Pablo

Case Number 3: Black Cat (Part 1)

Mag-a-ala-una na ng madaling-araw pero gising pa rin ang kura paroko ng San Nicolas. Inumaga na siya sa kakadasal para sa mga kaluluwa ng namayapang mahal sa buhay ng mga kababayan. Kahapon ang bisperas ng Araw ng mga Patay kaya nagsidagsaan ang mga tao upang magsimba at magpadasal na rin.

Kinuha ni Pablo mula sa kahon ang huling sulat para sa pagpapadasal. Subalit, imbis na panalangin para sa namatay ang hiling nito, love life pala ang nais.

"Dear Father Pablo,

Sana po, mapasagot ko ang love of my life na si Amelita. Dalawang taon ko na siyang nililigawan kaya sana naman, maisama ako sa panalangin mo. Malapit na ang Disyembre at sana hindi naman manlamig ang Pasko ko.

Gumagalang,

Norman

P.S.

"Ayos din ito," natatawang binulong ng pari habang inutupi ulit ang papel. "Sa undas pa makiki-Valentine!"

Wala man sa tamang panahon ang hiling ni Norman, pinagbigyan na rin niya ito at ipinagdasal. Nag-sign of the cross na siya upang tapusin ang pananalangin. Tumayo siya at pumunta sa may likuran ng Simbahan kung saan naroon ang mga kandilang inilagay ng mga parokyano. Nang mapansin na may mga natumba o namatay ang apoy, inisa-isa niyang itayo at pailawin ulit ang mga iyon.

Habang abalang inaayos ang mga kandila, nasagi ng mga mata niya ang isang anino. Palapit ito nang palapit sa may pintuan kaya bahagyang nabagabag siya. Inakala pa niya na isang demonyo o halimaw ang magpaparamdam sa kanya dahil kita sa dilim na may patulis na mga tainga, apat na paa at mahabang buntot pa ito.

Pinakiramdaman niya ang nasabing nilalang pero nagtaka niya dahil kakaiba ang antas nito na hindi pang-espiritu o kaluluwa ng tao. Dahan-dahan siyang sumilip sa may pintuan subalit wala naman siyang nakitang kakatwa. Iginala pa niya ang tingin sa labas upang makasiguro pero mukhang siya lang ang naroon. Isasara na sana muna niya ang pintuan ng Simbahan pero biglang may nagsalita mula sa baba.

"Meow!" sinambit ng matinis na boses.

Napakurap-kurap si Pablo nang makita ang itim na pusang nakatingala sa kanya. Dahil sa dilim, mas tumingkad ang orange na mga mata nito na kinatakutan pa noon ng nakararami. Nakaawang ang mga bibig nito na tila ba nakangiti pa, kaya lumantad ang mapuputi at matatalas na pangil.

"Ka-cute mo naman!" Imbis na magulat o masindak ay tuwang-tuwa pa
niyang binati ang naliligaw na hayop. Yumuko pa siya upang haplusin ang makintab na balahibo nito. "Anong nangyari sa iyo? Bakit narito ka?"

"Meow!" tugon nito sa kanya. "Meow! Meow!"

Mas lumapit ito sa kanya at dumikit na parang nakikiusap na kupkupin muna. Nagsumiksik pa ito sa ilalim ng suot na abito upang hindi maitaboy.

"Meow!" desperadong panawagan nito.

"Sandali, hindi ako marunong magsalita katulad ng pusa," masuyong pinagsabihan na niya ang kaluluwa ni Misty, isang pusang kalye na gumagala-gala noon sa kanto ng F. Tañedo.

Dinampot na niya ang pusa at ipinasok sa Simbahan. Nanlalaki ang mga matang pinagmasdan ng hayop ang mga kandila at rebulto ng mga anghel at santo. May kaunting takot man na nararamdaman ay kumalma na siya nang mapagtantong mabuting tao naman ang nakakita sa kanya.

Pinakawalan niya si Misty at pinaupo sa tabi. Marahan niyang hinawakan ito upang magkaroon ng koneksyon ang kanilang kaluluwa at magkaintindihan na. Sa kamatayan ng mortal na katawan, wala nang balakid ang mga lenggwahe kaya posibleng maintindihan niya ang mga sinasabi nila, mapahayop o banyagang tao man.

"Kuya, anong ginagawa mo?" pag-uusisa ng pusa habang namimilog ang mga matang pinagmamasdan ang lalaki na nakapikit at nakahawak pa sa ulo niya.

"Ayan! Dinig na kita!" napabulalas na ni Pablo nang maintindihan na sa wakas ang bisita. "Naiintindihan mo rin ba ako?"