Relinquished Destination (T.R.A.V.E.L SERIES # 2)

Chapter 22

---

Natulala ako sa kanya dahil sa sinabi niya. Natauhan lang ulit ng tumunog na ang elevator sa floor namin.

"Ang assuming mo naman." Sabi ko dito ng makalabas kami.

Sumulyap ito sakin at tinignan ako ng masama bago binalik ang tingin sa harapan.

"Then what? Should we just live together?" He asked kaya napatigil ako sa paglakakad.

Napasinghap ako at nakaawang ang labi na nilingon ito. Hindi ako makapaniwala! Dahil sa ginawa ko ay napatigil rin ito at napaharap sa 'kin ng nakakunot ang noo.

"What?" I asked him to repeat what he said.

He just shrugged and walked again to our units. Napa irap ako para matabunan ang kabang nararamdaman. What the hell? Live together?

Napahinga ako ng malalim, kinakalma ang sarili dahil sa kaba.

Ng makarating sa tapat ng condo ko ay tumayo siya doon at hinintay ako. Ng makalapit ay medyo napasinghap ako dahil amoy na amoy ko na naman ang pabango niya.

I immediately reached for the knob so it can scan my thumb before opening it fully.

I left it open so he could enter my condo.

I placed the paper bags I'm holding on the dining table. Doon niya rin inilagay yung dala niya.

"So, what's really the plan?" I asked him kaya napalingon ito sa 'kin.

"I'm already fine with dinner food." Sabi nito kaya napanguso ako.

"Eh late nga ako nauwi. Sometimes, I don't." Sabi ko dito at napairap.

Minsan 24 hrs ang duty ko kaya di ako makakauwi ng gabi.

Natahimik ito at mukhang nag iisip.

"Fine, just save your finger print on my door. Pag may nangyari dito, ikaw ang salarin." Pinanliitan ko ito ng mata kaya tinignan niya ako ng masama.

"I have no plans on doing a crime." Napairap ito kaya nangiti ako.

"Your stares tells the opposite." Sabi ko dito kaya napatitig siya sa 'kin.

"What?" He asked but I just shook my head.

"Nothing," Sabi ko kaya napakunot lalo ang noo nito sakin at tinignan ako ng masama.

Napaiwas ako ng tingin sa kanya.

"You still owe me a grocery." Sabi nito kaya napakunot ako.

"Huh?" I asked.

God, slow ba ko?

"You didn't pay for my groceries after we went back from Bali." Sabi nito sa malamig na tono bago umiwas ng tingin.

Napakurap kurap ako ng mata dahil sa sinabi niya. He still remember that? And I can't believe he's talking about it. About the past!

It suddenly became awkward kaya napatikhim ako.

"Okay. Next time," I told him kaya napatango ito at binalik na ang tingin sakin. "When are you free?"

"I'm always free." Sabi nito kaya kumunot ang noo ko.

"You also have work." Sabi ko dito.

"Oh right. I stay at the hospital most of the time, though." He shrugged kaya napakunot noo ako.

"You're not a doctor nor a patient but you stay at a hospital?" Nagtatakang tanong ko dito.

Napabuntong hininga ito bago humila ng upuan at umupo dito. Ipinatong niya ang mukha sa kamay at tumingin sa 'kin. I bit my lips, liking how cute he looks right now.