Zmieniłeś moje życie.

Rozdział 22

                             Olivia

- Nie kocham cię!- wydusiłam z siebie z ciężkim sercem. To była nieprawda. Kochałam go najbardziej na świecie, jednak musiałam to z siebie wydusić po to by dał mi spokój.

- Nie mówisz poważnie? Nie wierzę ci.

- To uwierz. A teraz wyjdź.- podszedł do mnie a ja się odsunąłem. Po tym co widziałam bałam się go.

- Nie rób mi tego. Nie musisz się mnie bać. Nic ci nie zrobię.

- Max wyjdź stąd.- powiedziałam płacząc.

- Ale...

- Max.- odezwał się tata.- Tak będzie lepiej. Idź już.

- Dobrze wyjdę. Pamiętaj tylko że cię kocham i nie pokocham nikogo innego.- to były jego ostatnie słowa zanim wyszedł. Kiedy to się stało ja rozpłakałam się bardziej i pobiegłam do siebie. Muszę stąd jak najszybciej wyjechać. I wiem kto może mi pomóc. Postanowiłam zadzwonić pod jeden numer.

- Halo?

- Cześć Mia, to ja Olivia. Nie przeszkadzam?

- Olivia? Nie oczywiście, że nie. Coś się stało?

- Wiem, że przez kilka tygodni zaniedbałam naszą przyjaźń, ale potrzebuje twojej pomocy i to jak najszybciej.

- Wiesz, że zawsze ci pomogę. A teraz mów o co chodzi?

- Jesteś w Hiszpanii prawda?

- Tak.

- Czy mogłabym przyjechać do ciebie na jakiś czas. Obiecuję że szybko coś znajdę tylko muszę jak najszybciej się tam dostać.

- Widzę, że jesteś zdesperowana. Oczywiście że możesz przyjechać i możesz zostać jak długo zechcesz.

- Dziękuję. A czy dzisiaj jest jakiś samolot do Hiszpanii?

- Zaczekaj sprawdzę.... Tak za półtorej godziny.

- To świetnie. A przyjedziesz po mnie na lotnisko?

- Oczywiście. Będę czekać na ciebie. Jak będziesz dolatywać to proszę napisz mi okej?

- Okej. Mia?

- Tak?

- Dziękuję.

- Nie dziękuj tylko pakuj się i widzimy się wieczorem.

- Dobrze. To do zobaczenia.

- No papa.

Rozłączyłam się i bez chwili namysłu zaczęłam pakować swoje rzeczy. Dobrze że mam jakieś oszczędności bynajmniej nie będę musiała prosić rodziców o pieniądze. Pół godziny później byłam już spakowana. Schodząc na dół z walizką natknęłam się na rodziców, którzy nie próbowali mnie zatrzymać. Jedynie co powiedzieli to przepraszam, kochamy cię i uważaj na siebie. Potem wsiadłam do taksówki i podczas jazdy na lotnisko wysłałam do Laury SMS-a że wylatuję do Hiszpanii i żeby nikomu o tym nie mówiła, nawet Danielowi. Właśnie, ciekawe czy on też wiedział o wszystkim? Ale raczej na pewno.
Dwie godziny później leciałam już do Hiszpanii gdzie miałam rozpocząć nowe życie. Sama. Bez Maxa.

               Trzy tygodnie później

                              Max