Karışan Hayatım

Bölüm 7

Keyifli okumalar!

Kadın kendini toplayarak, elindeki dosyayı dağınık masaya düzgünce koydu. "Doktor bey merhaba." dedi gülümseyerek.

"Çocuklar siz çıkın." dedi dayı olan adam. "Evde görüşeceğiz." diyerek Melih'e baktı.

Hep birlikte odadan dışarı çıktık.

"Benim yurt dışına kaçmam lazım." dedi Melih telaşla. "İzimi bulamayacakları bir yer, neresi olursa artık."

Fırat yandan kafasına vurdu. "Senin yüzünden benim de başım belaya girecek."

"Meslekten atılacağım sizin yüzünüzden." deyip üzerindeki önlükle önünü kapattı ve kollarını göğsünde bağladı Halil.

"Sen doktor değilsin." dedi Fırat.

"Rahatladım." dedi arkadaşı. Kollarını rahat bırakarak.

"Doktor diye getirdiğin adama bak." dedi Melih.

Onları kapının önünde bırakıp çıkışa doğru yürüdüm. Fırat kolumdan tuttu. "Nereye gidiyorsun?"

Bakışlarımı yüzüne çevirdim. "Seni ilgilendirmez." Sadece buraya geldim diye yakın olduğumuzu düşünmüyordu değil mi?

"Şey kafeye gideceğiz sende gelsene." dedi. Kolumu elinden kurtardım. Bir yere kadar tamam ama bir sınırı vardı. "İstemiyorum." Hızlanarak hastaneden çıktım.

Yapacak hiçbir şeyim yoktu. Can sıkıntısıyla sokaklarda turladım. İçim sıkılıyordu. Telefonumun çalmasıyla çantamdan telefonumu aldım. Yabancı bir numaraydı. Açıp kulağıma götürdüm.

"İrem." dedi. Aptal Mete'den başkası değildi.

"Efendim." dedim sıkılgan bir şekilde.

"Neredesin?" diye sordu. "Konuşalım."

"Konuşacak bir şey yok."

"Evinin önündeyim seni bekliyorum." dedi.

"Ne evi ne saçmalıyorsun?" Eski evime gitmiş olabilirdi.

"Beril'den yeni evinin adresini aldım." dedi. Bir ara uğrarım diyerek adresimi isteyen Beril'i düşündüm. Tamam çok yakın arkadaşlar değildik. Ama arkadaştık yani. Bana sormadan benim adresimi nasıl verebilmişti.

"Evde değilim. Konum atayım gel." dedim bıkkın bir şekilde.

"Gel o zaman. Yoksa yeni ailenle tanışmak için eve gireceğim." dedi eğlenen sesiyle.

"Ne halt yersen ye umrumda değil." diyerek yüzüne kapattım. Yeni ailem çokta umrumda değildi. İstediği kadar yanlarına gidebilirdi. Asıl önemli olan, hayatıma burnunu sokmasıydı ve Beril'in aile mevzusu dahil her şeyi anlatmış olmasıydı.

Yandan bir taksi durdurup evin adresini verdim. Bir taraftan da telefonla Beril'i aradım.

"Mete'ye ne demeye evimin adresini veriyorsun?" dedim açar açmaz.

"Barışırsınız belki diye."

"Ben barışmak istiyor muyum acaba? Her şeye burnunu sokma." Diyerek kapattım telefonu.

Canım sıkılmıştı. Mete salağın tekiydi, sağ solu pek belli olmazdı. Evin önüne gelen taksiyle parayı ödeyip aşağı indim. Binanın kapısının önünde Gökhan'la konuşan Mete'yi gördüm. Hızlanarak yanlarına gittim.

"Ahh sevgilim de gelmiş." diyen Mete'yle yüzümü buruşturdum. Yanıma yaklaşarak bana sarılmak için uzandı. Kendimi geriye çektim.

Gökhan bana imayla bakıyordu. "Sevgilinle tanıştım." dedi. Sevgilim değildi ama olsada bu onu ilgilendirmezdi.