គូរដណ្តឹងវ័យក្មេង 💞💫 (ចប់)

ភាគទី៦ : ខ្ញុំស្អប់លោកពូ!!!

ក្រោយពេលញាំអីរួចហើយ ជុងហ្គុក នឹង ថេយ៉ុង
ក៏បានត្រលប់ទៅផ្ទះវិញនៅតាមផ្លូវគ្មានអ្នកណានិយាយអ្វីឡើយរាងតូចអង្គុយអោបកាបូបរៀនរបស់ខ្លួនកែវភ្នែកសម្លឹងមើលទៅក្រៅ

< អូនកើតអី? មិនស្រួលខ្លួនឬ ?? > ដោយសាតែស្ងាត់ពេកទើប ជុងហ្គុក ដាច់ចិត្តសួរហើយលើកដៃម្ខាងទៅស្ទាបថ្ងាសរាងតូចព្រោះតែខ្លាចថាគេមិនស្រួលខ្លួនឬកើតអ្វី

< គ្មានទេ > ថេយ៉ុង គ្រវាសដៃនាយចេញ ជុងហ្គុក ឃើញអញ្ជឹងក៏មិនបានសួរនាំអ្វីគេទៀតដែរតែភ្នែក សម្លឹងមើលគេមិនឈប់។

៚ ភូមិគ្រឹះចន ៚

< ថេយ៍កូនមកហើយហ្ហេស > អ្នកស្រីចន កំពុងអង្គុយមើលទូរទស្សន៍នៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវងាកទៅក៏បានឃើញ ថេយ៉ុង នឹង ជុងហ្គុក ដើរចូលមកទើបស្រដីឡើង

< បាទ > ថេយ៉ុង

< ហេតុអីថ្ងៃយូរកូនមកផ្ទះវិញម្ល៉េះ?> អ្នកស្រីចន

< ពូហ្គុកជូនកូនទៅញាំអីទើបបានជាយូរបែបហ្នឹង > ថេយ៉ុង

< អ៎ូ អញ្ចឹងទេឬ! តែកូនកើតអីមិចមុខមិនស្រស់សោះចឹងកូនឈឺមែនទេ? > អ្នកស្រីចន ក្រសោបមុខ
រាងតូចអោយងើយសម្លឹងមើលមុខគាត់និយាយសួរគេដោយក្ដីបារម្ភ

< កូនមិនបានកើតអ្វីឡើយ ចឹងកូនសុំឡើងទៅបន្ទប់សិនហើយព្រោះកូនប្រញាប់ទៅមើលមេរៀន >
ថេយ៉ុង ប្រាប់តែប៉ុណ្ណឹងគេក៏ដើរឡើងទៅបន្ទប់គេបាត់ម៉ែដោះក៏ឡើងទៅតាមក្រោយ

< ជុងហ្គុក ប្អូនកើតអី? > អ្នកស្រីចន ងាកទៅសួរ កូនប្រុសភ្លាមៗ

< ខ្ញុំក៏មិនដឹងដូចគ្នាម៉ាក់តាំងពីនៅក្នុងឡានមកម្លេះខ្ញុំសួរអ្វីក៏គេមិនឆ្លើយ > ជុងហ្គុក និយាយទាំងមិនយល់ដូចគ្នាមិនដឹងថានាយបានធ្វើអ្វីអោយរាងតូចតោះចិត្តឬអត់ទេបានជាគេក្លាយទៅជាបែបនេះ

< មិនមែនឯងធ្វើអីគេណាហី? > អ្នកស្រីចន

< ម៉ាក់! នេះខ្ញុំមិនបានធ្វើអីគេពិតមែនណា៎ >
ជុងហ្គុក

< អោយតែដូចមាត់កុំអោយម៉ាក់ដឹងអោយសោះ > អ្នកស្រីចន សម្លឹងមុខ ជុងហ្គុក គាត់ស្រឡាញ់
ថេយ៉ុង ខ្លាំងណាស់បើសិនជាគាត់ដឹងថាគេធ្វើអ្វី
រាងតូចនោះគេប្រាកដជាបានដឹងគ្នាជាមួយគាត់មិន ខានឡើយ