Where Eternity Begins (SOW #4)

26.

"Bakit nandito ka na naman?" Masungit na tanong ko nang umalis muna si Soli para maglinis sa labas ng bahay nila Ate Daniella.

He turned to me and smile. "Good morning," his eyes turned to Ryle who's in my chest, sleeping. "Anong oras siya nakatulog kagabi?" Tanong niya pero hindi ko sinagot. Kinuha ko ang phone ko at inabala ang sarili ko sa pagsi-scroll. Puro tagged photos mula sa party kagabi ang laman ng news feed ko.

I could hear the sound of every utensils kaya hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa kaniya. I was kinda shocked seeing him looking at me pero kinalma ko ang sarili ko.

"Oh, ano?" Masungit na tanong ko.

He laughed and shook his head. "Wala, umagang umaga, sungit mo. Kasing ganda mo 'yung umaga pero nakabusangot ka," he stated. Tumaas lang ang kilay ko pero hindi na siya pinansin.

Nagpatuloy na rin siya sa pagluluto at saktong nagising na si Ryle nang matapos siya. He immediately put the foods on the tabke and glance at Ryle, contemplating on something.

"Uhh, do you... do you want milk?" He softly asked. Panaka-naka rin ang tingin niya sa akin pero hindi ko pinapansin.

Ryle look at him and his eyes widened. Dumako sa akin ang tingin niya at bahagyang tinuro si Jin.

"Mimi, siya po ulit!" Aniya habang nakaturo kay Jin. Agad kong binaba ang kamay niya at tumayo na para timplahan siya ng gatas.

"Erich, ako na diyan. Kumain ka na." Nilingon ko si Jin na nakatingin rin sa akin. "Ako na, sige na. Kain na doon," he stated before softly pushing me to take over. Napabuntong hininga ako at hinayaan na lang siya.

Bumaling ako kay Ryle na tahimik na nakaupo roon at tinitingnan ang pagkaing nakahain. Muli akong naupo sa tabi niya at nagsimulang lagyan ng pagkain ang plato niya. Maya maya pa ay may naglapag na ng baso ng gatas sa harapan ni Ryle.

"Kain na, baby." Tumango si Ryle bago tumingin kay Jin na nakatayo lang sa gilid at pinapanood kami.

"Hindi po ikaw kakain?" His question pinched my heart. Bahagya kong sinulyapan si Jin na mukhang nagulat rin sa tanong sa kaniya.

"H-huh? Uhh, is it oka–"

"Maupo ka na," mariing sabi ko bago nagsimulang kumain. He froze but immediately recovered. Mabilis siyang naupo sa harapan namin at bahagya pang natulala.

Raijin hurts me. The repeating memory of him turning his back at me strucks my mind and seeing him again bring back a lot of memories. His eyes that held gentleness and softness scares me. Hindi ko alam kung bakit ganito ang pakikitungo niya ngayon. He should not be here, right? He should be mad dahil hindi ko naprotektahan ang anak namin. He should be mad at me.

But, why so he keeps glancing at us with his longing eyes?

"Ah, hot!" Rinig kong sabi ni Ryle kaya napalingon ako pero mabilis ding kumilos si Raijin.

"Sorry, sorry. It's my fault, sorry. Amin na, hipan ko para hindi na mainit. I'm really sorry," he said and glance at me.

"I'm sorry, Erich."

Napaiwas ako ng tingin dahil sa naramdaman. His sorry held something. Ayoko lang pangalanan.

Hinayaan ko na siyang alalayan si Ryle doon habang tinatapos ko ang pagkain ko. Nang maubos ko ang pagkain ay saktong tapos na rin si Ryle.

He stood up and went to me. Inalalayan ko siya sa may lababo para makapaghugas ng kamay niya. Pinunasan ko rin ang kamay niya at ibinaba na siya.

"Mimi, play po ako sa labas, pwede po?" He looks up at me to ask. I immediately went soft when I stared at his eyes.