Sweet Obsession

Chapter 15

"Hm, I'm waiting, my lady." Bakit parang mas lalong umiikli ang pasensya nya kada kita namin?! Ganto ba 'yong feeling kapag puputok na ako mula sa anger meter?

I dodge his intense gaze. Richard holds onto my waist so firmly that it stings. Mamaya ko na 'to poproblemahin dahil nag-aalala ako sa itsura nya.

Mariin nya akong titigan, nanliliit pa ang mga mata. He even bite his lips until it bleeds. And even though it's dark, I can tell that he's already dissatisfied.

Agad kong hinalungkat ang bag ko at hinanap ang tissue. "Anong ginagawa mo?! Dumudugo na 'yong labi mo oh!" Patuloy kong pinupunasan ang dugong tumutulo habang sinisigawan sya. He's so hard headed!

Medyo lumuwag-luwag ang pagkahapit nya sa beywang ko. Medyo kumalma narin sya base sa paghinga nya. Kanina para syang hinahabol ng kabayo eh.

Nagulat ako nang bigla nyang binaba ang ulo nya sa balikat ko. Nakayakap sya ng mahigpit sa'kin. I have no idea what's going through his head. But then Richard seems to be smelling my neck.

Ang baliw na 'to!

"Hoy! Kung gusto mo ng pabango ko, pwede mo naman sabihin sa'kin. Don't do tha–" I was startled when I felt something wet on my neck. "Hmm...Putang–" Dila nya! Iyong dila nya, ang sarap putulin! Argh! Pero mas lumala pa ang gago!

He bit my neck then lick it. "Ah." I shivered. Shit! Ako ba talaga 'yon? Did I just moan?

Nang maramadaman kong aalis na sya sa pagkakayakap, agad akong kumapit sa likod nya para hindi sya makaalis. I know what he's thinking!

Richard want to see my reaction! At hinding-hindi ko ibibigay ang gusto nya. Kaya mas lalo kong hinigpitan ang pagkakapit sa likuran ng damit nya.

I heard him chuckles, "Ok, fine. If that's what you wish." He move his lips to my ear then whispered, "I can wait, my lady." Kinagat nya pa ang tenga ko! Nakita nya siguro ang pamumula nito. Paano pa kaya ang mukha ko diba?!

Mukhang mas kalmado na sya ngayon, nagawa pa ngang tumawa at mangasar sa'kin. Hindi ko napansin na sa pagiging malapit namin, rinig ko ang malakas na kalabog ng kanyang dibdib.

I can feel the heat rising on my face. Do I feel uneasy about something? Dahil ba sa pagiging malapit ng katawan namin? The closure? Or from hearing his hearbeat? Kinikilig ba ako? I don't know anymore!

Sa oras na 'to, ang gusto ko lang ay tumigil ang oras. Ngayon lang ako naging malapit ng ganto sa kanya eh.

Pero sadyang may mga naninira ng oras. "Mui! Ano na?! Tapos naba ang bebe time nyo?! Gaga ka ang tagal ko na naghihintay dito ah." Echong-echo ang bungaga ng bruhang Leaq sa parking lot. "Sabihin mo lang, mauuna na ako umuwi."

Napairap nalang ako at humiwalay sa pagkakayakap sa ngiting-ngiting kaharap ko. Kung hindi ko lang gusto ang naririnig ko sa dibdib nya, pati narin ang amoy nya na nagpaalala sa'kin ng una naming pagkakakilala, natadyakan ko na sana sya. O hinddi kaya nahagis ko na sya kung saan.

"You can go, Leaq. Thank you once again." Iubuka ko pa nga lang ang bibig ko pero 'yong kaharap ko na ang sumagot. I glared at him. And why the heck is he thankful?

Rinig ko ang tili ni Leaq. "Sige sige, labidabs ni Mui! Girl! Uwi na ako ah! Babush, take your time ahahaha." Tawa ito ng tawa hanggang sa tumahimik muli ang parking lot. Despite Richard's innocent smile, I continue to glare at him.

"Anong meron sa thank you at once again na 'yon?" Mabilisan kong tanong.

"Nothing." He answered. Pustpa, sadyang inaasar talaga nya ako. Ako pa talaga hinahamon nya? "Now, my lady. Please answer my question earlier." Nakangiti parin naman sya pero may kakaiba na dito na hindi ko maipaliwanag.

I smirked, "Nothing." Testing natin kung sino mas matigas ang ulo. His eyes squinted. He narrowed his eyes. It appears that he realizes what I'm thinking.

Richard slowly smile then his smile turn to grin. "Oh, my lady, you're testing my patience." Unti-unting lumapit ang mukha nya sa'kin hanggang ilang metro nalang ang mga labi namin hanggang sa...

"Baby blue?" That tone. It's already pissing me off. Lalo na no'ng makita ko ang mukha kung saan nanggaling ang nakakairitang tonong ito

The watermelon girl...