Tahta Cezası *Texting* #F#

22

Kardelen sıra arkadaşının yanına oturdu ve sırasının altına bakmak için eğildi. Kitabını aldıktan sonra içinde bi şeyler olduğunu fark etti. Hemen açtı, açtığında ise şaşkındı. Bir çikolata ve not...

İlk teneffüste arka tarafta ol.
                                   ~Seni seven :')

Okuduğuyla hafifçe gülümsedi. Çikolatayı cebine koyduğunda arkadaşının imalı gülüşüyle karşılaştı. Arkadaşı Buğlem göz kırpıp "Hayırdır?" dedi.

"Hiç, yok bir şey."

"Öyle olsun bari. Elbet anlatırsın."

Öğretmenin gelmesiyle Kardelen önüne döndü. Kırk dakikanın ilk defa bu kadar çabuk bitmesini istiyordu ama zaman bir türlü akmıyordu. Sağ bacağını sallarken hocayı dinlemeye çalıştı. Ne dinlediğinden anladı ne de heyecanından bir şey kaybetti.

En sonunda, zil çaldığında hızla yerinden kalktı. Buğlem "Hadi tuvalete gidelim." dediğinde başını iki yana salladı. Buğlem ısrar edip kolundan çektiğinde kendisine de bakma amaçlı gitti.

Gittiklerinde bir arkadaş grubu vardı. Kardelen ve Buğlem içeri girerken onlar çıktı. Buğlem tuvalete girdiğinde Kardelen de kendisine baktı. Kapının birden kapanmasıyla irkildi fakat önemsemedi.

Zaten düzgün olan şalını tekrar düzeltti. Kalbin hızlı atması, heyecanlı olması, yüzünde bir gülümseme olması... Kardelen olduğu yerde donup kaldı. Aynadan kendisine baktı. Yüzündeki gülümseme yavaş yavaş soldu. N'apıyordu?

Sınav senesinde neydi bu yaptığı? Kendisini kaptırmamalıydı. Kalbinin hızlı atmasından ilk defa korktu. Heyecanlı olmaktan, gülmekten, mutlu olmaktan ilk defa korktu. Korku tüm vücudunu ele geçirdi. Ellerini yavaş yavaş indirdi. Aynadan kendisine bakmaya devam ederken "Napıyorsun Kardelen?" diyen arkadaşını duydu.

Buğlem ellerini yıkayıp kapıyı açmaya gitti. Lakin açılmayan kapıyla "Kardelen kapı açılmıyor." dedi. Kardelen birden dönüp "Ne?" diye sordu şaşkınca.  İkisi birlikte denerken kapının sıkıştığını anladılar. Kardelen telefonundan gelen bildirim sesiyle telefonunu açtı.

Hiç mi değer vermedin bana?
Hiç mi gülmedin, hiç mi eğlenmedin?
Konuşmalarımızın hatrına gelseydin bari
Canın sağolsun yine de :')

Kardelen' in gözleri doldu. Zil sesini duyduğunda ise sol gözünden aktı gitti bir yaş. Sınav stresi gün be gün artarken, en son yaptığı quiz berbat geçmişken, kötü mü kötü bir not gelmişken üstüne de olan olayla bıraktı kendini. Telefonu duvara çarptı ve ağlamaya başladı.

Duvarın dibine çöktüğünde Buğlem hızla yanına eğildi. "Kardelen, ne oldu? Kardelen! Cevap ver."

Ağladı. Sadece ağladı. Hiçbir cevap vermedi Kardelen. Buğlem sorduğu hiçbir soruya cevap alamadı.

Kız ağladı, genç adam yığıldı. Kız sustu, genç adam sustu. Ve ikisi de kalplerinden birer parça kaybetti.

***
Okulda kriz geçirdikten sonra yazdığım bölüm anca bu kadar :')
:)