Sonunda istediği iş için büyük bir fırsat yakalayan Elvan, bunu değerlendirirken kendisini büyük bir kaosun içinde bulacağını bilmiyordu.
Sadece mesleki anlamda yaşanacak karmaşalara hazırlanan genç kadın; işinin, hayatının ve kalbinin de karışacağ...
Bölüm ile ilgili fikir ve düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim. <3
Keyifli okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi odada gezdirirken başkomiser ile kesiştiler. "Gel otur. Burası bizim ekibin bölümü." dedi ve masanın başındaki sandalyeye attı kendini. İlerleyip masanın diğer ucuna yakın bir sandalyeye çantamı bıraktım ve kabanımı çıkarıp az önce onun montunu astığı askıya astım. Çantamı tekrar elime alıp sandalyeye oturduğumda yüzü değişik bir ifade aldı. "Korkma, ıslatmam yine." dedi. Espri de yapıyor.
Şaşkınca yüzüne baktım...
Engel olmadığım bir kahkaha attım. "Laptoplar var oralarda. Birazdan gelirler diye düşünüyorum. Kimsenin yerine oturmak istemem." Başını salladı.
"Bir şey içer misin? Sıcak bir şeyler? Midene de iyi gelir." Vallahi bu adam hiç de benim düşündüğüm gibi biri değilmiş. "Çay sever misin?" dediğinde gülümsedim ve başımı salladım.
"Gözlerin parladı. Ben senin kahveyi sevdiğini düşünmüştüm."
"Kahveyi de severim. Tadını, kokusunu. Ama çayı daha çok severim. Çay içme imkanım yoksa kahve içerim. Tabi birde bazen bir kahve içeyim sevdası olmuyor diyemem." gülümseyerek konuştu.
"Yanında Ali abinin kurabiyeleri yoksa ben kahve içmem mesela." O gün aklıma gelirken çaktırmadım ve gülümseyerek başımı salladım. "Çay severim. Hem de çok. Ekipteki herkes çay sever. Elif hariç. O sürekli garip garip yeşil şeylerden içiyor. Detoks mu ne yapıyormuş." dedi ve gözlerini kapatıp yüzünü tiksinir gibi salladı.
Bu ifadesine gülerken konuştum. "Alışanların hepsi çok seviyor o içecekleri. Ama benim de alışabileceğim bir tat değil." dediğimde gözlerini açtı ve yüzünü de eğerek başını salladı.
O anda ekiptekiler içeri girerken bana gülümsediler. Cinayet bürodaki bir ekibin bu denli güler yüzlü olması gerçekten de beklemediğim bir şeydi. Herkese önyargılı olmayın, önyargılarınızdan kurtulun derken ne denli önyargılı biri olduğumu fark ettim. Yoksa gülümseyen üç beş kişi beni neden bu kadar şaşırtsın ki?
Montlarını çıkarıp masaya oturan ekip önyargılı olmadığımı düşünmeme neden olacak kadar ciddi yüz ifadelerine büründüler. Anlaşılan çalışırken ciddi, ancak sosyal hayatlarında gayet normal insanlardı.
