Karışan Hayatım

Bölüm 23

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum <33

Keyifli okumalar.

Selim ayağa kalkarak bana da başıyla kalkmamı işaret etti. Dediğine uyup ayağa kalktım. Gözlerinin içi gülüyordu. Benimse kahkahalarım yerini çoktan soğuk suratıma bırakmıştı.

Uzanıp elimi tuttu. Ve peşinden dışarı doğru sürükledi.
"Nereye gidiyoruz?" diye sordum. Ayakkabımı giymek için elini bırakmıştım.

"Yalnız kalabileceğimiz bir yere."

"Evdekileri kovabilirim?" Eğildiğim yerden kalkıp gözlerinin içine baktım.

Güldü. "Gerek yok." Uzanıp tekrar elimi tuttu. Elimi çekip de onu bozmak istemedim.

"Kavgalı değil miydik biz?" dedim aşağı inerken.

"Hayır. Sadece biraz tartıştık." Birinci kattan aşağı inerken tereddütle peşinden yürüdüm.

"Korkmalı mıyım?" Karanlık bodrum kata inmiştik.

Elimi bırakıp önden yürüdü ve ışığı açtı. "Bisiklet sürmeyi biliyor musun?" dedi. "Batuhan'ın bisikletini alalım senin içinde." Yanında duran renk renk bir sürü bisiklete baktım.

"Bilmiyorum ben." dedim.

Önce gözünden şaşkınlık geçsede çabuk toparlandı. "Şanslısın ki benim gibi mükemmel bir ikizin var. Ben öğretirim." Gülümseyerek konuştu.

"Şimdilik birlikte bineriz. Yarından tezi yok öğretmeye başlarım." Yanında duran mavi büyük bisikleti eliyle sürmeye başladı.

"Benimle zor olmaz mı?" dedim.

"Olur." dedi direkt.

Hızlı peşinden yürüdüm. "Kibarlık olsun diye hayır der insan." dedim sinirle.

"Kibarlık biliyor muydun ki sen?" dedi gülerek.

Kaşlarımı çatıp arkasından kafasına vurdum elimle. "Salak."

"Hey acıdı." Önden hızlanarak yürüdüm. Birinci kata çıkıp, onun bisikleti kaldırıp merdivenlerden çıkarmasını bekledim.

Ona düşman olmak istemediğimi farkettim. Kaderimiz saçma sapan bir şekilde kesişmiş olsada.

Karşı dairenin kapısı açıldı. Döndü hanımdı. "İrem kızım nasılsın?" diye sordu.

"İyiyim siz?" dedim.

Bu sırada Selim bisikletle yukarı çıkmıştı.

"İyiyim bende. Öğle yemeği yiyecektik gelin sizde." dedi.

Selim bisikleti yana çekip içeri doğru yürüdü. "Çok iyi olur valla."

"Ben aç değilim. Yukarı çıkıyorum o zaman." dedim.

"Olur mu öyle şey. Aç değilsen de biraz atıştırırsın."

Selim de arkasını dönüp yanıma geldi ve elimi tuttu. "Benim yanımdayken kendini yabancı hissetme olur mu?" Sessizce fısıldadı.

Olur mu bende bilmiyordum.

Kafamı sallayıp peşinden içeri girdim. Mutfağa girdiğimizde Recep beyin yemeye başladığını gördüm. "Ooo çocuklar hoşgeldiniz oturun oturun." dedi sandalyeleri işaret ederken.

Selimle yan yana oturmuştuk. Döndü hanım bize de yemek koyup karşımıza, Recep beyin yanına oturdu.

"Bisiklet mi süreceksiniz?"

"Evet anneanne." Hızla yemeye başlamıştı bile Selim.

"Akşam yemeğe de bize gel İrem." dedi Döndü hanım.