Chapter 32* Gift...?

491 23 3
                                    

March.

Bukas na! Birthday na bukas ni TX! Kaya naman sobrang excited ako. Ano kayang magiging reaksyon niya? Matutuwa kaya siya? Sana oo, kasi masaya ako pagnakikita ko siyang masaya.

I called her cousin, Joan and luckily, sinagot niya agad yung tawag.

"Hello?"

"Hey, Joan! Is everything okay? You know, bukas na yung ano."

"Oh, yea! Don't worry, everything's more than okay."

"Good to hear that. Thanks again, I'll drop the call."

"You're welcome. Bye!"binabaan ko na siya pagkatapos niyang magpaalam. Bukas na talaga birthday niya. Excited na talaga ako pero kinakabahan. Magugustuhan naman niya siguro yun, tiwala lang.

"Boo!"

"Yay! You shocked me to death, besh."Ginulat ako ni Lee Rin. Hays, ano kayang nakain nito?

"Sorry about that but..."

"But..?"

"You look so tense that's why I did that to you. What's the problem?"sabi niya. Halata ba talaga ako? Kinakabahan kasi talaga ako, e. Pano kung di niya magustuhan?

"Birthday ni Xander bukas, you're afraid that he might not like your gift?"Mind reader na ba si Lee Rin o ano? Pano niya nalaman? Tumango na lang ako ng slight.

"Kahit anong matanggap niya, basta galing sayo magugustuhan niya yun. Kahit gaano pa kasimple o kagarbo yung regalo mo, sobrang saya na niya. Trust me, everything will be fine."nagpakawala naman ako ng hangin. Hays.

"Thank you, Lee Rin. You're really my life saver and bestfriend."she nodded and I hug her. I'm so blessed to have a bestfriend like her. I am really really blessed.

"No problem. Anything for you, besh."she said and then we talk about some random stuffs. Matagal na rin pala kaming di nakakapag-usap ni Lee Rin ng ganito. I mean, we always talk over the phone kaya di namin masyadong ma-express yung saloobin namin. Speaking of, mago-OJT pala kami dun sa Music Guild na sikat. Yung pagmamay-ari ni Miss Dominique, remember her? She's one of the judge at pipili ng pwedeng magtrabaho sa kanya when we graduate and luckily, we pass.

I felt my phone vibrated so I check it. It's Isthel--I mean Cryss.

Ate, punta ka sa bahay please. I badly need you. :(
I have this feeling na may masamang nangyari so I replied.
Okay, I'll be there in a minute. Hold on, okay? :)
^sent

"Lee Rin, alis muna ako. Si Cryss kasi.."

"Oh sure, no problem. Besides, aalis na din ako so sabay na lang tayo. I'll drop you at their house na lang?"tumango naman ako sa kanya.

Minutes later, dumating na din ako or should I say kami sa bahay nila Cryss. I bid 'GoodBye' to Lee Rin and ring the doorbell.

"Ma'am..."mukhang lungkot na lungkot yung maid. What happened?

"A-ate.. Ate! Wala na sila! Iniwan na nila ako! Ansakit! Ansakit-sakit, ni wala man silang time para sakin. Puro sila business-business na ni sariling anak nila hindi na nila nagawang bisitahin tapos ganito!? Forever na silang hindi makakabisita sakin! Ansama nila, ate!"humagulgol si Cryss. I can feel the pain in her eyes. Unti-unti ko na ding na-gets yung sinabi niya. Tito and tita....*gulp* are dead?

"Ssssh, tahan na. Mahal na mahal ka nila, Kim. Yung trabaho nila, para sa'yo din naman yun, para sa kinabukasan mo. Hindi ka nila iniwan, andyan pa rin sila. Laging nakabantay at nakamasid sa'yo. Di nga lang physically.. and I think oras na din nila kaya kinuha na sila."napaiyak na din ako. Nahahawa ako sa iyak ni Cryss. I felt pity for her yet hindi ko pinahalata dahil ayaw niya ng kinakaawaan siya. She wants to look strong even if she's weak at that time. She's emotionally weak.

I Love You [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon