គូរដណ្តឹងវ័យក្មេង 💞💫 (ចប់)

ភាគទី២៦ : ជុងហ្គុក!!!

បន្ទាប់ពីគ្រប់យ៉ាងត្រឡប់មកដូចដើមវិញរួចមក
ថេយ៉ុង អង្គុយកាន់ក្ដាប់ដៃ ជុងហ្គុក យ៉ាងណែនកែវភ្នែកសម្លឹងមើលមុខនាយមិនព្រិចមុននេះគេភ័យស្ទើរតែគាំងបេះដូងទៅហើយ

< ពេលនេះគេលេងអីហើយកូនកុំបារម្ភពេកអី > អ្នកស្រីចន និយាយហើយដាក់ដៃលើស្មារាងតូច

< យ៉ាងណាវាក៏ជាកំហុសកូនដែលធ្វើអោយគាត់ក្លាយទៅជាបែបហ្នឹង > ថេយ៉ុង

< កូនកុំបន្ទោសកូនឯងអីគ្មានអ្នកណាចង់អោយរឿងនឹងវាកើតឡើងឡើយ > អ្នកស្រីគីម

< ពិតមែនហើយ ថេយ៍កូនសម្រាកខ្លះទៅណា៎ > អ្នកស្រីចន និយាយព្រោះតែភ្នែករាងតូចឡើងខ្មៅក៏ដោយសារតែគេមិនបានគេងបាយក៏គេមិនសូវញាំគិតតែនៅអង្គុយមើល ជុងហ្គុក

< កូនមិនអីទេម៉ាក់ > ថេយ៉ុង

< កុំចចេសពេកបើកូនឈឺពេល ជុងហ្គុក គេភ្ញាក់ ដឹងខ្លួនឡើងវិញហើយដឹងថាកូនឈឺនោះតើគេនឹងបារម្ភពីកូនយ៉ាងណា ?? > អ្នកស្រីគីម និយាយ ប្រាប់ព្រោះតែគេចចេសមិនស្ដាប់ទើបគាត់លើកឈ្មោះ ជុងហ្គុក យកមកអាង

< ក៏បានដែរ > ថេយ៉ុង ដើរទៅអង្គុយលើសាឡុងព្រមទាំងមានអាហារដែល ជីមីន បានទិញមកនៅ
លើតុ

< ចចេសខ្លាំងណាស់កូននេះ! > អ្នកស្រីគីម គ្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងកូនប្រុសតែមួយរបស់ខ្លួន

< មកពីគេបារម្ភពី ជុងហ្គុក ពេក > អ្នកស្រីចន សម្លឹងមើលទៅ ថេយ៉ុង ដែលកំពុងតែអង្គុយញាំបាយនោះទាំងអត់អាណិតគេមិនបានព្រោះរឿងទាំងអស់ទៅបន្ទោសគេតែម្នាក់ឯងវាក៏មិនកើតដែរ។

@ពេលល្ងាច //

អ្នកស្រីចននឹងអ្នកស្រីគីមបានក៏ត្រឡប់ទៅភូមិគ្រឹះវិញបាត់នៅឡើយតែ ជីមីន ទេតែមិនទាន់ទៅវិញ

< ឯងគួរតែសម្រាកអោយបានច្រើនណា៎ថេយ៍ >
ជីមីន

< យើងគ្មានអារម្មណ៍នឹងគេងនោះទេ > ថេយ៉ុង

< តែយ៉ាងណាឯងគួរតែគិតមិនខ្លួនឯងខ្លះផងចុះបើឯងឈឺម្នាក់ទៀតគ្រប់គ្នាប្រាកដជាបារម្ភកាន់តែខ្លាំងមិនខាន! > ជីមីន និយាយស្ដីអោយគេទាំងបារម្ភ