Rewrite our Antiarrhythmic Scenery

Chapter 2- Meeting your existence (part one)

I search it on google what does antiarrhythmic is. Hindi naman siya mukang doktor pero bakit naman pang medical field ang ginamit niyang jargon.

Wait, may sakit ba talaag siya, o ni-loloko niya lang ako. Parang pinakitang gilas lang na mabilis ang pag tibok ng puso niya kasi tumakbo.

The hell, bakit ba kasi ito ang inaatupag ko hindi ang walang kwentang product namin.

Nang umalis si Eisen sa pag lalaro kanina sa ml ay umalis na rin ako, dahil na bad trip talaga ako kanina. Sa ganda kong 'to? pinagkamalan pa akong kasmabahay. Sana pala ay pumunta ako sa maliwanag na parte para makita niya sino ang kinakausap niya.

I wear a plain white shirt, and a trourer. Nag senakers na lang ako para hindi hassle kung mag iikot ikot kami sa school.

"Wow, ang ganda naman ng bebe na 'yan. Hindi ka na mukang kasambahay." bungad na sabi sa 'kin ni kuya nang makita niya 'ko. I smirked at him and seat beside him.

"Muka kang driver." Pambabara ko sakaniya, pero tinawanan lang ako at binigyan ng longga. Pampalubag loob dahil hindi man lang niya ako tinawag na kakain na pala ng umagahan. Tapos ako ang huling kakain, dahil maaga pa naman ay ako ang pag liligpitin.

Galing naman ng isang Devin Zacarias.

Tunog demonyo ang pangalan pero ang anghel pakinggan ng apelyido.

"Hindi ka naka uniform?" pagtatanong ni mama. Tumingin ako sa suot ko? Muka bang naka school uniform ako?

"Ma, invitationals ngayon kaya hindi naman talaga required ang mag suot ng uniform." I shrugged and get another cup of rice.

Tumango-tango lang si mama at pinag patuloy ang pag kain. Dahil isang buwan nalang ay lalarga na uli si dada sa barko ay naisipan na naman ni mama na gumala kami. Sulitin namin ang oras.

Ang hilig niya mag travel, sana ay nag flight attendant nalang siya.

I smirked when mama stood up. May mga kanin pa si kuya, kaya tumayo na rin ako. 'Ayan daldal pa. I gave him a victory smile and went to the living room.

Aasar asarin pa ko siya rin naman pala ang mag liligpit. I double check my tote bag kung lahat ba ng mga book marks ay na nadala ko.

"Ano 'yan?" sabi ni dada nang maupo siya sa tabi ko. Pinakita ko ang laman ng tote bag ko. Mga walang kwentang book mark lang naman, at ang corrupt na leader namin.

"Pang business." sabi ko at maliit na ngumiti. Napatango si dada na para bang may gusto siyang sabihin.

"Sana ay nagpatulong kay mama. Mga marketing strategies niya." He suggested. I pouted, wala ba kayong tiwala sa 'kin?

"Meron ako. Mas maganda pa nga kay mama, e." I giggled. because I have actual no marketing strategies. Pinapa benta ko lang din kasi sila sa mga kaibigan ko, mga kakilala ko.

Sadyang marami rami akong kakilala kaya bumebenta kahit papaano.

Si kuya na raw ang mag hahatid sa 'kin, dahil wala naman silang klase ngayon. Naka sem break sila.

"Kuya patayin na kaya kamo natin ang tugtog. Nakaka sawa na pakinggan." I rolled my eyes, and I was about to turn ot off when he stopped me.

Lumiliwanag ang buhay
Habang tayo'y magkaakbay
At dahan-dahang dumudulas

"Hindi ka ba nag sasawa sa kantang yan?" Parang mula nung pinanganak ako ay 'yan siguro ang musika sa paligid.

"Hindi. Ang ganda kaya ng kanta. Paborito kaya namin 'yan ni dada." Sabi niya pa at inismiran ako. Hindi rin naman ako mananalo kaya hinayan ko nalang siya. Ilangminuto lang din naman tatagal ang kanta.