Sweet Obsession

Chapter 25

"HERE you go." Nilagapag ni Richard ang mga inorder namin. We're in the mall, and currently in a date.

And what happpened yesterday, Rey, the pakipot guy in name, took care of it. Nag-usap pa silang dalawa ni Richard pagkatapos namin lumabas ng bodiga bago nakangiting dumikit ulit sya sa'kin.

He's just normal. He is acting as if yesterday never happened. Iyong mga bruha naman, todo layo sa lalaking ito pero no'ng nagorder ng pagkain, pabilisan silang lumapit sa kanya. Nagawa pa nga nila syang yakapin, kaya kumain sila ng masakit ang ulo dahil sa paghampas ko sa kanila.

Pagkatapos namin kumain, gumala pa kami sa mall. Kahit alam na namin ang pasikot-sikot dito, basta kasama ko ang katabi ko. I still feel happy that I can't stop holding his hands.

His hand that rough but big, is clasping at my slim and small hand. Binukas-sara ko ang kamay ko kaya napalingon sya sa'kin nang makitang pinaglalaruan ko ang magkahawak naming kamay.

"My lady, you're so childish," I feel offended for some reason. " But also cute." He kiss me, and I return the kiss too. Ilang saglit lang ang halik namin dahil nasa public kami. Baka may maiyak sa PDA namin.

Lumingon-lingon lang ako saglit bago nangunot ang noo. Hm, weird. Kung dati, napapansin ko agad 'yong nakasunod, ngayon tila wala na ito. Hindi ko parin maintindihan kung bakit may gano'n sa paligid ko

Hindi talaga sa pagiging assuming ko. Ilang beses ko na nga namataan at napansin na may nasunod sa'kin. Ang ganto ay hindi ko lang nararamdaman sa labas ng bahay, kahit sa loob ay nadarama ko.

But because of Richard, just maybe, I feel safe. May matinong silbi rin sya sa wakas. Speaking of our interactions, dinama-dama ko saglit ang kamay nya bago napaisip.

Wait...After an hour of my thinking. May nagawa akong pinagbabawal kaya agad akong napatigil sa paglalakad at hinila ang magkahawak naming kamay, na kinatingin ulit nya sa'kin.

"Hm? What is it again, my lady?" His voice is soft na parang inaamo ang isang bata...isip. So this is why I feel offended, huh.

"Fucking schemer. Nangliligaw palang tayo. Walang nangliligaw na nanghahalik!" Hindi ko mapigilang sigaw dito.

But this fucker just innocently smiled. "But I can't help it. My lady is so cute that..." Nilapit nya ang bibig sa aking tenga. "..I want to eat you." I blushed hard, he just didn't whisper. He also bit and lick my earlobe!

The public display is the most embrassing kaya agad akong dumistansya sa kanya. For this reason, I have always said that he is a fucking dangerous creature. Nakataya talaga ang puso ko dito.

I cleared my voice. "B-But it's only a week! Pagkatapos ng isang linggo, tayo na agad?" Sarkastiko kong tanong. And now, I saw his schemer smile. The playful eyes of his.

"But you clearly said, that you love me, my lady. Yesterday, exactly. Oh my, what will we do?" The tone of his last sentence is sarcastic. His last statement has a mocking tone. In addition, he is beaming, to be exact. My face is getting hotter in the peak.

Dahil wala narin naman akong maisasagot sa kanya, tinalikuran ko nalang sya. I'm speecheless at how shameless he is. Sinabi nya rin ang 'I love you' sa'kin nang mas maaga kaya normal lang na isagot ko rin ito sa kanya.

My brain is not functuning right now dahil sa gulo pero may mas gugulo pa pala dito nang may mahagip ang mga mata ko.

"My lady, wait for me. I'm just joking." Richard are still laughing when he hug me from my back. Dahil siguro sa tahimik ko, tumingin din sya kung nasaan ang mata ko.

My mom. She's hugging someone that not my dad. She also kiss the cheek the little girl that the guy's holding. In someone's perspective, it's a happy family but...not for me.

Nagtago ako sa likod ng isang malaking halaman bago dinial ang number ni mama. Tahimik lang sa tabi ko si Richard, at halatang walang balak na gumalaw, dahil randam ko ang mata nya sa bawat galaw ko. He's guarding me, waiting for something that will happened.

"Mom." I can see in this direction that my mom pick up my call.

"What is it, anak? Any problems?"

"None, mom. I just want to tell you that I love you." Kita ko ang ngiting gumuhit sa labi ng mama ko.

"Same, baby. I love you too."

"Uh, where's dad?" Bigla naglaho ang ngiti nito sa labi na halos kinanginig ng mga tuhod ko. However, Richard is at my side, giving me a hug, and I can still see my mother.

"...In the farm, anak. Why? Gusto mo ba makausap? Hindi pa sya bumabalik kaya hindi ko alam kung anong oras sya makakauwi."

Tuloy-tuloy ang pagsagot nito na tila alam ang susunod na itatanong ko. I bite my lips then shut my eyes in a second.

"...Pass my message to dad that I love him too, mom." Pagmulat ng mata ko, nagbago ang itsura ni mama. Napaupo ito at inilalayan sya ng lalaking katakapan nya kanina. Kita ang pag-aalala sa mukha nito. Habang namumutla naman ang mukha ni mama.

I want to say something, ask something but I can't. Parang may bumubulong sa sarili ko na na hindi ito masasagot, na nakakatakot ang makukuha kong sagot mula kay mama. Parang may nakabara sa lalamunan ko na pumipigil sa pagsalita ko.

"Shh, my lady. I'm here."

I give him a firm embrace. Be paranoid. Uneasy. tense. Wala akong kaide-ideya na may nangyayari na pala sa pamilya ko.

"..M-Ma?" I saw my mom's tears. Nahulog hanggang sa sumunod-sunod na ito. Niyakap nya ang lalaki, he also looks worried at mom. Sumama rin ang batang babae sa pagyakap nila.

My memories at my family is hazy. But I can feel something while looking at them. Jealous. Hindi ako lumaking kasama ang mga magulang ko, hanggang sa tumungtong ako sa tamang edad, bumukod ako.

Gustong-gusto ko magpakita at tumakbo para yakapin si mama. Tanungin kung ano ang problema. Kung ano ang nangyayari. Bakit sya nandito sa maynila at hindi nasa probinsya.

Pero hindi ko kaya. Hindi ko kaya ang magiging resulta nito. Ayoko na ganto kami magtatagpo sa halos sampung taon naming pagkikita. Bente anyos palang ay umalis na ako kaya matagal-tagal ko na gustong silang makita, makasama ngunit pinipigilan ko ang sarili ko.

"..I-I just miss you, anak. Mui, alam mo kung gaano ka kamahal ng mama, diba?"

"Y-Yes. That's also how much I love you, mom." My tears are also falling, hindi ko maalis ang atensyon ko kay mama na nagpupunas ng luha at nakatayo na ng maayos.

"Good. Gotta go na, Mui. Palaging mag-ingat at huwag magtiwala maliban kila Triya, ha?"

Hindi ko maiwasang pag-isipan ang sinasabi nya. May nangyayari ba na hindi ko alam? Ito ang pakiramdam ko.

"Ma. Kapag nagkita na tayo, may ipapakilala ako sayo. I'm sure you will happy at this news." Mom softly chuckled. Napangiti narin ako.

"Sige. Kikilatisin ko ang lalaking ito."

"Mom! Argh, seriously. I love you."

"I love you too more, anak."