Sonunda istediği iş için büyük bir fırsat yakalayan Elvan, bunu değerlendirirken kendisini büyük bir kaosun içinde bulacağını bilmiyordu.
Sadece mesleki anlamda yaşanacak karmaşalara hazırlanan genç kadın; işinin, hayatının ve kalbinin de karışacağ...
Bölüm ile ilgili fikir ve düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim. <3
Keyifli okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birden belimde bir el hissettim. Arkama dönemeden elin sahibi rafa uzandı ve kaseyi alıp bana uzattı. "Teşekkürler." dedim.
Bugün ikinci kez böyle dip dibeydik. Her gün toplu taşımada istiflenmeye alışık olan ben şimdi niye heyecanlandım ki?..
"Aman bu da çok uzun değil ama böyle de havalı." diyen annesine burun kıvıran başkomisere güldüm.
"Boyun kaç senin?" diye sordum. Havalı havalı üstten baktı.
"Senden uzun bir şeyler işte." dedi, gitti. Arkasından şaşkınca bakakaldım. Resmen mülakat odasındaki adam aramıza dönüş yapmıştı. Gıcık! Bir yandan da gülmeme engel olamıyordum.
"1.81 kızım. Öyle havası sana bana anca işte. Volkanla tanışmışsındır." dediğinde başımı iki yana salladım. "O da başkomiser. Yakında karşılaşırsın kesin. Ferhat'ın en yakın arkadaşıdır. Benim de ikinci oğlum gibidir. Bak o uzun işte." Sözlerine gülümsedim.
"Ben daha resmi olarak göreve başlamadım. Şu an gönüllü çalışıyormuşum. Başkomiser öyle dedi." Söylediğime ima ile gülerek çekmeceden masa örtüsünü aldı ve salona gitti. Ne oldu ki?
Geri geldiğinde servis tabaklarına elini attı. Başkomiser de arkasından gelince annesine müsaade etmedi ve tabakları salona götürdü. "Oğlum Volkan'ı arasana, gelsin. Özledim." diye arkasından seslenen annesine arayacağını söyleyen başkomiser tabakları salona götürdükten sonra girişe geçip montunun cebinden telefonunu aldı ve Volkan'ı aradı.
"Geliyormuş." diyerek mutfağa girdi tekrar. "Ona da tabak götüreyim." dedi ve dolaptan bir tana daha tabak aldı.
Biz Neriman teyze ile servisleri hazırlanan salata, turşu ve benzeri şeyleri içeri götürdük. Salona girdiğimizde büyük bir yemek masası vardı. Yanına açılır kapanır bir masa daha eklenerek büyütülmüştü. "Kaseleri de getirebilir misin?" diye soran Neriman teyzeye başımı salladım ve mutfağa döndüm.
Tam çıktığımda Ahmet amcanın "Yahu ayıp! Ne çalıştırıyorsun kızı?" dediğini duydum.
"Bir şey olmaz. Hem öğrensin evi değil mi?" dedi ve güldü Neriman teyze.
