამმისევ ერთი მთლიანობა .... ბედნიერი სამკუთხედი .

მაგრამ განა ყველაფერი ასე კარგად  იყო ნუთუ მართლა ეგონათ რომ მე კარგად ვიყავი არა არ ვარ კარგად მტკივა რატომ დამცინით მესმის რომ მსუქანი ვარ მაგრამ რატომ მეძახით ღორის რატომ მეძახით ძროხას მე არ ვარ ცხოველი მეც თქვენსავით ადამიანი ვარ. რა არის იმაში ცუდი რომ განსხვავებული ფორმა მაქ და არა თქვენსავით სიმეტრიული ტანი. გგონიათ ყურადღებას როცა არ ვაქცევ თქვენს დაცინვებს და უბრალოდ ვაიგნორებ არ მწყინს ?! არა ეს ასე არაა მწყინს ძალიან მწყინს მითუმეტეს ოჯახისგან ნათესავებისგან , ვიტანჯები მინდება გავქრე და საერთოდ ყველა დაგივიწყოთ.
მინდა ყოველი  მოყენებული ტკივილი თქვენც იგრძნოთ მინდა თქვენც იგრძნოთ მარტოობააა და ყველაფერი ის რასაც მე მიკეთებთ .
.
.
.
.
ნუთუ ასეთი რთულია.