គូរដណ្តឹងវ័យក្មេង 💞💫 (ចប់)

ភាគទី១០ : កុំហៅឈ្មោះខ្ញុំ !!!

ត្រឡប់ទៅក្រោយមុននេះបន្តិច ជុងហ្គុក ដើរចូលក្នុងមកភូមិគ្រឹះទាំងមិនចង់តែក៏គិតថាប៉ារបស់នាយប្រហែលជាមានរឿងអ្វីសំខាន់ហើយទើបព្រមមកតែពេលចូលមកដល់ខាងក្នុងនាយដើរកាន់ផ្ទះបាយក៏ឃើញមនុស្សម្នាក់កំពុងឈរធ្វើមិនដឹងតែដោយសារវាងងឹតពេកទើបមើលមិនសូវច្បាស់

< អ្នកណាធ្វើស្អីនិង ?? > សម្លេងស្រែកសួររបស់នាយកម្លោះវ័យ 33 ឆ្នាំបានបន្លឺឡើង ថេយ៉ុង
លឺហើយងាកទៅមើលតែវាបានធ្វើអោយ ជុងហ្គុក ស្រឡាំងកាំងគាំងត្រឹងទៅវិញបើចាំមិនខុសទេគេម្នាក់នេះគឺជាក្មេងម្នាក់ដែលនាយតែងតែនឹកទាំងយប់ទាំងថ្ងៃស្ទើរឆ្គួតដោយសារគេ

< ថេយ៍...ថេយ៉ុង > ជុងហ្គុក ហៅឈ្មោះរបស់គេ រតាករតុប តើគេម្នាក់នេះជា ថេយ៉ុង ពិតមែនឬ ??

< យ៉ាងមិច? > ថេយ៉ុង តបធម្មតាទាំងក្នុងចិត្តបេះដូងលោតញាប់ស្ទើរតែចង់ចេញមកខាងក្រៅទៅហើយ! មើលចុះទោះបីជានាយអាយុច្រើនក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែនាយនៅសង្ហារដដែលនាយមិនបានផ្លាស់ប្ដូរឡើយគេនៅតែចាំនាយបាន

< ជាអូនពិតមែន > ជុងហ្គុក ចូលទៅចាប់ដៃរាងតូចមកកាន់ទាំងរំភើបរកហារស្ដីប្រាប់មិនត្រូវឡើយនៅ ពេលនេះ

< លេង! > ថេយ៉ុង

< មិនលេង! អូនដឹងទេថាបងនឹកអូនស្ទើរតែឆ្គួតទៅហើយហេតុអីអូនទៅទាំងមិនប្រាប់បងសូម្បីតែមួយ ម៉ាត់? > ជុងហ្គុក

< ហេតុអីខ្ញុំត្រូវប្រាប់លោកដែរ? លោកជាម៉ាក់ខ្ញុំហ្ហេស ?? > ថេយ៉ុង

< ទោះយូរប៉ុណ្ណាអូននៅតែឈ្លើយដដែល >
ជុងហ្គុក

< រឿងខ្ញុំមិនពាក់ព័ន្ធជាមួយលោកឯងទេ! អ្ហាយយលេងខ្ញុំ !! > ថេយ៉ុង ស្រែកឡើងពេល ជុងហ្គុក
លូកដៃមកចាប់អោបចង្កេះគេអោយអឹមនឹងខ្លួនរបស់នាយយ៉ាងស្និទ្ធស្នាល

< អូនប្រែច្រើនណាស់ដឹងទេស្អាតខ្លាំងរហូតដល់បងមើលសឹងតែមិនស្គាល់ទៅហើយ > ជុងហ្គុក

< ប្រាកដហើយយ៉ាងមិចលោកចង់អោយខ្ញុំនៅជាក្មេងអង្គុយយំបៀមដៃទៀត? > ថេយ៉ុង

< ប៉ុន្តែអូនទៅតែជាក្មេងសម្រាប់បង! បងនៅតែចាំអូនបាន > ជុងហ្គុក ប្រាប់ដោយញញឹមជាប់