"Alex, please. We just need to go back lang talaga sa UK ASAP!" Sabi ni Irene sa kanyang kaibigan na nag-tatrabaho sa airport.
"Merong available seat na isa, kaso hindi na aya ang laugagges kasi nakuha na ang capacity ng compartment at yung isang nag-cancel ng flight eh wala namang dalang mga maleta, kaya kinuha na nung isang nag-over yung bagahe kanina." Paliwanag nito habang tinitingnan ang impormasyon ng flight na ito.
"Alex, wala kaming dalang kahit anong gamit ni Cath. Even my phone, naiwan ko sa bahay. We just need to go back sa UK right now. Kahit kandungin ko si Cath."
"Okay, i'll process your tickets right away kasi boarding na ang flight mo."
Madalian namang inayos ni Alex ang flight details ni Irene at Catherine upang maka-sakay na sila ng eroplano.
Greggy's POV:
Ginising nalang ako ng aking secretary na may isang abogadong nag-aabang sakin sa may labas ng gate at pilit itong nakikiusap na makipag set ng appointment sakin ngunit hindi siya pumayag kaya naman dumerecho na ito sa bahay ko. Hindi na niya ito napigilan dahil nang tumwag ito ay nasa labas na ito mismo ng bahay ko kaya naman pinapasok ko na ito at pinakinggan.
"Totoo ba'to?" Tanong ni Greggy sa isang attorney na nag-puntasa bahay niya at may mga dalang dokumento.
"Yes, sa inyo po iniwan ni Ms. Mirabel Samaniego ang anak niyang si Ms. Katie Smaniego." Paliwanag nito.
"P-pero bakit ako?" Tanong ni Greggy.
"Sir, mag-mula po nang makunan at mamatay si Isabel Samaniego ay inayos na ni Mirabel ang mga papeles na ang-sasabing ipauubaya na sa inyo si Katie dahl sigurado daw siya na maalagaan niyo ito."
"Asan ba ang ama ni Katie?" Tanong ni Greggy.
"Sir, wala po akong alam sa buong pamilya nila kasi hindi po nag-sasabi sakin ang magkapatid na yon tungkol dito. Pero may sulat pong iniwan si Mirabel na iniwan daw po nito sa nurse na nag-alaga sa kanya bago siya namatay at sinabing ibigay ko sa inyo." Paliwanag nito at inabot ang sulat kay Greggy. "Sir alam kng hindi madalai ang laht ng ito, ngunit iintayin ko po ang sagot ninyo, bago matapos ang linggo dahil kung hindi po natin makuha sa San Francisco si Katie sa lalong madaling panahon, eh mapipilitan po silang dalin sa foster homes si Katie."
Hindi na rin naman nag-tagal pa ang abogado sa bahay ni Greggy atnag-iwan analng ito ng contact number bago umlis dahil may iba pa itong mga aasikasuhin. Nang maka-alis ang abogado ay agad nang binasa ni Greggy ang liham na iniwan sa kanya ni Mirabel.
Dear Greggy,
"Alam kong wala akong karapatang iwan sa'yo si Katie. Pasensya ka na, I have no choice. Alam kong mapapabuti ag lagay niya sa'yo. Para mo nag awa, huwag mong pabayaan si Katie. Ngayon palang, humihingi na ako ng tawad sa'yo dahil sa pag-papasa ko ng responsibilidad sayo bilang pagiging magulang ko kay Katie. Wala na kasi akong ibang maisip na pwede pang tumanggap kay Katie. Wala na si Isabel at anytime soon ay pupwede na din akong mawala. Ramdam ko nang hindi na ako aabot pa ng isang linggo dahil sa sakit ko. Pasensya ka na kung nasira ng kapatid ko ang magandang pamilya niyo ni Irene. Pasensya ka na kung inakala naming anak mo ang dinadala noon ni Isabel. Hindi ko na alam kung papaano kong hihingi ng tawad sa mga nagawa naming pinsala sa pamilya mo. Ngayon ay humihiling pa ako. Pasensya ka na talaga. Walang-wala na talaga akong malapitan. Alam kong mabait ang puso mo, sana huwag mong pabayaan si Katie na mapunta lamang kung saan-saan."
Hanggang dito nalang,
M. Samaniego
Halos hindi ako mapakali mag-hapon at halos hindi ako maka-tulog sa pag-iisip kung papaano ang gagawin. Hindi na rin ako naka-punta sa a naka-dalaw pa kay Catherine dahil hindi talaga ko mapakali. Dahil sa pg-iisip at sa awang naramdaman ko kay Katie ay kahit pa umagang-umaga ay tinawagan ko na ang abogado upang samahan ako sa SANFO upang kuhanin si Katie.
Nang araw ding yon nang tawagan ko ang abogado ni Mirabel ay iyon din ang araw na lumipad kami patungo sa kinaroroonan ni Katie. Hindi ko nan nakuhang makapag-pahinga pa dahil dumerecho na kami mismo kay Katiee imbis na sa hotel.
"Sir, this is Katie Samaniego." Pakilala ng abogado sa bata. "Katie, this is---- " putol na sabi nito at tumingin kay Greggy upang siya ang mag-patuloy.
"Pa-pa." Sabi ni Greggy na nag-pipigil ng luha.
Nilapitan ko si Katie tsaka ako yumuko upang malapit ako sa kanya.
"Hi!" Masayang sabi ni Greggy na nag-pipigil ng luha.
Si Greggy ay isang tikasing lalaki ngunit lumalambot ang puso nito sa tuwing makakakit ng mga bata lalo na sa ganitong mga sitwasyon. Isa ito sa naging dahilan kung bakit sila nag-tayo ng foundation ni Irene para sa mga bata.
"Kayo po ba ang kukuha sakin dito?" Magalang na tanong ng bata.
"O-oo, ako nga." Sabi ni Greggy at dali-dali itong niyakap at kinarga.
"Sige, sir ako nalang po mag-aayos ng papers niya at ng mga flight details niyo para sa pag-balik ng manila, for now mag-enjy nalang po muna kayo habang iniintay ang release ng pappers."
"Mga gaanong katagal yon?"
"2-3 days lang naman po, mabilis nalang kasi na-process na din namna at appoval lang nama po ang iniintay namin."
Gaya nga ng sabi ng abogado ay mabilis na naayos ang mga papeles ni Katie para sa pag-uwi nilang dalawa sa Manila. Kaya naman hindi narin sila nag-tagal sa SANFO at mabilis narin silang naka-balik sa Maynila.
"Katie, from now on.... dito na tayo titira ha?"
"Okay po." Magalang na sabi nito.
"Oh you sleep na muna here, habang ipinapaayos ko pa yung room mo."
"Okay po." Naka-ngiting sabi nito.
Natutuwa naman si Greggy dito dahil nga sa murang edad ay kayang-kaya na nito ang sarili dahil bumaba siya upang ipag-timpla ito ng gatas gaya ng ginagawa niya sa mga anak niya nuon at pag-balik niya ay naka-pantulog na ito at nag-papa-antok.
"Katie oh, milk." Naka-ngiting sabi ni Greggy.
"Ay, sana po hindi niyo na'ko pinag-timpla. Kaya ko naman po eh." Nahihiyang sabi ni Katie.
"It's okay, dati ko rin namang ginagawa yan sa mga siblings mo eh." Sabi ni Greggy.
"Salamat po, papa." Nahihiyang sabi ni Katie habang naka-ngiti.
"Sige na, inumin mo na yan tapos matulog ka na. May aayusin lang muna ako sa office." Sabi ni Greggy dito bago lisanin ang kwarto at tunguhin ang kabilang kwato na ginawa niyang opisina.
Kinbukasan ay maagang nagising si Katie at nang bumaba siya ay inabutan niya si Greggy sa kusina.
"Good morning po." Nakangiting bati niya kay Greggy.
"Good morning." Nakangiting sabi din ni Greggy. "Upo ka na, para maka-kain na tayo. May surprise din ako sayo later."
Nang matapos silang kumain ay hinayaan muna ni Greggy si Katie na manood muna ng telebisyon habang inaayos niya ang ilang mga papeles na kailangan ng kanyang pirma para sa kanyang kumpanya.
