Nang magising si Irene ay agad siyang naalarma dahil hindi niya nakapa sa kanyang tabi si Cath.
"Catherine!" Tawag niya dito at agad na hinanap sa buong kwarto.
ngunit walang Catherine na lumabas. Nang siya'y bumaba upang hanapin ito ay nakita niya si Imelda at Ferdinand na kasama ito at nilalaro.
"Oh look, there's your mama." Sabi ni Ferdinand habang itinuturo siya.
"Hiii!" Sabi ni Irene tsaka niya ito binuhat.
"Happy birthday dad!" Bati ni Irene kay Ferdinand tsaka niya ito nilapitan at hinalikkan sa pisngi habang karga-karga si Catherine.
"Thanks!" Naka-ngiting sabi ni Ferdinand.
"Nag-breakfast na po kayo?" Tanong ni Irene sa dalawa.
"Hindi pa, kagigising lang namin eh. Tapos nung sumilip kami sa room mo, nakita namin si Cath na gising na at nag-lalaro ng kanyang bear kaya kinuha na namin." Paliwanag ni Imelda.
"Edi let's eat breakfast sa labas. Mamay pa naman sila Bonget eh. Saan mo ba gusto dad?" Tanong ni Irene.
"Dito nalang." Sagot ni Ferdinand.
"Eh dad, mag-luluto pa si mom tsaka gutom na rin ako eh." Sabi naman ni Irene.
"Sa daan na kayo mag-talong dalawa kung saan kakain. Magsipag-bihis na tayo at gutom na rin ako." Sabi naman ni Imelda.
Hindi na rin naman kumontra ang mag-ama sa kanila dahil nga pare-pareho nalang din naman silang gutom. Habang daan ay napag-desisyunan nilang kumain nalang sa isang kainan kung saan madalas kumain si Greggy at Irene nuong mga panahong patago pa silang lumalabas.
"Saan mo nlaman tong restaurant na 'to?" Tanong ni Ferdinand.
Hindi naman alam ni Irene kung papaano niya ito sasagutin.
"Let me guess, dito kay madalas nuon ni Gregorio ano?" Sabi naman ni Imelda.
Kitang-kita sa muka ni Irene ang kanyang paka-gulat dahil tanging siya at ilang malalapit lang niyang kaibigan ang nakakaalam ng tungkol dito. Tago din kasi ang lugar ung kaya hindi ito masyadong pasukin ng kung sino-sinong tao lamang.
"Paano ko nalaman?"
Si Imelda na mismo ang nag-tanong sa kanyang sarili dahil hindi na nagkaron pa ng pagkakartaon si Irene upang tanungin ang kanyang ina tungkol dito.
"Simple lang, madalas ko kasing makita ang painting na'yon sa ilang pictures mo sa bahay noon. Sa pagkaka-alala ko, yan ang madalas mong background sa tuwing may picture ka dito habang naka-uot ka ng uniporme at ang mga panahon na yon ay ang pag-amin mo samin na nanliligaw na sayo si Greggy ngunit hindi mo inaamin, tama?" Natatawang sabi ni Imelda.
"Sabi ko sayo eh, mas matalino ko sa ibang bagay sa mom mo, pero pag-dating sa mga ganyang bagay, talo pa niyya ang NBI sa sobrang talino." Natatawang sabi naman ni Ferdinand.
"Manny????" Sabi ni Irene nang malingon niya ang isang lalaking naka-upo sa sulok na may tinatype sa kanyang laptop.
Agad naman itong lumingo sa kanya.
"A-anong ginagawa mo dito?" Tanong ni Manny nang lumapit ito sa kanya.
"Papa!" Tawag ni Catherine dito.
"Cathyyy!" Masayang tawag ni Manny dito tsaka niya ito kinarga.
Kitang-kita sa muka ng magulng ni Irene ang nag-hahalong inis at gulat dahil sa mganangyayare sa harap nila.
"Of course you know my parents naman na." Naka-ngiting sabi ni Manny.
"Yeah of course!" Sagot naman ni Manny tsaka nginitian ang dalawa. "Kelan pa kkayo dito?"
"Two weeks ago lang." sagot ni Irene.
"So, for good na kayo dito?" Tanong ni Manny.
"Hindi naman, aayusin ko lang yung expansion ng business dito kasi bubuksan ko ulit."
"So sino ang mag-mamanage? Yo know what tamang-tama. Dito muna ko for a couple of months, so baka gusto mo ako muna ang mag-handle." Alok ni Manny.
"Ehem!" Pag-awat ni Imelda.
"I'll text you nalang. Sa ibang araw naang tayo mag-usap." Sabi ni Irene.
"Oh, yeah sure! Just call me nalang and I have to go na rin pala." Sabi ni Manny at muli nang iniupo si Catherine sa high chair at tsaka na nito niligpit ang kanyang mga gamit bago tuluyang umalis.
"Papa?" Ferdinand.
"Really Irene? Ipagkakatiwala mo kay Manny ang business mo dito sa manila?" Imelda.
"Mom, alam natin pareho na isa rin si Manny sa mga mauutak na tao pag-dating sa industriya ng negosyo. Mas magaling si Greggy, oo. Pero we both knew na siya ang sumunod kay Greggy sa listahan ng top buisenessman dito sa Pinas."
"Okay, I get your point. Pero bakit hindi si Greggy?"
"Mommy naman, sa laki at dami ng mga kompanya non sa tingin mo kaya pa niyang isingit yung sakin?"
"And you thiink kaya kang isingit ni Manny?" Ferdinand.
"Dad, siya na nga yung nag-prisinta diba?"
"If i knew, may kapalit lang yan." Mataray na sabi ni Imelda.
"Irene, baka nakakalimutan mong isa si Manny sa mga dahilan ng pag-aaway niyo nuon ni Greggy." Ferdinand.
Hindi naman na umimik pa si Irene at kumain nalang upang hindi na humaba pa lalao ang diskusyon.
Sa lahat ng lalaking nanligw kay Irene noon ay si Greggy ang pinaka-ayaw ng mag-asawa sa lahat. Ngunit nang mag-umpisa na silang bumuo ng pamilya ay nag-bago ang kanilang pananaw kay Greggy at tinuring na rin nila itong parang tunay na anak. Nakita nila kung gaano nag-hirap si Greggy upang itaguyod ang kanilang pamilya ni Irene at nakita nila kung paano ibinigay ni Greggy ang napaka-gandang buhay kay Irene. Ni hindi nito hinahayaang mapagod at mahirapa si Irene. Tinuring niya itong isang prinsesa dahil sinabi nuon ni Ferdinand kay Greggy na "kung hindi mo ituturing si Irene na isang prinsesa gaya ng pag-aalaga namin sa kanya ay ibalik mo nalang siya samin." Dahil sa sinabing ito ni Ferdinand ay sinigurado ni Greggy na maibibigay niya ang lahat ng gusto ni Irene kahit pa hindi naman ito humihiling ng kahit ano sa kanya.
