Rewrite our Antiarrhythmic Scenery

Epilogue (Part one)

"Mendez, nakatira uli ng tres!" Nakarinig pa ako ng hiyawan galing sa mga manonood. 

"Zian!! pakasalan mo na 'ko!" I smiled as I run passed tghem, pabalik ako sa bench namin. 

"Punyeta, ang galing mo na naman." Kinuha ko ang gatetorade na binigay sa 'ki ni Brent. 

"Galing 'yan sa fan mo, lumabas ako kanina. The heck, puro fans mo, naawa naman ako kaya tinanggap ko na. Andoon ang iba sa room." I brows furrowed. It was the first time I receievd something from a fan. Dahil, hindi ko naman tinatanggap dahil pinagpaguran nila 'yon. Sayang ang pambili. 

We continue the game, as I expected mananalo kami. Dahil kulang pa sa training at practice ang kabilang group. 

"Wala munang uuwi, maytraining tayo hanggang 7:30." Ang iba naman ay sumimangot dahil walang sinabi si Coach kahapon kung may training ba. 

"Don't frown, hindi bagay sa 'yo." I gently tapped Henry's shoulder before going to my post.

We took a short break, ngayon ko lang nabasa ang text ni mommy. May dinner raw kasama ang amigo ni Daddy. 

To: Mommy
I'm afraid I can't come. May training pa pala kami. Ayaw ko naman tapusin 'to baka mawalan sila ng gwapo sa paligid.

I chuckled before putting back my phone at my bag. "May girlfriend ka na uli?" Henry asked. It sounds so wrong. 

"Uli? Hindi naman ako nagkagirlfriend ah." I tiltted my head, and smiled at him widely

"E, sino si Grace?" Kumunot naman ang noo ko tila inaalala sino ba si Grace

"'Yung matnagkad na sexy. May kabilugan ang mata tapos makapal ang labi." Pag de-describe ni Henry, para tulungan ako maalala si Grace.

"Ah, wala. Hindi naman siya girlfriend. Maybe, fling? Hindi ko type e. Kaya ayun date date lang with no feeling. Easy to get siya, pre. Not for me." I shrugged. Hindi naman kasi ako ganoon kalandi atmaingay nato. If she's my typed edi sana niligawan ko na siya. Maya-maya ay tinawag na kami ni Coach para magpatuloy sa training. 

"Brent pasabay!" Sabi ko nang akbayan ko siya. Gaya ko ay nagmamadali rin siya. 

"Magkaiba tayo ng daan ah." I smiled and told him just to drop me at the Olivarez malapit-lapit lang naman 'yun doon sa resto kung nasaan sila mommy. Alam kong matagal ang dinner nila dahil pala kwento naman sila. 

"Sorry, dude. 'Di kita mahahatid. nagmamadali rin ako." He gave me an apologic smile. I gently tapped him and said thanks before going out of his car. 

Hindi ko alam kung makaka-abot pa ba ako, kaya tumakbo nalang ako. Hindi pa naman ako nila pinapayagan gamitin ang sasakyan. Tsaka gabi na rin. 

"Oh bakit nandito ka?" I put my hands on my knee to catch some breathe. 

"Tumakbo ka ba?" I gave my mom a short smile. 

"Mula Olivarez po. Nakisakay lang ako kay Brent. Nagmamadali na kasi kaya hanggang olivarez lang." I gave them a short smile as daddy gave me a short nod before diverting to other direction. Tinignan ko rin kung saan siya nakatining. 

Mukang sila ang mga sinasabi na amigo ni daddy.  My brows furrowed, who's that small girl beside a tall guy. Parang familiar 'yung guy. "Ka gagaling ko lang sa training." I saw how my mom rolled my eyes, alam niyang may pinaparinggan ako. 

She's small, she even look fragile. Hind pa ako doctor, but I have this feeling. I scoffed "Ay oo nga pala." Finally ipapakilala na rin ako. 

"That's Miro's daughter, Meriya." Parang ngayon lang ako nakarinig ng ganiyang pangalan ah. Astig naman. Sadly, hindi ko maaninag ang mukha niya dahil gabi na rin. Hindi rin ganoon kalakas ang ilaw ng street light at ang mga naka display na ilaw dito sa parking.