Sonunda istediği iş için büyük bir fırsat yakalayan Elvan, bunu değerlendirirken kendisini büyük bir kaosun içinde bulacağını bilmiyordu.
Sadece mesleki anlamda yaşanacak karmaşalara hazırlanan genç kadın; işinin, hayatının ve kalbinin de karışacağ...
Umarım bekleyenlerin beklediğine değen bir kitap olmuştur. <3
Buraya kitaba başlama tarihinizi yazabilirsiniz. Hepiniz hoş geldiniz. <3
Bölüm ile ilgili fikir ve düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim. <3
Keyifli okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Allah kahretsin!" Sesli söyledim bunu. Çünkü sabahın köründe telefonum çalıyordu ve ben dişlerimi fırçalarken odama koşmaya çalıştım. İşte tam da o an sol ayağımın serçe parmağını odamın kapısının pervazına çarptım.
"Ah!" diyerek inledim ve ağzımda diş fırçası ile yatağıma oturup parmağımı ovalamaya başladım. O kadar acıyordu ki, kırılmış ve şekli bile değişmiş olabilir fikriyle bir süre bakamadım. Ovalarken bir yandan da kemiğimi kontrol ettim. İyi gibi.
Az önce susan telefon tekrar çalmaya başladı. Tabi ya! Telefon! Diş fırçamı ağzıma sıkıştırıp elimi telefonuma uzattım. Feride! "Umarım sabah sabah yaşadığım tüm bu acıya değecek bir nedenle aramışsındır!" Ofladı.
"Telefonu ağzından çıkarıp konuşursan ne dediğini anlayabilirim. Ki saat çok erken olduğu için sövüyor olabilirsin. Mümkün. Hakkındır zaten. Söv. Ama ben seni neden aradım?" Telefonu omzumla kulağım arasına sıkıştırıp diş fırçamı ağzımdan çıkardım.
"Ağzım köpük dolu. Beklesene." deyip banyoya geçtim ve hemen köpüklerden kurtuldum. Dönüp tekrar yatağıma oturdum ve dudaklarımı büzüştürerek kıpkırmızı olan parmağıma baktım. Telefonumu ne ara girdiğini kesinlikle bilmediğim yorganın altından çıkardım ve tekrar kulağıma götürdüm. "Feride sabah sabah serçe parmağımı kapıya çarptım." dediğimde acıyla ofladı.
"Senin ağzın neden köpük dolu? Kudurdun mu sonunda?" dedi pis pis gülerken. Tam ağzımı açıp cevap vereceğim sırada araya girdi. "Şaka şaka. Kız! İnternette okumuştum. Yemişim aşk acısını diyordu. Bu daha kötüymüş. Yani ayak serçe parmağını çarpmak. Öyle mi?" Zevzek sorusuna ek olarak kıkırdamasına dayanamadım ve bende güldüm.
"Zaferle ayrıldığımızda bu kadar acımamıştı. Kesinlikle doğru. Doğru da, sen neden aradın? Kliniğe geçeceğim, hazırlanmam lazım." Boğazını temizledi ve anlatmaya başladı.
"Yapılan görüşmeler sonuç vermiş! Emniyet bünyesine danışman olarak her şehirde bir tane psikolog alacakmış." Gözlerim kocaman açılırken mutluluktan nefesim kesilecekti. "İlanlar açılmış. Başvurular dün başlamış. Sana link gönderdim."
