Rewrite our Antiarrhythmic Scenery

Chapter 14- START

"Anong ngini-ngiti mo?" Kuya asked as he went behind me. Nag e-edit kasi ako ng first vlog ko, ang welcome ni Thalia. 

"Tawang tawa ako lagi sa mga reactions nila." I giggled, and replayed it para naman ma-gets ni kuya bakit ako natawa kanina. 

I put some effect and I zoomed in their reactions. 

After a few minutes Kuya told me to get his parcel at the coffee shop. "Bakit ako? hindi naman sa 'kin 'yong parcel."bahagyang sigaw ko dahil naliligo si kuya at malapit na raw si manong driver sa coffee shop sa labas. 

"Bakit ba kasi ayaw mo pa ipa-deliver sa bahay. Arte mo naman may pa meeting pa sa coffee shop." I rolled my eyes and at the end of the day, ako rin pala ang kukuha kahit anong tanggi ko. 

"Siguraduhin mong Hindi COD 'yan. Hindi ako mag dadala ng pera." I was about to go to my room to change my clothes when he told me that the cake is good there. Kaya try ko na rin daw. I also bought the laptop with me, in any case matagal ang pag se-serve nila. 

Ilang lakad lang naman kaya hindi nakakapagod papunta sa coffee shop na malapit sa 'min. Agad kong nakita si manong delivery. "Devin Zacarias po" sabi ko kay manong hingian pa ako ng id. Kaya pala pinadala ni kuya ang id niya. Suking suki sa mga online delivery ah. 

Nang makapasok ako sa coffee shop ay hindi naman ganoon karami ang mga tao, pinag masdan ko ang menu na nakasulat sa taas. Siguro mag La-latte na lang ako at red velvet cake. 

Habang hinihintay ay pinag patuloy ko ang editing para sa first vlog ko. Malapit ko na siyang matapos, malapit na rin kaming mag swimming. Hindi ko alam kung iva-vlog ko ba 'yon. Wala naman kasi akong maisip na content, ang boring naman kung pupunta lang ng batangas tapos 'yun na 'yon. 

"Ano 'yan?" nagulat ako nang magsalita si Zian, he's at my back nakatingin rin siya sa screen ng laptop ko. My heart beats so unusual, again. We were too close, for Pete's sake!

"Letche" bulog ko nang umayos siya at umupo sa harapan ko. Nagulat ako nang makita na nasa table na ang inorder ko. Ang alam ko ay tinawag ang pangalan para ma-claim ang order. 

"You look too busy, nakailang tawag nga sa 'yo. Kinuha ko na para hindi naman nakakahiya." I almost rolled my eyes!

Umiwas nalang ako ng tingin, at kinuha ang iced latte na in-order ko. I nod my head, masarap nga ang kape dito. 

Umalis sandali si Zian, kinuha ang order niya. At, umupo sa harapan ko. "Wala ka naman sigurong kasama?" He asked me as he sip on his coffee. I shook my head, without looking at him as my eyes were focused on the screen. 

"Anong ginagawa mo dito? It's obvious that you're not here just to drink coffee." He shrugged, I tilted my head and lazily looked at him. 

"Naliligo kasi si kuya kanina, e may parating siyang parcel. Dito daw meet up." I shrugged, like him and smirked before my eyes landed on my laptop. 

Before I was about to put my earphone para pakinggan ang audio ng ine-edit kong vlog. Zian raised his pointy finger, kaya napa tingin ako sakaniya. Sigurado akong may sasabihin siya. 

'Ganda mo po'  he mouthed, my body automatically don't know how to react. I was too stunned to speak!

Ang late ng reaction ko, pero inirapan ko pa rin siya bago isuot ang earphone. 

Hindi naman ganoon ka-tagal pero sinubukan akong subuan ni Zian ng cake na in-order ko. Nailang ako, kaya sinimangutan ko siya at ako na mismo nag subo. I don't know if I should feel embarrassment here, but I just choose to ignore those little butterflies on my stomach. 

I tried to focus on my editing, but my mind just can't. "Hindi ka pa aalis?" I asked, because I can't focus. Hindi rin naman ako pwedeng umuwi agad. Dahil hindi pa ako tapos kumain.