Hindi rin naging madali para kay Irene ang kanyang pag-bubuntis dahil iisa-isa lang din siya. Mabuti nalang at nandiyan si Manny na lagi niyang nakaka-tuwang sa tuwing wala si Amanda. Ito ang bumibili ng mga gustong kainin ni Irene sa dis oras ng gabi. Una palang ay sinabi na ni Irene kay Manny na si Greggy ang ama ng bata ngunit wala itong pakealam. Sinabi na din ni Irene kay Manny na hanggang kaibigan nalang ang pag-tingin ni Irene sa kanya ngunit hindi parin talaga nawawalan ng pag-asa si Manny. Pumapayag naman si Irene na dalawin siya ni Manny halos araw-araw nung mga panahong malki na ang tiyan niya ngunit minamabuti parin niya na pag-sapit ng gabi ay uuwi na ito. Kung may ipabibili naman siya dito, ay hindi niya na rin ito pinapapasok at inaabot nalang ang kanyang pinbibili. Nahihiya man si Irene, ngunit si Manny na mismo ang pumipilit sa kanya na mag-bigay tulong.
March 16,
Ngayon na ang araw ng pag-sisilang ni Irene sa isa nanamang anak nilang babae.
"What should we call her?" Naka-ngiting tanong ni Manny kay Irene habang karga-karga ang sanggol.
Napa-isip naman si Irene ng pangalan na ibibigay sa bata.
"Catherine." Nakangiting sabi ni Irene. "It's a nice name. Right Catherine?" Naka-ngiting tanong ni Manny sa bata.
"Irene oh." Sabay bigay ng papel ni Amanda kay Irene na kapapasok lang galing ng nurse station. "Naka-pili ka na ba ng name?" Naka-ngiting tanong ni Amanda.
"Catherine." Naka-ngiting sabi ni Irene.
Napa-isip naman bigla si Amanda kung saan niya narnig ang pangalan na yon dahil alam niyang pamilyar. "Oh naalala ko na! Yun yung name na binigay ni Greggy kay Victoria right? Na hindi natuloy kasi sabi niya Victoria nalang, and dapat kay Maria mapupunta kaso hindi rin nattuloy kasi nga wala pang Maria sa third generation ng Marcos." Natutuwang sabi ni Amanda. "So basically, kay Greggy nanggaling yung name?"
Tumango lang naman si Irene sa kanya nang naka-ngiti.
"Akala ko Marcos na ulit ang ipagagamit mo sa bata eh." Natatawang sabi naman ni Amanda nang makitang Araneta ang isinulat ni Irene sa bith certifficate ni Catherine.
"Ano ka ba? Hindi ko naman ipag-dadamot ang bata kay Greggy no." Natatawang sabi ni Irene.
Tatahi-tahimik lang si Manny ngunit inis na inis na ito dahil si Greggy nanaman ang pinag-uuspaan ng dalawa. Maya-maya pa ay dumating na si Oliver na may dalang pagkain nilang tatlo.
"Oh, kumain muna kayo. I'm sure napagod ka sa delivery room." Sabi ni Amanda. "Lalo ka na Irene."
"Bakit pati si Amanda napagod?" Natatawang tanong ni Irene.
"Nag-tetext kaya sakin kanina yan, habang kasama mo sa delivery room." Natatwang kwento ni Oliver.
"Talaga? Ano sabi?" Tanong ni Irene.
"Sabi niya, buti nalang daw talag at nag-iisa si Leila. Mahirap din daw pala sumama sa loob ng delivery room lalo na kung naka-hawak sayo ang nanganganak." Tawang-tawang kwento ni Amanda.
"Eh panong gagawin? Wala ang ama ng bata?" Natatawang tanong din naman ni Irene.
"Kaya nga sinamahan na kita hindi ba? Kesa naman ipa-ubaya ka namin sa iba." Natatawa rin namang sabi ni Amanda.
"Iisa ka pa ba?" Tanong ni Oliver.
"Ayoko na, tama na sila." Natatawang sagot naman ni Irene.
"Hindi ko maisip kung anong magiging reaksyon nina Alfonso kapag nakita ka nila sa graduation next year." Amanda.
"Ngayn pa nga lang iniiisip ko na din eh." Sagot naman ni Irene.
