Rewrite our Antiarrhythmic Scenery

Chapter 6- El bimbo

I dress up nicely, not because I'm going to see Jace. But, I wanted to look decent somehow. Dahil hindi ako mapakali kung may narinig ba siyang sinabi ni mama...

"Saan ka na naman pupunta?" Mama asked, she would always ask me. But end up letting me go.

"Sa mall lang. Nag kibit balikat ako at naupo sa tabi ni dada. Nagpatugtog si kuya ng kanta.

"Huling elbimbo na naman ba?" mataray kong anong pero nginisian lang ako.

Isabat mo na si Ashey, may date naman kayo e." Sabi ni dada at inakbayan ako kaya mas lalo akong sumiksik sa kaniya. I love him more than my mom, and you can't blame me for that.

Ngunit ang paborito
Ay pagsayaw mo ng El Bimbo
Nakakaindak, nakakaaliw
Nakakatindig-balahibo

Without me knowing nakikisabay na rin ako sa kanta nila. Kahit hindi ko siya paboritong kanta. Hindi ako interesado sa kantang 'to.

Magkahawak ang ating kamay
At walang kamalay-malay
Na tinuruan mo ang puso ko
Na umibig na tunay

Nag sayaw pa sla habang ako ay naka upo lang at naka krus ang braso. At pinag mamasdan silang mag sayaw. Somehow, my eyes glisten, my heart soften to this song as if I understood well the meaning of this song.

My parents will go somewhere I think they'll visit bicol for the mean time? 'Yon ang gusto ni mama e. Malapit na rin naman umalis si dada. Kaya baka mag bicol sila ngayon. Hindi ko rin naman kasi mabasa ang utak ni mama. Minsan babawiin nalang bigla, minsan pandalas na agad.

We eat lunch together at nabanggit nga ni mama na mag bi-bicol sila ni dada ngayon. Baka daw mag tatlo o apat na araw sila doon. Hinatid rin ako ni kuya sa mall. Habang papunta kami sa mall ay nagpatutog muli siya ng huling elbimbo. This time I didn't argue with him. Hindi rin ako nag nag sungit. It somehow become my comfort I guess?

Maaga-aga ako ngayon sa mall para bumili ng shirt, bumili rin ako ng paper bag para naman presentable ang ibibigay ko sakaniya. Nag ikot-ikot rin ako para tumingin-tingin lang. Wala rin naman akong gana bumili ng damit.

Nang malapit na mag 2:00 ay pumunta na ako sa starbs kung saan kami magkikita.

I know I sounded too impatient, pero 2:05 ay wala pa rin siya. Ito pa naman ang ayaw ko sa tao.

To unknown number:
Where are you?

Nag order na ko wala pa rin siya. I sighed. Baka mamaya dumating na ang order ko wala pa rin siya.

From unknown number:
Almost

After a few minutes dumating na rin siya. He was walking whole bringing my order??

"What a coffee lover" He said while pointing out at my latte, nagulat rin ako na may order na rin agad siya. I wanted to ask if he did order while ago pa, but I will sound that I'm interested at him. So I chose not to.

"Yea, yea, right" I lazily rolled my eyes and handed him the shirt I bought minutes ago.

"What's this?" My jaw fell, wow really? You're asking me that question.

"A shirt, I guess?" Tinaasan ko siya ng kilay, but whatever I do he will always smile, lagi nalang nangaasar.

"Ohh, you don't need to" Wow nagsalita ang may sabi. But he still smiled at me. "Hilig mong ngumiti." I rolled my eyes, kaya nag mumukang play boy masiyado e.

"Sayo lang." He sip on his hot chocolate I think? And hid a smirk.

"Again, sorry for the trouble" I said and stand up. I don't want to bare any more minute with him. Parang ikamamatay ko.