" ស្អប់ចឹងមែនទេ ? បាន !! *ខ្វោក !!" Yoongi យកអណ្ដាតទល់ថ្គាមងើបឡើងចេញពីរាងតូចបន្តិចហើយក៏ចាប់ទាញហែកអាវក្រណាត់ស្ដើងរបស់រាងតូចរហែកក្លាយជាកម្ទិចក្រណាត់ភ្លាមៗ
" ហ្អឹកៗ លែងខ្ញុំទៅ " Jimin ប្រឹងរើចេញពីការចាប់ប្រទាញរបស់រាងក្រាស់តែមិនឈ្នះទើបត្រូវនៅស្ងៀមព្រោះការសង្កត់របស់នាយវិញ
" ដឹងទេថាពេលបងខឹងវាអាក្រក់កម្រិតណា "
" លែងខ្ញុំទៅ លោកធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំមិនបានទេ "
" រឿងអីថាមិនបាននោះ ? មនុស្សស្រឡាញ់គ្នាមានសិចជាមួយគ្នាមិនបានហ្អេស៎ " yoongi ថាដោយពាក្យពិជ្យអាក្រក់ធ្វើឲ្យរាងតូចឮហើយឈឺចាប់កាន់តែខ្លាំង ។
" អាក្រក់ណាស់ !!
" វានៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ បន្តិចទៀតអូននឹងបានឃើញថាបងអាក្រក់លើសពីការគិតរបស់អូន " ថាហើយនាយក៏អោនទៅថើបឈ្មុសឈ្មុលនៅតាមកញ្ចឹង.ករាងតូចប្ដូរពីឆ្វេងទៅស្ដាំដោយប្រើកម្លាំងសង្កត់ខ្លាំងៗហើយធ្មេញរបស់នាយបន្លំប៉ះជាមួយសាច់សខ្ចីរបស់រាងតូចបង្កជាស្នាមក្រហមដុំៗ
"អាស៎ ទេ ! លែង...លែងខ្ញុំ " ដៃតូចៗរបស់គេប្រឹងរុញច្រាននាយក្រាស់ដែលលូកលាន់គេឲ្យចេញតែក៏ត្រូវ Yoongi ចាប់ដៃជាប់រហូត
" ហឹកៗ ឈប់ទៅ ហ្អឹ... ឈប់" jimin និយាយដោយសម្លេងខ្សៀវៗលាយឡំនិងសម្លេងយំសសឹកធ្វើឲ្យ Yoongi ងើបមកមើលមុខគេដែលប្រឹងបិទភ្នែកមិនហ៊ានបើក ឯបបូរមាត់ញ័រតតាត់ តែគិតហេស៎ ថា Yoongi គេបញ្ឈប់នោះ មកដល់តំណាក់កាលនេះហើយទោះចង់ប្ដូរចិត្តថយក្រោយវិញក៏មិនបានដែរព្រោះកម្ដៅក្នុងខ្លួននាយវាបានឡើងខ្ពស់ហួសនិងបញ្ចុះទៅវិញហើយ
" ស្ងាត់មាត់ទៅ ហេតុអីចាំបាច់ត្រូវយំដែរ ? "នាយក្រោកចេញពីរាងល្អិតបន្តិចថាហើយក៏ស្ទុះដោះអាវរបស់ខ្លួនក្រវ៉ាត់ចេញឆ្ងាយសល់តែកាយមាំពោរពេញដោយសាច់ដុំកង់ៗចំពោះមុខរាងតូចដែលដេកយំសសឹកនោះ
" កុំអី ! អឹមម៎ " បបូរមាត់ហើបឡើងប្រកែកបានតែបន្តិចក៏ត្រូវនាយបំបិទឲ្យស្ងាត់ជិតឈឹងទោះខំប្រឹងរឹងអណ្ដាតមិនព្រមបើកឲ្យនាយបានរុលអណ្ដាតនាយចូលយ៉ាងក៏ត្រូវនាយជ្រែកទាល់តែបាន
