Where Eternity Begins (SOW #4)

08.

I woke up by the feeling of something tickling my neck. Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko at unang bumungad sa akin ang orasan na nasa taas ng pintuan. It shows 7:20 in the evening.

Napahikab ako at sinubukang bumangon pero nang mapansin ko ang brasong nakayakap sa akin ay natigil ako at napangiti. His muscular arm is laying above the sheets. Dumako roon ang kamay ko at muli akong nahiga at pinagmasdan si Raijin na mahimbing ang tulog.

My hand proceeds to caress his hair before I planted a soft kiss to his forehead. Gumalaw siya at napamulat. Agad na nasalubong ng mata niya ang mga mata ko. He even blinked before yawning.

"Good evening," mahinang sabi ko.

He looks at me befoe smiling at planting a kiss to my forehead down to my nose and my lips. I smile at the gesture.

"Evening, darling. Nakatulog pala ako. I was supposed to call you for dinner but you see, I ended up sleeping here," he chuckled and so am I. Naupo ako sa kama at binalingan siya.

"Where's Kim?"

Bumangon rin siya at sinuklay ang buhok niya gamit ang daliri niya. I moved and lift my hands to comb his hair for him. Mabilis namang pumulupot ang braso niya sa bewang ko.

"Nasa bahay nina Aling Delia. Inaya siya doon at manonood daw sila nung bagong labas na cartoons. Kasama niya 'yung anak ng pinsan ni Aling Delia." Tumango ako at muling pinatakan ng halik ang noo niya.

"Nakaluto ka na for dinner?" He nodded before standing up. Sumunod naman ako sa kaniya at agad kong napansin ang damit ko na bagong palit. He must've changed my clothes.

"Yes, tapos na akong magluto. Come, let's call Kim so, we can eat dinner." Inilahad niya ang kamay sa akin na mabilis kong kinuha. Without combing my hair, we went outside and walk towards Aling Delia's house.

Mabilis kong nakita si Kim na tuwang tuwa na nanonood doon. She's smiling and clapping while watching. Humilig ako sa braso ni Raijin habang pinapanood si Kim.

"She looks beautiful when she's happy," sambit ng asawa ko. Tumango ako bilang pagsang-ayon.

Kimberlich's smile always bring us positivity and happiness. Kung mayroon mang bagay na gustong gusto kong manatili, 'yon ang ngiti ng anak ko. I want her to be always happy. To enjoy her childhood and to play without thinking about anything. Just playing and enjoying.

Even when her clothes are dirty from playing, hindi ako nagagalit dahil alam kong masaya siya. Nag-enjoy siya at wala akong balak sirain ang kasiyahan niya. My beautiful daughter's happiness is always my priority.

Even Raijin wouldn't complain when Kim's a bit messy. Kapag nakakalat ang laruan ay hindi niya pinapagalitan. Pinagsasabihan niya ngunit hindi sa puntong tinataasan ng boses. He told me, he doesn't wat Kim to be afraid to him so, he's always using his soft voice when talking to our daughter.

"As much as I want to see her smiling and enjoying the cartoons, we need to call her for her to eat. Baka nagugutom na rin siya," Raijin's voice snapped me out my thoughts. Umayos ako ng tayo bago naglakad at marahang kumatok sa bukas na pintuan nila Aling Delia.

"Knock knock," pagtawag ko sa atensyon nila. Aling Delia looks up and smile when she saw us. Tumayo siya at lumapit.

"Kayo pala, pasok kayo." Umiling ako at ngumiti sa kaniya.

"Hindi na po, tatawagin lang namin si Kim para makakain na po ng hapunan." Nilingon ko si Kim na napatingin na rin sa amin at agad napatayo. She smiles wide and run towards us.

"Mama! Papa!"

"Woah, princess. Careful, huwag tatakbo." Sinalubong siya kaagad ni Raijin at binuhat. Humagikhik naman ang anak ko kaya napangiti ako bago bumaling kay Aling Delia.

"Salamat po, Aling Delia." She nodded and smiled warmly. Dumako ang tingin ko sa batang nasa likod niya. Napangiti ako at kumaway sa kaniya.

"Hello, salamat sa pakikipaglaro kay Kim," marahang sabi ko. Ang batang lalaki ay napangiti at tumango.

"You are welcome po!" Masiglang sabi niya bago tiningala si Kim na nakakapit na sa ama.

"Play ulit tayo bukas, Kim-kim?" Natawa ako sa itinawag niya sa anak ko. Pinanood ko silang dalawa at mas lalo akong napapangiti. How cute.

"After ng school ko, Jan-jan! Play tayo ulit!" Sagot ng anak ko bago nagpababa sa Papa niya at lumapit sa batang si Jan-jan.

Nagyakapan sila doon at nagtawanan pa bago muling nagpabuhat si Kim sa papa niya. Muli kaning nagpaalam at bumalik na sa bahay. Ibinaba siya ni Raijin kaya mabilis na tumakbo ang anak ko patungo sa kusina.

"Gutom na siguro siya," natatawang sabi ko bago sumunod. Naabutan namin doon si Kim na kukuha na sana ng ulam pero agad naunahan ng Papa niya.

"Hey, wash hands first. Turo namin ni Mama 'yon, diba? Wash hands before eating, hmm?" Napanguso si Kim at tumango bago siya dumiretso sa tapat ng lababo na hindi niya naman abot.

Lumapit sa kaniya ang ama at binuhat siya para maabot ang lababo. Ako naman at naghain ng mga plato at kutsarang gagamitin. Nilagyan ko na rin ng kanin ang bawat plato namin. Dumiretso ako sa ref at kumuha ng tubig na malami doon at sinalinan ang mga baso.

"Yey! Kain na!" Kim said enthusiastically.

"Gusto mo bang himayin ni Papa 'yung chicken mo?" Tanong ni Raijin sa kaniya. Mabilis na tumango si Kim at hinayaan ang ama niyang himayin ang ulam niya.

Pinanood ko lang silang kumain habang hindi mawala wala ang ngiti sa labi ko. Sobrang ganda lang nilang pagmasdan. Another precious moment.

"Mama, ikaw po? Gusto mo pong himayin ni Papa chicken mo?" Kim turned to me. Natawa ako at umiling na lang.

My husband chuckled. "Mama can do that. I can do other things for her," he smirked at me. Nanlaki ang mata ko at pasimpleng sinipa siya sa paa.

"Really? What is it po?"

"Hmm, I can make her scre— ouch!" He gasped. Napairap ako bago binalingan ang anak ko at nginitian.

"Papa, ayos ka lang po?" Alalang tanong ni Kim.

Raijin's eyes widened. "Huh? Ah, yes. Ayos lang si Papa. Nakagat lang ako ng langgam," he chuckled awkwardly and glance at me.

"Eat na, baby. Ayos lang si Papa mo," sabi ko. Kim continued eating until we all finished.

Another normal but precious night for us and I hope it'll continue... but who am I kidding?