Rewrite our Antiarrhythmic Scenery

Epilogue (part 3)

"Tangina, Zian!" Malakas na sabi ni Jov, at sa malas na sigaw niya ay kasabay na suntok. 

"Putangina, isang sem nalang. Ano de-delay mo pa ba?!" Kahit anong sigaw niya sa 'kin namamanhid na ako sa nararamdaman ko. 

"Konti nalang mawawala ka sa basketball. Tangina, Zian. Magdadalawang buwan ka nang ganiyan. Pati ang pagiging captain baka mawala pa sa 'yo!" Hinawakan niya ang braso ko at hingit papasok ng university dahil umuulan na pala.

"'Wag mo nang hanapin 'yung babaeng nanakit sa 'yo. She's a youtube creator, maraming followers. Hindi na nag u-update. Tulungan mo naman ang sarili mo." He almost begged before going to his room. Magkaiba kasi kami ng kurso, galing siya sa department of business management. 

I looked up and put my hands on my neck. He has a point, isang sem nalang graduate na 'ko. Makakaalis na ako sa university. 

I graduated without knowing where she is. Dos she hate me that much? She changed her course, umalis rin siya sa pep squad, she stopped vlogging. 

Halos mabaliw ako dahil sakaniya. My mom, Egado, Henry, and Kio help me cope up with this break heart. Hindi ko alam na ganito pala kasakit, when someone you really love leaves you. Baka sa oras ako nagkulang? hindi ko na naipaparamdam sakaniya na nandito ako. She had problems, that she can't relay to me because I was too focus with basketball and school.

"Congrats!!" Masayang sabi ni Kio nang sabihan ko na nakapasa ako sa stanford. 

"Kailan alis mo?" Egado asked me. Mom cook a little for this celebration. Kaya inimbita ko ang mga kaibigan ko. 

"Two months from now." I shrugged, and looked at them.

"Kung kayo pa ba ni Ashey, mag s-stanford ka pa?" I shook as I looked at them ang mga mata ay mapang asar.

"I'll probably go to U.P since nakapsa rin naman ko doon." I shrugged before giving them a toss for our wine.

"Sure ba two months from now? baka naman two years from now? gago nagmamadali ka ba?" Henry being Henry. Tinawanan ko nalang sila. 

"Hindi na ako magpapa despedida, ito na 'yo. Sulitin niyo na." As expected they'll say sleep over. Pinayagan naman ni mommy. 

"Tangina, ang tibay rin ni Ashey. Hindi ko alam kung minahal ka ba talaga. Kasi literal na ghosted ka. Hindi ko nga rin alam hanggang saan asan siya. 

"Wala siya sa business. Baka naman nasa accountancy?" We all shrugged, wherever she is I hope she's okay. 

"Gago, e nakita ko yata siya doon sa 7 eleven. Hindi ko alam kung siya 'yon. Naka nursing uniform,e. Tapos naka hoodie na white. Pero parang hindi siya, walang dalang phone o camera e." Parang nabuhayan ako ng dugo sa sinabi ni Egado. Pero hindi niya gusto ang nasa medfield, ayaw niya sa ganung kurso. Kasi hindi niya raw bet ang mga mag dissect dissect mas gusto niya gumawa ng istorya o sa camera. 

Before I leave, I went to ust first. Tinignan ko baka tama naman si Egado. Baka nagpalit na ng passion. But when I wen to the college of nursing. Wala siya doon, maybe she really isn't here. Baka lumipat siya ng school. 

But, why did I get this hope that I'll see her before I leave?

"Sigurado ka na ba, Zian?" mommy asked me while we're at the airport. 

"Yup." I hugged her and gently stroke her back, comforting my mom. 

It will be the first time we'll not see each other for years. I really plan to stay to california. I won't go back to the Philippines without my MD on my last name. Nakakahiya kay Ashey, baka hindi ako balikan, baka wala na talaga akong pag asa sakaniya. I need to make name for myself, without using connection.