Rewrite our Antiarrhythmic Scenery

Chapter 1- Antiarrhythmic

"Ayaw ko na, pagod na 'ko." Pag rereklamo ko kay Kuya Devin at umupo sa bench namin, inabutan niya ako ng tubig at umupo sa tabi ko. 

"Baka humina ang puso mo kung pa higa-higa nalang ang inaatupag mo. Kaya ka napapagalitan nila mama, e. " I sighed, mag e-exercise na nga lang nanenermon pa.

"Kuya, alam ko namang hindi ko gusto ang mag papaiws. At isa pa kuntento na 'ko sa katawan ko." hinawakan ko ang dibdib ko at pinakiramdaman gaano ka bilis ang tibok ng puso ko. 

Hindi naman kasi ako sobrang taba at sobrang payat. Kaya hindi naman ako na i-insecure sa katawan ko. 

"Diba malapit na intrams niyo?" Pagtatanong niya at tumayo kaya napa tingala ako sakaniya. Matangkad siya, bagay na bagay maging athlete. Hindi gaya ko...

"Kuya, ang oa. Ang layo pa. Wala akong balak sumali. Alam mo namang hindi ako sporty na tao." I rolled my eyes and drink water. Muknag may sasabihin pa siya kaya inirapan ko nalang uli para hindi na ako sermunan nang sermonan. Nakakapagod rin kaya. 

Habang nag papahinga ako ay pinanood ko nalang si Kuya nag mag laro ng basketball. Masiyado kasi siyang athletic, hindi gaya ko ng ubod ng tamad pag dating sa mga sports. 

Nang makalipas ang ilang minuto ay pumasok na ako sa loob ng bahay para maligo. " 'Nak, akala ko ba maglalaro kayo ng kuya mo ng basketball?" pagtatanong ni dada nanag makasalubong ko siya sa hagdan. 

"Napapagod na po ako. Maikling sabi ko pero sinimangutan lang ako. Alam naman nila an hindi kasi ako mahilig magpapa pawis. Sobrang tamad ko sa mga ganiyang bagay. Kaya minsan konting utos ay pagod na 'ko. 

Nang makatapos ako maligo ay narinig ko ang pamilya ko na nagkwe-kwentuhan, mukang may bwisita sila. Hindi na rin ako nag abala na bumaba para magpakita dahil hindi ko naman kilala ang bwisita, isa pa hindi ako mahilig mag entertain ng mga hindi ko naman kakilala. 

"Nako, ang bunso nga namin ay hirap mag exercise, laging naka kulong sa kwarto." Narinig ko pang sabi ni dada. Napa nguso naman ako. Hindi man lang sinabi na masipag lang magpahinga. 

Nag phone ako para mambulabog ng mga kaibigan pero lahat sila ay busy. Minsan nagtataka na rin ako dahil wala akong ginagawa. Naisipan kong kuhanin nalang ang notebook ko na ibinigay sa 'kin ni Eisen. 

Hindi man ako kasing ganda niya gumihit, pero kaya kong mag sulat. Kaya kong gumawa ng istorya. Umupo ako sa upuan ko at tumingin sa bintana. Ang ganda ng panahon ngayon. Hindi siya sobrang araw, sakto lang sa paningin ko. 

Napatitig ako sa mga halaman namin sa garden, minsan ang sarap nalang siguro maging halaman. 

Nakakantaok ang simoy ng hangin. I gently tapped the pen I'm holding while looking at the window. It looked peaceful. 

Hindi ko namalyang nakatulog na pala ako. Nagising lang ako sa tawag ng aking mga kaibigan. Iminulat ko ang isa kong mata para hindi ako masilaw. 

Bethany: Hoy Ashey asan ka na? akala ko ba mag lalaro tayo?

Eisen: Baka napagod diba sabi niya mag e-exercise siya? E tamad naman siya.

Richard: Ang talkshit naman

Nag back read pa ako, at andami pala nilang missed calls. Napasarap yata ang tulog ko. 

"Oh gising ka na? Sayang at hindi mo nakita ang anak ng kaibigan ni dada." Bungad na sabi ni kuya sa 'kin nang makapasok siya sa kwarto ko at umupo sa dulo ng kama. 

"Nasaan ang pake ko?" Pambabara kong tanong at kumuha ng pang pony. 

"Right." Kuya said and chuckled. Sabay kaming bumaba para sa dinner