Tahta Cezası *Texting* #F#

54

Of Kardelen of

Ne var yahu

Her şeyi zorlaştırıyorsun
Gelme işte ne var
Biz ev işini halledip geleceğiz

Ama kayıt da var Kıraç

Zorlaştırma Kardelen
Ben hallederim

Ama üniversiteyi de görmek istiyorum

Sonra göreceksin zaten!
Ne sendeki bu inat

Tamam Kıraç
Sen hallet gel
Oldu mu

Oldu!

***

Kardelen'in gözleri dolu dolu olduğunda kucağındaki yastığı arkasına atıp yattı. Kıraç'la birlikte Ankara'ya gitmek istemişti ama Kıraç izin vermiyordu. Ona ayak bağı olmazdı ki. İlk gerçek kavgaları da olmuştu.

Akşama kadar odadan çıkmamıştı. Akşam yemeği de yemedi. Kıraç yemek yedi mi acaba, diye düşünürken kendisini unuttu. Aklına bile gelmedi. Mesajlaştıktan sonra ne kendisi aramıştı ne de Kıraç.

Kocaman yatakta tek başına olmak ilk defa yalnız hissettirmişti. Ne zaman alışmıştı Kıraç'a?

Kardelen gözyaşlarını usul usul akıtırken kapı açıldı. Gözlerini hızla kapatıp bekledi. Ya Kader'di ya da annesi...

Yatağın yanındaki yer çöktüğünde saçlarında bir el hissetti. Saçları okşanırken elin sahibinin Kıraç olduğunu anladı. Sonra yanağının okşandığını hissetti. Ardından şakağına konulan öpücük ve bir fısıltı. "Özür dilerim. Seni kırdım."

Kardelen gözlerini açmadan Kıraç'ın boynuna doladı kollarını. Kıraç da bir eliyle Kardelen'i belinden kavradı. Kardelen derin bir nefes alıp "Seni çok özledim." dedi.

"Ben de seni çok özledim."

"Sen askerdeyken ne yapacağım ben Kıraç?"