Size bir soru sormak istiyorum, kendinizi yüzde kaç tanıyorsunuz?
Yüzde elli?
Yüzde altmış, seksen, doksan veya yüz?
Ya da tersine gidelim, kırk, otuz, yirmi, on veya bir?
Ya da kendinizi tanıdığınızı mı zannediyorsunuz? Klasik bir test çözerken kendiniz olmadığınız gibi tanıtıp anlatıyor muydunuz?
Daha genel göreyim, kendinizi olmadığımız gibi gösterip buna inandırıyor musunuz?
Herkes aklındaki kişi gibi olmak ister, olduğundan çok. Herkesin atladığı bir yer var ki o kisiyi yapan huyları ve niyetidir. Bir gül düşünün, bu gülün rengi beyazdır. Bunu kırmızı renge boyasak asıl renginin beyaz olduğu gerçeği değişir mi?
Yoksa insan sadece göstermek istediğini mi gösterir?
"En iyi dansçı mı?"
Hyunjin ciddi dediğim şeye kahkaha patlattı ve başını iki yana salladı.
"Keşke ama maalesef."
Buna gülmesi üzerine benim de yüzümde bir sırıtma oldu.
"Bir manzara temalı tuvali boyadıktan sonra fırça ile hafif hafif yıldızlar ekler ya, sanatçıdan çıkmış yıldızların var. Sanatçı beneklerini eklerken çok güzel dizmiş."
Yüzümden daha serin olduğunu düşündüğüm ellerimi yanaklarıma görürdüm ve bastırdım. Utanmamı az da olsa hafifletildi umuduyla.
"Çillerim aklına nereden geldi?"
Hyunjin güldü ve elleriyle ellerimi yanaklarından aldı.
"Utanınca beneklerin belli oluyor."
Bu dediği daha da yanmama neden oldu, başımı iki yana salladım ve konuyu değiştirdim.
"Yeteneğin?"
Hyunjin "ha" deyip güldü ve bir yandan avuçlarımın içini okşadı.
"En iyi dedektif olma özelliğine sahibim."
Güldüm ve tek kaşımı kaldırdım.
"Senden de bu beklenirdi."
Kıkırdadı ve başını aşağıya indirdi.
"Bir şeyler daha öğrendim Felix, nasıl oldu bilmiyorum ama sanki levhalarım bilgileriyle dolu sadece hatırlanmayı bekliyor gibi."
"Başka ne hatırladın?"
"Eski müdür Felix, eski müdür bana hep tanıdık gelirdi. Nedeni o kişi benim babamın olması, bizi buraya getiren ve koruyan da o."
"Koruyan mı? Neden sadece biz?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Secret Secret » Hyunlix✓
Fanfic[Danganronpa au] On iki kişi ve bir kazanan olması gereken bir oyundaydık. Hayır, buna kesinlike bir oyun denemezdi, bir katliamın içindeydik. Kapaktaki papatya hayatımızda hâlâ umudumuzu kaybetmeyenlerimize gelsin, en çok da mutsuzluk içinde kalanl...
