Evrenin Sınırında | 2. Düzenlenecek

1.9 : Karmaşık Bakışlar

Tiktokta en saçma videom 13k izlendi. Bu yüzden moraller azıcık bozuk dhasdnadıaknm Ama yapacak bir şey yok kaderimizde bu da varmışş. İşte 9. bölüm sizlerle. Bu bölüm 8'in devamı aslında. O yüzden bir miktar kısa olabilir. Yorum-oy yerleri süpürüyorrr. Okuyanlardan yıldıza tıklamalarını ricaa ediyorum. E.S.'yi yazmaya devam etmem için buna ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler!

Tiktok-Ig: busekudun

***

9. BÖLÜM

Karmaşık Bakışlar

Afel ile aramızda geçen sohbetin ardından ateşbazın gösterisi gözümdeki cazibesini yitirdi. Biraz önceki diyalogtan sonra tek düşünebildiğim, bu hayatta bana güvenen birisinin olduğuydu. Uzun zamandır ben bile kendime güvenmiyorken bunu bir yabancının deniyor olması bana çocuksu bir mutluluk bahşediyordu; Aynı zamanda tanıdık ve sıcak bir duygu ile ruhumu sarmalıyordu.

Bakışlarım giderek artan kalabalığın üzerinde gezinmeye başladığında yanımda duran uzun boylu adamdan gözlerimi kaçırıyordum. Kahvaltıda ne yediğini ve saat kaçta uyandığını bilerek onu çözdüğümü sandığım bu adam, dışarıdan bakıldığında yerinde görünen özgüvenimin yerle bir olduğunu dört günde çözmüştü. Beni tanıyarak zayıflayacağını söylemişti fakat bu hikayede zayıf taraf aslında ben değil miydim?

Aniden uzaklardan duyulmaya başlayan davul ve trompet sesleri kalabalığı hareketlendirdi. Herkes gibi ben de etrafıma bakınmaya başlarken Afel'e kaçamak bir bakış attım. Neredeyse meydandaki herkesten uzun olan bu adam gelenin kim olduğunu söyleyerek bizleri aydınlatmalıydı!

Hep bir ağızdan yükselen meraklı sorular, seslerin yakınlaşmasıyla tezahüratlara dönüştü. İnsanlar caddenin ortasını terk ederken ilk gördüğüm şey bir askerin taşıdığı kraliyet sancağı oldu. Arkasından üzerindeki kırmızı üniformalarla davul ve trompet çalanlar ilerliyordu. Onların ardında ise birkaç atlı asker ciddiyetle kalabalığı süzdü. Gürültü giderek artarken suratımı buruşturarak bir adım geri çekildim. Afel, başını çevirip beni kontrol ettiğinde kulağımı işaret ettim. Belli belirsiz başını sallayıp yeniden kalabalığa döndüğünde ben de biraz önce insanları eğlendiren ateşbaza bakındım. Diğer tüm jonglörler gibi o da ortalıktan kaybolmuştu. Sanırım kraliyet tüm ilginin yalnızca onların üzerinde olması konusunda biraz takıntılıydı.

Atlı askerlerin devamında tanıdık bir sima görüldüğünde elim Afel'in kolunu dürttü.

"Evet, bu o." dedi Afel, Jayce'i kastederek.

Askerler, kraliyet ailesini halkın izdihamından koruyabilmek için etten duvar ördü. Jayce, kibar bir gülümsemeyle halkı selamlarken, gözlerim onun hemen yanındaki atın üzerinde ilerleyen yaşlı adama çevrildi. Adamın başındaki göz alıcı altın taçtan neden herkesin ona ilgi gösterdiği belli oluyordu.

Yaşlı adam elini kaldırdığında kalabalık, "Çok yaşa, kral Philip!" diyerek hep bir ağızdan bağırmaya başladı. Kral Philip, tıpkı oğlu gibi nezaketle onları selamladı. Dişlerini gösterecek kadar büyük bir gülümsemeyle baktığı kalabalık ona çiçekler fırlattı. Dört bir yanına dökülen güller krala büyük bir kahkaha attırdı.

Bakışlarım kısa bir süreliğine Jayce'e döndüğünde suratındaki mutlu ifadenin silinmiş olduğunu gördüm. Biraz önce asil gülümsemesiyle insanlara bakarken ve onlara selam verirken şimdi yalnızca sıkıca tuttuğu dizginlere bakıyordu. Aramızdaki mesafeye rağmen dudağının kenarının aşağıya eğildiğini seçebiliyordum. Neredeyse canının sıkkın olduğunu düşünebilirdim ancak birkaç saniye önce mutlu olan bu genç adamı üzen şey ne olabilirdi ki?