Sonunda istediği iş için büyük bir fırsat yakalayan Elvan, bunu değerlendirirken kendisini büyük bir kaosun içinde bulacağını bilmiyordu.
Sadece mesleki anlamda yaşanacak karmaşalara hazırlanan genç kadın; işinin, hayatının ve kalbinin de karışacağ...
Bölüm ile ilgili fikir ve düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim. <3
Keyifli okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Psikolog!" Arkamdan seslenmesi ile döndüm. Camı indirmiş, kolunu da kenara koymuş bana bakıyordu. Gülümserken yanıtladım.
"Efendim başkomiser!" Dudaklarının sol köşesi tekrar havalanırken camı kapatmadan önce soon sözlerini söyledi ve gitti.
"Ekibe hoş geldin..."
Ne dedi o? Ekip mi dedi? Hoş mu gelmişim?
Allah'ım!
Oldu! Ben hayallerimin işine ulaştım!
Mutluluktan zıplasam mı, ağlasam mı bilemezken olduğum yerde durdum. Ne yapmalıyım? Bu mutluluğumu paylaşmalıyım! Cümle kurmaya çalışmam ya da cevap vermem uçup giden aklımı geri getirecektir.
Peki kimi aramalıyım? Cevap çok belli değil mi? Tabi ki annemi...
Annem... O kadın bana en büyük destek ve örnek oldu. Beni kimseden destek amadan, tek başına yetiştirdi. Bir yandan da çalıştı ve öğrencilerini yetiştirdi. Asla pes ettiğini görmedim.
Şimdi ben onun sayesinde böyle biri oldum. Eğer hayallerimin işi olan bu mesleğe kavuştuysam yine onun sayesinde. Ben ondan öğrendiklerim ile buradayım.
Şimdi bu haberi ilk onunla paylaşmalıydım. Tabi önce şoktan çıksam fena olmayacak diye düşündüm. Hemen koşarak apartmana girdim. Merdivenleri ışık hızında çıktım.
Ne uyku kalmıştı ne de yorgunluk...
Hemen ayakkabılarımı ve kabanımı çıkardım. Hızla ellerimi yıkayıp odama geçtim ve üzerimi değiştirdim. Tekrar girişe döndüğümde ne zaman attığımı fark etmediğim çantamı yerden aldım.
İçi kafamdan bile karışık olan çantamda telefonumu aramaya başladım. Çantadaki telefon, evdeki toka. Bu ikisini ilk seferde bulabilen varsa kendisine üstün başarı madalyası takılması için elimden geleni yapacağım!
En sonunda bulduğum telefonum sayesinde büyük bir şey başarmışçasına yüzümde oluşan gülümseme ile ekranına baktım. Saat daha sabahın yedisi. Bu saatte annem uyuyordur ve ararsam büyük ihtimal korkar. En iyisi biraz dinlenip sonra aramak diye düşündüm.
