Karışan Hayatım

Bölüm 20

Keyifli okumalar<3

Kafeden uzaklaştığımdan iyice emin olduktan sonra, binanın birinin kenarındaki kısa taş duvara oturdum.

Derin derin nefesler çektim içime. Abartıyor muydum? Neden kaçmıştım ki sanki? Bir daha oraya gitmek istemiyordum.

"İyi misin?" diyen sesle kafamı kaldırdım. Selim karşımda ayakta dikilmiş bana bakıyordu.

"Beni nasıl buldun?" dedim.

Yanımdaki yere oturdu. "Takip ettim."

Yandan hafifçe omzuyla, omzumu itekledi. "Kız." Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. "Abimi çok takma. Boş yaptı ama..."

"Bana gelip abini öveceksen hiç konuşma daha iyi." dedim tersce.

"Yok övmeyecegim. Götün teki."

Hayretle baktım ona. Telaşla ekledi. "Böyle söylediğimi bilmesin yinede."

"Korkuyor musun ondan?"

"Hayır ama yinede abim. Saygılı olmam gerek. Ailem beni böyle duyarlı yetiştirirken, abim ilk olduğu için sanırım bir şeyler yolunda gitmemiş." dedi gülerek.

"Hangi abin?" Duyduğumuz sesle Selim korkuyla yerinden hopladı. Konuşan Fırat'tı. Yanında da Esila'nın elinden tutmuş Batuhan vardı.

"Gökhan abim." dedi Selim tereddütle.

Kafasını sallamakla yetindi Fırat.

Esila Batuhan'ın elini bırakıp önüme geldi. Oturduğum için yüzlerimiz karşı karşıyaydı. "Üzgün duruyordun. İyi misin?"

"Beni sevmediğini sanıyordum. Kötü olmam hoşuna gitmez mi?"

Bana kınayarak baktı. "Kimsenin kötü olması hoşuma gitmez." dedi. "Ne sanıyorsun ki sen beni." Söylenerek Selim'in yanındaki yere oturdu.

Diğer yanıma Fırat ve onun yanınada Batuhan oturmuştu.

Fırat konuşmaya başladı. "Anlayış gösterip göstermemek sana kalmış ama insanların bazen boş bulunabileceklerini unutma. Sen öyle yükselip kalkınca abimde çok üzüldü."

Bakışlarımı yüzüne çevirdim. Anlayışla bakıyordu bana. "İnsanlar bazen böyle davranabilir. Hoş değil biliyorum. Özellikle kırmak için yapmadığını söylüyorum. Affet ya da önemli değil demek benim haddime değil. O lafların seni nasıl kırdığını bilemem." dedi. "Sende bize hep ters davranıyordun. Bilmiyorum şuan halinden memnun musun? Yani fazla ısrar etmiş gibi mi olduk? Can sıkıcı bir durum gibi mi gözüktü?" Konu ne ara buraya gelmişti.

"Olmadı." dedim. Başta belki. Ama şuan hepsini unutmaya hazır hissediyordum.

"Sevindim. Artık bize ters davranmayacaksın değil mi?" diye sordu.

Yerdeki taşları incelerken mırıldandım sessizce. "Böyle olmak istemiyorum."

"Nasıl?" diye sordu Fırat.

"Soğuk işte. Soğuk olan benim ama aksini yapamıyorum gerçekten. Mesela okuldaki arkadaşlarım, öğretmenlere falan kendilerini sevdirirlerdi. Ama hiçbir zaman hiçbir öğretmenim benim ismimi bile doğru dürüst hatırlamazdı. Bir ortama ilk kez girince bile, hani hissedilir ya, kimsenin benden iyi elektrik aldığını sanmıyorum. Her zaman önemsenmeyen, oyunlarda en son seçilen kişiydim. Bunun sebebi benim davranışlarım bunun farkındayım. Ama bazen aksi mümkünmüş gibi gelmez ya. Tamda öyle işte." dedim.

"Öyle düşünme. Sen insanlardan kendini soyutluyorsun. Kimse için önemli olmasan bile bizim için önemlisin." dedi Fırat. "Sende tanıdıkça sevilenlerden olursun. Kötü mü?" Bakışlarımı yüzüne çevirdim. Gülümseyerek bana bakıyordu. Cevap vermeyerek önüme döndüm.