គូរដណ្តឹងវ័យក្មេង 💞💫 (ចប់)

ភាគទី១៣ : មនុស្សសំខាន់...

@3ថ្ងៃក្រោយ //

នៅថ្ងៃនេះ ជុងហ្គុក នឹង ថេយ៉ុង ក៏ត្រូវចុះទៅតាមខេត្តចំណែកឯប៉ាម៉ាក់របស់រាងតូចវិញពួកគាត់ក៏ បានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញបាត់ហើយដូចគ្នា! នៅពេលមកដល់កន្លែងហើយពួកទាំងពីរក៏ត្រូវទៅរកសណ្ឋាគារដែលនៅក្បែរនោះៗដើម្បីសម្រាក់ព្រោះ
តែក៏ជិតយប់ទៅហើយ

< ហ្ហាសថាមិច? សល់តែបន្ទប់មួយ? > ថេយ៉ុង ស្រែកចង់ផ្អើលសណ្ឋាគារគេទៅហើយនៅពេលលឺបុគ្គលិកធ្វើការនៅទីនោះបានប្រាប់ថានៅលស់បន្ទប់តែម្នាក់មួយ

< បាទ ពិតមែនហើយ >

< ចុះមិនមានបន្ទប់ផ្សែងទៀតពិតមែនឬ? >
ថេយ៉ុង

< ថេយ៍ បើគេប្រាប់ថាមាននៅសល់បន្ទប់តែមួយហើយអូនទៅសួរធ្វើស្អីទៀត ?? > ជុងហ្គុក ដែលឈរអោបដៃផ្អែកខ្នងនឹងកៅអីនៅក្បែរនោះក៏ស្រដីឡើង

< ព្រោះខ្ញុំមិនចង់នៅបន្ទប់ជាមួយលោកនឹងហើយ > ថេយ៉ុង

< ចុះបើនៅសល់បន្ទប់តែមួយបែបហ្នឹងអោយធ្វើយ៉ាងមិច? > ជុងហ្គុក សើចទាំងហួសចិត្តនឹងរាងតូច

< មិនដឹង > ថេយ៉ុង

< ហ្ហេឺយ! ឯងមកនេះបន្តិច > ជុងហ្គុក ដកដង្ហើមធំហើយបក់ដៃហៅប្រុសម្នាក់អោយនោះមកជិតខ្លួន

< អ្នកប្រុសមានការអ្វីមែនទេ? > គេម្នាក់នោះក៏បានដើរទៅជិត ជុងហ្គុក នាយខ្សឹបអ្វីមិនដឹងប្រាប់ទៅគេមុននឹងដកលុយអោយទើបប្រុសម្នាក់នោះដើរចេញ ទៅ

< លោកនិយាយស្អីជាមួយគេ? > ថេយ៉ុង សម្លឹងមុខនាយទាំងចង់ដឹងថាពួកគេនិយាយអីមិញនេះ

< គ្មានអីទេតោះទៅបន្ទប់បានហើយតែបើចង់ឈរនៅទីនេះបន្តទៀតក៏តាមចិត្ត > ជុងហ្គុក ប្រាប់ហើយនាយដើរជ្រេងហោប៉ៅយ៉ាងសង្ហារចូលទៅក្នុងសណ្ឋាគារធ្វើមិនដឹង

< ន៎ែ! ចាំខ្ញុំផង > ថេយ៉ុង ស្រែកឡើងប្រញាប់រត់តាមទាំងខឹងនាយជាខ្លាំង។

// POOM //

ថេយ៉ុង បានបើកទ្វាឡើងធ្វើអោយគេឈរបើកភ្នែកធំៗភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងព្រោះនៅក្នុងបន្ទប់គឺមានគ្រែតែមួយប៉ុណ្ណោះ?