Gelene Geçene ÇAKAN Ailem!

Bölüm ikiğ

Saray yavrusuna geldikten sonra dinlenmek için odama geldim. Oda oda değildi. Mutfağı unutulmuş ev gibiydi maşallah. Bugün çok duygusaldım ki benden asla ama asla beklenmicek bişeydi bu. Ben neşeli bi karaktere sahiptim asla duygusal yanımı kimseye göstermezdim ama hastanede farklı durumlarla karşılaştım. Bende bi insanmışım la.

Oda marjinal griyle boyanmıştı eşyalarda siyah ve kara ahşap olan mobilyalarla döşenmişti ve ben buna bayılmıştım.

Telefonumun sesiyle ayaklandım arayan kişiyi görünce yüzümde bi tebessüm oluştu
'ÇetinCevizim' arıyor...

Telefonu cevaplayıp kulağıma götürdüm.

"Selam aleyküm bacım"

"Aleyküm selam kardeşim"

"Naberrrr kızzzz?"

"Çetin bensiz yapamadığını bu kadar belli etme be"

"Sensiz olmuyo be gülüm naparsın"

"Şımartıyosun beni bakkk"

"Sana bi espiri yapicam şimdi bak bak. Bi adam gülmüş bahçeye dikmişler"

Birden anırarak gülmeye başlamıştım mizah seviyemi sorgulamayın lütfen tşk öd bb

Kahkahlar eşliğinde devam eden konuşmanın ardından odaya adının emre olduğunu öğrendiğim çocuk sinirini belli etmemeye çalışan bi ifadeyle girince sonlanmıştı.

"Tanışman gereken kişiler var" dedi normal bi sesle
Hayir olamaz olamaz. Lütfen sülaleleri ilk günden gelmiş olmasın amin.

"Tanışalım bakalım" dedim yerimden kalkıp kapıya doğru ilerleyerek.

İkimiz beraber asansöre binip aşağıya inmeye başladık. Sessiz geçen aradan sonra salona bi girişim oldu ama nasil bişey. Sonrada içerdekileri görünce kaçma şeklim oldu girişimdende beter.

Emrenin hafif kıkırtısıyla ona baktım
"Kim bu içerdekiler" diye sordum sessizce kapının ağzından gözükmemeye çalışrak bakmaya çalıştığım yere. Türkçe hocam ağlıyo şuan

"Abimler"

"NEYYĞĞ??"

birden yüksek çıkan sesim ve yere yapışmamın etkisiyle kendimi ele verdiğimi bütün bakışların bana dönmesiyle anlamıştım. Ah be salak kafam

"Kızım iyi misin??" Birden oturduğu yerden kalkıp yanıma gelen asya hanıma kısa çaplı bi şok geçirdim. Benim bu düşmem bile onu endişelendirmişti. Bak ağlıcam şimdi ama olmuyo böyle yaw.

"İyiyim merak etmeyin"dedim gülümseyerek

"Eminsin dimi bi yerin acımıyo?" Dedi Beni yerden kaldırırken

"Cidden eminim"

Hafif tebessüm ederek

"O zaman seni abinlerle tanıştırayım"

Aslında tanışmasakda olurdu ama madem çok ısrar ettiniz tanışalım bakalım.Yavaşca kafamı sallayıp boş olan biyolojik pederin yanına oturdum.

Israr etmediler ama sen bilirsin

Sen sus be yelloz!

Bütün gözlerin üstümde olması yerimde rahatsızca kıpırdanmama neden oldu. Onur bey bunu fark etmiş olmalı ki beni yavaşca kendine çekti. Bu ne yakınlık peder bey diyecektimde demedim işte.

Motherın sesiyle hepimiz ona baktık.

"Kızım bunlar abinler  biraz fazlalar ama olsun daha iyi. Bu ilk sırada gelen abin kuzey 28 yaşında kendi şirketinde çalışıyor" dedi esmer,kirli sakallı,kasları ben burdayım der gibi gömleğinin üstünde belirginleşmişti.Bakışı çok farklıydı çözebilmiş değildim